ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.5.20 End

သည္အခ်ိန္တြင္ အန္းဇယ္ရီ၏ မ်က္ႏွာအမႈအရာက အလြန္ေအးစက္ေနကာ အိမ္ေတာ္သို႔ အလ်င္အျမန္ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ အဓိက system က သူ႔အား teleport ျဖင့္ အေဝးကို ပို႔လႊတ္ခဲ့ျခင္းအား သူက အမွန္တကယ္ ဂရုမစိုက္ခဲ့ေပ ။ သူအား အဓိကပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ေနသေရြ့ အဓိကစနစ္၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ ေရာက္ေနတာေတာင္ သူက တန္ျပန္တိုက္ခိုက္ႏိုင္မည္ နည္းလမ္းေပါင္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီေအာင္ ရိွ‌သည္ ။

ဝုန္း!!! ဘန္း!!

တံခါးသည္ ျပင္းထန္စြာ ပြင့္ထြက္သြားသျဖင့္ သစ္စမ်ားပင္ က်ိဳးေၾကသြားေလသည္ ။ အရိွန္ျဖင့္ ဝင္လာသၫ့္ အရိပ္တစ္ခုက မုန႔္ယိရွင္းအား ကန္လြင့္လိုက္သျဖင့္ အခန္းအျပင္ဘက္ထိေအာင္ လြင့္ထြက္သြားကာ ေက်ာက္စားပြဲနဲ႔ ‌တိုက္မိၿပီးမွ အရိွန္သတ္သြားခဲ့ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ ေသြးတစ္ပြက္ အန္လိုက္ရေလသည္ ။

အန္းဇယ္ရီက စိုးရိမ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာသၫ့္ ေဒါသတို႔အား ထိုကန္ခ်က္တြင္ ထၫ့္လိုက္သျဖင့္ မုန႔္ယိရွင္းသည္ အလြန္ကံေကာင္း‌၍ အသက္မေသလ်ွင္ေတာင္ ေသသူနဲ႔ ျခားနားမည္ မဟုတ္ေပ ။ တစ္သက္လံုး အိပ္ရာထဲ လဲသြားရမည္ ျဖစ္ကာ အရိုးမ်ားမွ တဆစ္ဆစ္နာက်င္မႈက ေသခ်င္တယ္ ဟု ေတာင္းဆိုရေလာက္တဲ့အထိ နာက်င္ရမည္ ျဖစ္သည္ ။

သူက ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ လဲက်ေနသၫ့္ လင္းယြီ႔အား တင္းၾကပ္စြာ ေပြ့ဖက္လိုက္သည္ ။

အခု သူ႔တြင္ အားနည္းခ်က္ ရိွေနၿပီ .. အဓိက စနစ္ေၾကာင့္ သူ႔တြင္ ဒီလူအား ကာကြယ္ဖို႔ အစြမ္း မလံုေလာက္ေသးေပ .

ပထမဆံုးအေနနဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူသည္ ပံုရိပ္ေယာင္ တစ္ခုဆိုသၫ့္ ကိစၥကို အလြန္အေလးအနက္ ထားမိခဲ့ျခင္းပင္ ..

လင္းယြီ႔၏ အစြမ္းအစအျပင္ သူထားခဲ့သၫ့္ အေစာင့္မ်ား .. အားလံုးသည္ အဓိက စနစ္၏ ထိန္းခ်ဳပ္‌မႈေအာက္တြင္ ဘာမွ အသံုးမဝင္ခဲ့ေပ .. လင္းယြီ႔သာ ထိန္းခ်ဳပ္ခံရျခင္းမရိွပါက ဒီလိုေဆးခတ္တဲ့ ရိုးရွင္းသၫ့္ ဇာတ္ကြက္မ်ိဳးေၾကာင့္ ဒီလို ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္မည္ မဟုတ္ေခ် ...

" ဝမ္ရယ္!!! " လင္းယြီ႔သည္ သူ႔ဆႏၵအား အလြန္ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသျဖင့္ တိုးညင္းသၫ့္ အသံကိုသာ ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္ေလသည္ ။ အန္းဇယ္ရီက ေခါင္းတခ်က္ညိတ္လိုက္ၿပီး ေပြ့ခ်ီလိုက္ျပီး အျခားအခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္ ။ သူ႔ဦးေနွာက္ထဲတြင္ အလင္းရဲ့ အလ်င္ႏႈန္းျဖင့္ တြက္ခ်က္ေနခဲ့သည္...