ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.9.1

မွန္သားျပင္မ်ားျဖင့္ဝန္းရံထားၿပီး အျပင္မွေဖာက္ထြင္းျမင္ေနရသၫ့္ အခန္းတစ္ခု၏ အလယ္တြင္ သတၲုကုတင္တစ္ခုရိွေန၏ ။ ကုတင္ရိွ လူသည္ မ်က္လံုးမ်ား မိွတ္ထားၿပီး အိပ္ေမာက်ေနသကဲ့သို႔ အသက္ရႈသံ ခပ္ေဖ်ာ့‌ေဖ်ာ့ကိုသာ ထုတ္လႊတ္ေနသည္။ နွာတံစင္းစင္းနဲ႔အတူ ခပ္တင္းတင္းေစ့ထားသၫ့္ ႏူတ္ခမ္းပါးတို႔က ရြန္းစိုေနၿပီး မိွတ္ထားသၫ့္ မ်က္လႊာမွာ မ်က္ေတာင္ရွည္ ခပ္စိတ္စိတ္ရိွေန၏ ။

နထင္းႏွစ္ဖက္တြင္ တပ္ထားသၫ့္ ကိရိယာတို႔က ထိုသူ၏ ေခ်ာေမာမႈကို မေပ်ာက္ပ်က္ေစႏိုင္ ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသၫ့္ နတ္ဘုရားတစ္ပါး၏ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ႏွယ္ အခန္းတြင္း ေလထုသည္ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းလ်က္ ။ ေသရပ္ပိရိသၫ့္ ေမးရိုးတို႔က ထိုသူ၏ လွပေသာ မ်က္ႏွာအား ေယာက်ာ္းဆန္သြားေစၿပီး ေစ့ပိတ္ထားသၫ့္ ႏူတ္ခမ္းတို႔နဲ႔ ေပါင္းစပ္ကာ ‌ေအးခ်မ္းမႈက ေအးစက္မႈသို႔ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲႏိုင္သၫ့္ ပံုရေန၏ ။

ေသသပ္လွပသၫ့္ အႏုပညာတစ္ခုလို ျဖစ္ေနသၫ့္ ထိုသူသည္ အယ္လ္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ေလးလံထိုင္းမိႈင္းသြားေစခဲ့သည္ ။ သူသည္ အဖမ္းခံရၿပီးေနာက္ သူ႔စြမ္းရည္ေၾကာင့္ ဦးေနွာက္ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းခံရၿပီး ခ်က္ခ်င္းပံု‌ရိပ္ေယာင္အတြင္းသို႔ ထၫ့္သြင္းျခင္း မခံရေသးေပ ။ အသိစိတ္ကပ္ေနေသးသၫ့္ သူသည္ အဆင့္ျမင့္သူတစ္ေယာက္ျဖင့္ ေတြ့ရန္ တစ္ေနရာသို႔ ေခၚသြားခံေနရသည္ ။ တားျမစ္ေနရာဟု သတ္မွတ္ထားသၫ့္ ေနရာသို႔ ျဖတ္လာခ်ိန္တြင္ ျဖတ္ခနဲသာ ျမင္လိုက္ရေသာ္လည္း သူက သူ႔အျမင္အာရံုအား သံသယမဝင္ေပ ။

ဒီလူေတြက ပါေမာကၡရွန္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့လူေတြ ျဖစ္ေနတာက သူ႔ကို အိမ္မက္ဆိုးဝင္ေစခဲ့သည္ ။ သူ႔လုပ္ခဲ့သၫ့္အရာတိုင္းက ျဖတ္တိုက္သြားသၫ့္ ေလတစ္ခုလိုပင္ ။ အရာမထင္ခဲ့ေပ ။

သူသည္ ပံုစံငယ္ တစ္ခုျဖင့္ ကူညီခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း တဖက္လူသည္ ခႏၶာကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းထားခဲ့သည္ ။ စိတ္စြမ္းအင္နဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးက လူ႔ဦးေနွာက္ပင္ ။ ထိုသူမ်ားက ေသခ်ာေပါက္ ပါေမာကၡရွန္းအား အာရံုခံဖို႔ ခက္ခဲမည္ မဟုတ္ေပ။ 
အယ္လ္က ထူးဆန္းစြာ စိတ္သက္သာရာရသြားသလိုခံစားရသည္ ။ ပံုစံငယ္အား ပို႔လိုက္သၫ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က အလြန္မွန္သည္ဟု ခံစားရသည္ ။ ထိုအရာက အကူအညီ အနည္းငယ္‌ေတာ့ ရေကာင္းပါရဲ့ ။ အယ္လ္ စိတ္သက္သာရာရေနစဉ္တြင္ ေျဖာင့္တန္းသၫ့္ ေျခတံရွည္တစ္စံုက ထိုတားျမစ္ေနရာသို႔ တၫ့္တၫ့္မတ္မတ္ဝင္သြားခဲ့သည္ ။