ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.5.5

" ကိုယ္ေတာ္က စိတ္မဖတ္တတ္ပါဘူး .. အဲ့လိုႀကီး မေနစမ္းပါနဲ႔.." အန္းဇယ္ရီက လက္ဖက္ရည္ခြက္အား အသာေျမာက္ကိုင္လ်က္ အေတြးမ်ိဳးစံု မေတြးမိေအာင္ အတင္းထိန္းခ်ဳပ္ေနရဟန္ေပၚသၫ့္ လင္းယြီ႔အား တည္ၿငိမ္စြာ ေျပာလိုက္သည္။

လင္းယြီ႔၏ အမႈအရာက ေဆးခါးႀကီး စားလိုက္ရသၫ့္ႏွယ္ ျဖစ္သြားခဲ့သည္ ။ ' ခမ်ားက မဖတ္တတ္ဘူးဆိုရင္လည္း တိတ္တိတ္ေလးေနလိုက္ပါလား!!! အဲ့လိုေျပာေနတာ ပိုဆိုးတယ္..' အန္းဇယ္ရီ၏ မ်က္ႏွာသည္ အၿမဲလိုလို တည္ၿငိမ္ေအးစက္ေနသျဖင့္ ထိုသူက စကားေျပာတာေတာင္ အမႈအရာတစ္ခ်က္ မေျပာင္းသျဖင့္ အမႈအရာကို ဖတ္ရန္ ခက္ခဲလွၿပီး စေနွာက္ေျပာေနသည္လား အတည္ေျပာေနသည္လား မခြဲျခားႏိုင္ေပ ။

" အို!!! မိန္းကေလးမုန႔္ မဟုတ္လား ?? " ခနဲသလို ေရရြတ္သံက လင္းယြီ႔၏ပ်ံ့နွံ့ေနသည့္ အာရံုအား ဆြဲယူသြားေလသည္ ။ သူက လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေလွကားထိပ္နားတြင္ အမ်ိဳးသမီး သံုးဦးကို ေတြ့လိုက္ရသည္ ။ မုန႔္ယိရွင္းအေပၚတြင္ စြန႔္ပစ္ခံရျခင္း ဆိုသၫ့္ေခါင္းစဉ္သည္ မသက္ေရာက္သၫ့္ဟန္ သူမ၏ အမႈအရာသည္ ပံုမွန္အတိုင္းသာ ရိွေနခဲ့သည္။

လင္းယြီက တစ္ခ်က္ၾကၫ့္လိုက္ရံုျဖင့္ က်န္ႏွစ္ေယာက္မွ မုန႔္ယိရွင္းအား နိမ့္ခ်ကာ ေလွာင္ေျပာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း သိလိုက္သည္ ။ သူက လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ကိုင္လ်က္ ေအာက္ရိွ ေဈးတန္းအား ၾကၫ့္ေနသၫ့္ အန္းဇယ္ရီ ထံသို႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေရာက္သြားခဲ့သည္။ မုန႔္ယိရွင္းတို႔၏ အသံမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာခဲ့ကာ လူတိုင္းစိတ္ဝင္တစား လာၾကၫ့္ၾကေလသည္ ။ သို႔တိုင္ေအာင္ အန္းဇယ္ရီ၏ အၾကၫ့္က ထိုဘက္သို႔ တစ္ခ်က္ေတာင္ မေရာက္သြားခဲ့ေပ။

" မသြားနဲ႔!! " အန္းဇယ္ရီက ထရပ္ရန္ျပင္ေနသၫ့္ လင္းယြီ႔အား ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ သူက တူႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဟင္းတခ်ိဳ႕အား ၫွပ္ယူလိုက္ကာ လင္းယြီ႔၏ ပန္းကန္ထဲသို႔ ထၫ့္ေပးလိုက္သည္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ သူ႔အား ေစာင့္ၾကၫ့္ေနသၫ့္ မ်က္လံုးမ်ားကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားခဲ့သည္ ။ ပံုမွန္ဆိုလ်ွင္ ဒီအခ်ိန္ မုန႔္ယိရွင္းအား ကယ္တင္မၫ့္သူ ေပၚလာၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီဆိုင္ထဲတြင္ သူရိွေနသျဖင့္ မည္သူမွ ေရ႔ွမထြက္ရဲခဲ့ေပ။ တုပ္တုပ္မလႈပ္သၫ့္ သူ႔အမႈအရာက မုန႔္ယိရွင္းအား ကာကြယ္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနသျဖင့္ သူက သူမအေပၚမည္မ်ွ စိတ္ပ်က္ေနေၾကာင္း သိသာေလသည္ ။ သူမအား ယခုခ်ိန္ ကယ္တင္သၫ့္ လူသည္လည္း ခ်ီဝမ္ရယ္၏ ေဒါသကို ခံယူရမည္ မဟုတ္ဟု မည္သူမွ အာမမခံႏိုင္ေပ ။