ကြၽီ!!!!!
လုဖုန္း၏ ကားသည္ ဟန္ယူနဲ႔ အကြာအေဝး အနည္းငယ္တြင္ ရပ္တန႔္သြားခဲ့သည္ ။ သူက ကားတံခါးအား ကန္ဖြင့္ကာ ခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့ၿပီး ဟန္ယူ၏ အငွားလူမိုက္မ်ားအား ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္လိုက္သည္ ။
က်ည္ကုန္သြားသၫ့္ အခ်ိန္တြင္ လုဖုန္းက လက္ကိုခါလိုက္ရင္း စိတ္ပ်က္စြာ ၿငီးျငဴလိုက္သည္ ။ " က်စ္... တစ္ေယာက္ကို သံုးခ်က္ႏွုန္းေတာင္လား .. ငါ့စြမ္းရည္ေတြက ဘယ္ေတာ့ ျပန္ရမွာလဲကြာ . "
ဟန္ယူသည္ တျဖည္းျဖည္းနီးလာသၫ့္ လုဖုန္းအား ၾကၫ့္ရင္း ေသနတ္ကိုင္ထားသၫ့္လက္သည္ တုန္ယင္လာခဲ့သည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ခ်င္ယြင္ခ်ီ သည္ လ်က္တျပက္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ကာ ဟန္ယူ၏ လက္ေကာက္ဝတ္အား ကန္လိုက္သျဖင့္ ေသနတ္သည္ အေဝးသို႔လြင့္ထြက္သြားခဲ့သည္ ။ ဟန္ယူက သူ၏ တစ္ခုတည္းေသာ အားကိုးရာျဖစ္သၫ့္ ေသနတ္သည္ လြင့္ထြက္သြားသျဖင့္ လန္ျဖတ္သြားခဲ့သည္ ။ သူက ခ်င္ယြင္ခ်ီ သည္ ဘာေၾကာင့္ ျပန္မခုခံဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးလိုက္လာသၫ့္ အေၾကာင္းကို မေတြးမိခဲ့ေပ ။ " ဘာလို႔... ဘာလို႔လဲ "
ခ်င္ယြင္ခ်ီ က ဟန္ယူအား တစ္ခ်က္ကန္လိုက္သည္ႏွင့္ အားနည္းသၫ့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသၫ့္ ဟန္ယူသည္ လွဲက်သြားခဲ့သည္ ။ သူက မုဆိုးဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ဟန္ယူ၏ အက်ႌအား ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ အနားနားကပ္ေျပာလိုက္သည္ ။ " ဘာလို႔ဆို .. ငါလည္း သိခ်င္လို႔ေလ " အံ့ဩေနသၫ့္ ဟန္ယူ၏ မ်က္ႏွာ ကို အသာပုတ္လိုက္ကာ လုဖုန္းအား လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ၿပီး ဟန္ယူအား ၿပံဳးကာ ေျပာလိုက္သည္။
" အေျဖက အရမ္းေက်နပ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္ "
ဟန္ယူ၏ မ်က္ႏွာက ျဖဴဆုတ္သြားသည္။ သူက လုဖုန္း၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ တန္းဝင္သြားေသာ ခ်င္ယြင္ခ်ီ အား ၾကၫ့္ရင္း ေနာင္တရေနသၫ့္ အမႈအရာေပၚလာခဲ့သည္ ။ သူက အခြင့္အေရး ရခဲ့ကတည္းက ဒီေအးစက္ေနသၫ့္ ႏွလံုးသားနဲ႔ လူရဲ့ အေဝးကို ထြက္ေျပးခဲ့သင့္သည္။ သူက ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပီး ဒီလူကို မေရြးခ်ယ္ခဲ့သင့္ဘူး ။
သူ႔ကိုယ္သူ ထူးျခားတယ္လို႔ ထင္မွတ္ၿပီး ဒီလူေတြကို ႏိုင္မယ္လို႔ မေတြးခဲ့သင့္ဘူး ။ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ျပန္ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္ဆိုဆို ႏွစ္ဘဝလံုး သူ႔မွာ ဘာအေတြ့အႀကံဳမွ မရိွခဲ့ဘူး ။ ေဝးႏိုင္သမ်ွ ေဝးေဝးကို ေျပးခဲ့သင့္တာ .. ။
YOU ARE READING
ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )
Romance" ဘယ္ဇာတ္လိုက္ကို ရိုက္ခ်ခ်င္လည္း ဒီသခင္ေလးက စင္ေပၚကေန ကန္ခ်ေပးမယ္ " " ဘယ်ဇာတ်လိုက်ကို ရိုက်ချချင်လည်း ဒီသခင်လေးက စင်ပေါ်ကနေ ကန်ချပေးမယ် "
