ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.7.17

ဟီရုန္ သည္ နည္းပညာဌာနအေရ႔ွတြင္ ရိွေနခဲ့ၿပီး ထူးဆန္းစြာျဖင့္ သူ႔အေနာက္သို႔ လိုက္ေနၾက ရိုင္ယန္၏ အရိပ္အေယာင္အား မေတြ့ရေပ ။ ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္ လူမ်ား၏ မ်က္လံုးမ်ား ဦးတည္ရာသို႔ လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ သူ႔မ်က္ဝန္းမ်ားမွ မီးပြားမ်ား ထြက္လာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ထိ ေဒါသထြက္သြားခဲ့သည္ ။

' ေတာက္!! အၿမဲတမ္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေယာက္ ေဘး
နားမရိွရင္ မေနတတ္ဘူးလား ... ငါ့မွာေတာ့ သူ႔ကို အခြင့္အေရးေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာ ..' သူသည္ ကိုင္းရာ အဖြဲ႔အစည္းတြင္ မေနႏိုင္ေတာ့သည္ျဖစ္ရာ ေလာ့ အား မားဂတ္အဖြဲ႔သို႔ ေခၚသြားခ်င္ခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။

' ေနဦး !.. အမွတ္အသားကို ငါ ခံစားလို႔ မရေတာ့ဘူး .. မဟုတ္ရင္ အေတာ္ေဝးေဝးမွာကတည္းက သူလာေနတာကို သိမွာဘဲ ..' တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာသၫ့္ ေလာ့ အား ၾကၫ့္ေနရင္း သူ႔မ်က္နာက အက်ည္းတန္လာခဲ့သည္ ။ သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားကို ေလာ့နဲ႔ ရိုဟန္၏ ဘက္သို႔ ဦးတည္လိုက္သည္ ။

ရိုဟန္သည္ ဟီရုန္အား အစကတည္းက သတိထားမိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ဂရုတစိုက္မရိွလွေပ ။ သူက နည္းပညာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေလာ့နဲ႔သာ စကားေျပာေနခဲ့၏ ။ ေဆြးေနြးေနစဉ္ ေလာ့သည္ ရွက္ရြံ ့မႈကို ေနာက္ပို႔ထားခဲ့ကာ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အကြာအေဝးက ပိုနီးကပ္လာခဲ့သည္ ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သေဘာတက်ၿပံဳးလာခဲ့သၫ့္ ေကာင္ေလးသည္ သဘာဝတရားႀကီး ကဲ့သို႔ ျမင္ေနက်ျဖစ္ေသာ္လည္း မရိုးသြားသၫ့္ အလွတရားမ်ိဳးပင္ ။

ေလာ့သည္ ေဆြးေနြးမႈထဲတြင္ ႏွစ္ျမဳပ္ေနခဲ့ကာ ဟီရုန္အား မျမင္လိုက္ေပ ။ သူက လမ္းေလ်ွာက္ေနရင္း နံရံတစ္ခုကို တိုက္မိလိုက္သည္ဟုသာ ခံစားမိလိုက္၏ ။ သို႔ေသာ္ သူ႔နဖူးနဲ႔ နံရံကဲ့သို႔ အရာၾကားထဲက ျခားထားသၫ့္ လက္ေခ်ာင္းရွည္သြယ္သြယ္နဲ႔ ၾကမ္းရွရွ လက္ဖဝါးမွ အထိအေတြ့ေၾကာင့္ မ်က္လႊာပင့္ကာ ၾကၫ့္လိုက္မိသည္ ။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူ႔အား ၾကၫ့္လာသၫ့္ ပတၲျမားေရာင္ မ်က္ဝန္းမ်ား၏ ညို႔ယူျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္ ။

အံ့ဩမႈေၾကာင့္ တုန္ယင္ေနသၫ့္ ‌မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားကိုပင္ ျမင္ႏိုင္‌ရေလာက္ေအာင္ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုက နီးကပ္သြားခဲ့သည္ ။ ေလာ့က မ်က္ေတာင္ကို ဆက္တိုက္ခတ္မိလိုက္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရိွလွသၫ့္ မ်က္ဝန္းထံမွ ရုန္းထြက္လာခဲ့ၿပီး အေရ႔ွသို႔ ျပန္လွၫ့္လိုက္ရာ ဟီရုန္၏ ေပါက္ကြဲေတာ့မတတ္ ျဖစ္ေနသၫ့္ မ်က္ႏွာကို ေတြ့လိုက္ရသၫ့္ လန႔္သြားကာ လဲက်လုမတတ္ျဖစ္သြားခဲ့သည္ ။ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ သူက ထိန္းလိုက္ႏိုင္လိုက္ၿပီး လဲက်မသြားခဲ့ေပ ။