ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.9.14

Ah!

သတိရရခ်င္း ေခါင္းေမာ့ရန္ျပင္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ လည္ဂုတ္ကို အရိုက္ခံထားရသၫ့္ Andoshi ခမ်ာ ဦးလြဲသြားေတာ့မလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။

" ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ! " အသံၾကားရံုနဲ႔ ေၾကာက္ရြံ့သြား‌ေစနိုင္သည့္ ေအးစက္စက္စကားသံက နားထဲဝင္လာကာ သတိရလာသၫ့္ Andoshi သည္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေမ့လဲခ်င္သြားသည္ ။ ' ေကာင္းၿပီေလ ငါက ငေၾကာက္‌ေလးတစ္ေယာက္ပါ '

" Ruzel Sama ဆီက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ဖမ္းဖို႔ အမိန႔္ရခဲ့တာပါ " ‌ေအးစက္စက္အသံေနာက္မွ လိုက္လာသၫ့္ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႔ရြံ႔အသံေၾကာင့္ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသၫ့္ Andoshi က သူ႔မ်က္ခြံမ်ားကို အနည္းငယ္ဖြင့္လ်က္ ခိုးၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ သို႔ေသာ္ အျမင္မ်ားက ေဝဝါးေနဆဲပင္ ။

ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကားရသၫ့္စကားသံမ်ားအရ Shun သည္ အသက္ရွင္လ်က္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ရိွေနသၫ့္ပံုပင္ ။ ' ငနာေလး .. ငါ့မွာေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္ မႏွစ္ၿမိဳ႔တဲ့. အမႈအရာနဲ႔ မ်က္ႏွာလွလွေလးေတြကို သည္းခံေနလာရတာ .. ေတြ့မွ လိုက္ရိုက္ဦးမယ္ ..' ထိုလူမ်ားထံမွ Shun ၏ သတင္းၾကားရသျဖင့္ စိတ္ေအးသြားၿပီျဖစ္ရာ သူက ပံုမွန္အတိုင္း ေပါက္ကရေတြးႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္ ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ သူ႔အေတြးထဲတြင္ သူသည္ Shun အား ႏိုင္ေလသည္ ။ သို႔ေၾကာင့္ နာနာေလး ရိုက္ႏွက္ေပးရမည္ ။

Andoshi သည္ သူ႔ဦးေနွာက္ေသးေသးေလးျဖင့္ ေနာက္ဆက္ရမၫ့္အရာအား ေတြးၿပီးခ်ိန္တြင္ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ထိုလူမ်ားနဲ႔ လိုက္သြားကာ Shun နဲ႔ ေတြ့ရမည္ဟူ၍ အဆံုးသတ္သြားသည္ ။ သို႔ေသာ္ ဆိုးရြားလွသၫ့္ အမွန္တရားမွာ ထိုေနရာသို႔ သြားရန္အခ်ိန္မွာ အရမ္းၾကာျခင္းပင္ ။

' ဂလု! .. အသားကင္နံ႔ေလး ေမႊးလိုက္တာ .. လူယုတ္မာေတြ .. လူကို ဖမ္းလာၿပီး ေကြၽးေမြးမယ္မရိွဘူး ' Andoshi က အနံ႔၏ လားရာသို႔ ႏွာေခါင္းကို ပို႔လိုက္ၿပီး တံေတြးတစ္ခ်က္ မ်ိဳခ်လိုက္သည္ ။ အဆံုးတြင္ သူက မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ အခုမွ ႏိုးလာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရေတာ့သည္ ။ ႏိုးလာသၫ့္အခ်ိန္တြင္ သူ႔အား ဘယ္သူမွ ဂရုစိုက္မေနသည္ကို ေတြ့လိုက္ရေတာ့သည္ ။ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ထံသို႔ စားစရာတခ်ိဳ႕ ေပးလာၿပီးေနာက္ " သခင္ေလးက .. စားၿပီးရင္ ထြက္သြားေတာ့တဲ့ "