" ခံတပ္ကို သြားရေအာင္ .. " ရြမ္းရီ က ေခါင္မိုးထပ္တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ရင္း အေဆာက္အအံုေပၚမွ ၿမိဳ႔တစ္ခုလံုးကို ၿခံဳငံုၾကၫ့္ေနသၫ့္ သူအား ေျပာလိုက္သည္ ။ လက္ရိွ ၿမိဳ႔တစ္ခုလံုး အနီေရာင္အဆင့္ သတိေပးခ်က္ ထုတ္ထားၿပီး ျဖစ္ကာ အစိုးရက virus ကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ ။ အခု လူတိုင္း လံုၿခံဳေရး ခံတပ္မ်ားကိုသာ အားကိုးႏိုင္ေလသည္ ။
စီရန္ယြီက ျဖတ္တိုက္လာသၫ့္ ေလေျပအား တစ္ခ်က္ရႈသြင္းရင္း စိတ္လိုလက္ရၿပံဳးလိုက္သည္ ။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို႔ ဆန႔္ထုတ္လိုက္ရာ ပုခံုးေပၚတင္ရံု တင္ထားသၫ့္ အနက္ေရာင္ကုတ္အရွည္က ေလနဲ႔အတူ လြင့္ေမ်ာေနသၫ့္ဟန္။ လြတ္လပ္မႈကို ခံစားေနပံုရေသာ္လည္း တခ်ိန္တည္းမွာပင္ အထီးက်န္ဆန္ေနပံုရသည္ ။
ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚတြင္ ေနဝင္ခ်ိန္ကို ေငးၾကၫ့္ေနသၫ့္ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ၏ပံုရိပ္က သူ႔ေခါင္းထဲတြင္ ခ်က္ခ်င္း ေပၚလာခဲ့သည္ ။
ရုတ္တရက္ေပၚလာသၫ့္ ပံုရိပ္ေၾကာင့္ ရြမ္းရီက သူ႔ေခါင္းသူ ဖိကိုင္လိုက္ရသည္ ။ " ခမ်ား.. ခမ်ားက တကယ္တမ္း ဘယ္သူလဲ .. "
" အယ္.. ေမ့သြားျပန္ၿပီလား .. ကိုယ္က မင္းရဲ့ခ်စ္သူေလ.." စီရန္ယြီက ႏူတ္ခမ္းတြန႔္လိုက္ရင္း မ်က္လံုးျပဴးကာ ေျပာလိုက္သည္။ သူက အလြန္အမင္း မယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ေနသၫ့္ အမႈအရာကို ထုတ္ေဖာ္လ်က္ ။
" မျဖစ္သင့္ဘူးေလ.. စိတ္စြမ္းအား မလံုေလာက္ေသးလို႔လား .." စီရန္ယြီက လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေနာက္သို႔ ပို႔လိုက္ကာ ရြမ္းရီအား အနီးကပ္ေလ့လာလိုက္သည္ ။ သူ႔မ်က္ႏွာထက္တြင္ စေနွာက္က်ီစယ္သၫ့္ အၿပံဳးကို ဆင္ျမန္းထားခဲ့သည္။
" ေန..ေနပါဦး! မ်က္ႏွာႀကီးကို ဆုတ္စမ္း!! " ရြမ္းရီက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ကာ စီရန္ယြီကို တြန္းဖယ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔လက္မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ခံလိုက္ရကာ ျပန္ဆြဲဖက္ခံလိုက္ရသည္ ။
" ခနေလး.. ဒီတိုင္းေလး .. " တြန္းထုတ္ရန္ ႀကံေနသၫ့္ လက္မ်ားက ခနတာ ရပ္တန႔္သြားၿပီး ရြမ္းရီ၏ စိတ္ထဲတြင္ ပံုရိပ္မ်ား လ်င္ျမန္စြာ ေပၚလာခဲ့သည္ ။ ။ ရြမ္းရီက အသက္မပါသၫ့္ ေလသံျဖင့္ ျပန္ေမးလိုက္သည္ ။ " ထပ္ၿပီး!! ထပ္ၿပီးလား !! "
YOU ARE READING
ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )
Romance" ဘယ္ဇာတ္လိုက္ကို ရိုက္ခ်ခ်င္လည္း ဒီသခင္ေလးက စင္ေပၚကေန ကန္ခ်ေပးမယ္ " " ဘယ်ဇာတ်လိုက်ကို ရိုက်ချချင်လည်း ဒီသခင်လေးက စင်ပေါ်ကနေ ကန်ချပေးမယ် " ( AN /MC Gong ပါ )
