"Kendimden nefret ediyorum."
Gözündeki gözlükleri çıkardıktan hemen sonra bana yaklaşarak ıslak dudaklarıma birkaç minik öpücük bıraktı. Gözyaşlarımın üzerine dudaklarını bastırdı tek tek. Onun bana bu derece fazla olan ilgisiydi sanırım beni daha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~
Gözlerimi, sol kaburga kemiğimin üzerinde hissettiğim bir çift parmakla araladığımda, çoktan uyanmış olan sevgilimin gözleriyle karşılaştım. Nasıl yaptığından haberim yoktu ama sürekli benden önce uyanırdı. Ya da ben onun kokusunun etkisindeyken her zamankinden daha fazla uyuyordum.
Gergin bakışlarını uyandığımı fark ederek bedenimden çekip yüzüme yönlendirdiğinde gülümsedim hafifçe, bana değildi bu siniri, biliyordum. Gözlerindeki ifadeden, hala içinde bir yerlerde kendine kızdığını anlayabiliyordum. Garipti belki biraz ama onu kendisinden daha iyi tanıdığıma emindim.
"Günaydın." mırıldanarak konuştuğumda tebessüm etti.
Parmaklarımı kullanarak gözlerimi ovuşturdum esnerken, mayış mayış hissediyordum kendimi, değişikti bana göre çünkü çocukluğumdan beri hiç böyle art arda huzur dolu uykulardan uyandığımı hatırlamıyordum. Normalde geceleri asla uyuyamazdım ve uyuduğum zamanlarda birbirinden beter kabuslarla bölünürdü gecelerim.
Hala Hoseok sayesinde ulaştığım bu rahatlığa alışma evresindeydim.
"Günaydın sevgilim."
Burukça gülümsememe eşlik ederken beni incelemeye devam etti. Kötü herhangi bir duygu yoktu gözlerinde, sadece durgundu sanırım bu sabah biraz. Anlamadığım bir şekilde gözüme iyi gibi gözükmemişti.
Elimi yanağına bırakarak elmacık kemiğini okşadım yavaşça, her baktığımda hayran kaldığım bir yüzü vardı. Bütün parçaları bir sanatçı tarafından özenle tasarlanıp birleştirilmiş gibiydi sanki.
Tekrar mırıldandığımda yüzündeki gülümsemeyi zorla yaptığını elbette fark etmiştim. Endişe seviyem ona her ne kadar fark ettirmemeye çalışsam da, katlanarak artmaya başlıyordu.
"Neden öyle bakıyorsun?"
Eğilip birkaç kez yavaşça dudaklarıma örttü dolgun dudaklarını, elim hala yerini korurken gözleri yavaşça kapandı. Bundan pek memnun olmasa da, onun her halini anladığımı çok iyi bilmesi gerekiyordu.
"O kadar mükemmelsin ki, gerçek mi yoksa rüya mı olduğunu çözmeye çalışıyorum."
Minik bir kahkaha attığımda kafasını biraz kaldırıp, yüzünde tekrar oluşan tebessümle baktı bana. Bunu asıl benim ona söylemem lazımdı.
"Sabah sabah çok romantiksin ama beni kandıramayacağını biliyorsun."
Birkaç saniye içinde bakışlarını kaçırdı, ardından derince iç çekerek kendini sırt üstü yanıma bıraktığında bakışlarım onu takip etti. Gerçekten ciddi bir şey mi olduğunu yoksa sadece iyi bir modda mı olmadığını anlayamıyordum, aslına bakarsak ikinci seçenek biraz imkansız gibi geliyordu söz konusu Hoseok olduğunda.
