Can We Fall, One More Time?

Chapter 69: Strangled with rope

I thought there will be a big shift after that night, after that revelation pero ako lang pala ang nagugulo, ako lang pala ang nag iisip.

Last 2 days Stella called me, biglang sumali nun si Luke, akala ko maiilang siya but he thanked me because i took him hope. Sinabi lang daw sa kanya ni Stella as he don't remember anything.

Sabi ko sa sarili ko na wag ko nang isipin pero hindi ko magawang gawin, I just can't forget it.

Pag tingin ko sa labas, nakita ko ang pamilyar na coffee shop.

"We're here." Lucas said, ngumiti na lang ako bago bumaba.

Habang paakyat kami, may kausap siya sa phone. "Yeah, were here." sabi niya bago ibaba ang tawag.

When we enter the coffee shop, one worker welcomed us, nakangiti ito sa amin. Nilibot ng mata ko ang kabuuan ng coffee shop, it didn't changed abit, it's still the same pero walang tao.

"Don't tell me you rented the whole place again?" Tanong ko sa kanya.

He nodded. "Privacy." Tanging sabi niya.

"You should stop spending too much money on me, baka akala pa ng papa mo bumubuhay ka na ng malaking pamilya, hindi mo lang sinasabi,"

"Doon tayo," Tinuro niya ang pwesto na may nakalagay na gitara, papel pati na rin ang pencil. We walked to that direction. "And dad knows where i am spending his money, gusto ko na niyang makilala e,"

Natigilan ako don, hindi makapaniwala. "Yeah, kinu kwento kita sa kanya. The first time we had a nice conversation is when we talked about you,"

Nagalak naman ang puso ko don.

When we sat down at the floor, nakita kong may sulat na ang isang papel.

"What is this?" Tanong ko bago ito binasa.

Ang Dami ng pinagdaanan,

Maraming luha ang hindi napahiran,

Ngunit sinta nais kong kumapit ka,

Babawiin ang bawat sakit

Gamit ang pagmamahal, wala ng pighati.

Nauna ang pakiramdam

Bago ang pagkilala ng nararamdaman

Mula una palang alam ko na

Na hindi ka kayang pakawalan.

"It's not something that i am skilled at but i tried writing for you. Music is the closest to your heart, alam kong ito ang regalong pinaka nagpapasaya sayo." Nakangiting saad niya, pero wala naman sa mga ginawa niya ang hindi nag pasaya sa akin. "You don't want to receive anything without reason, kaya hindi ko tinuloy. Will you write it with me and make it a gift for the both of us?"

I don't know when he became this kind of man but hell he is really more than what i expected him to be. "Okay, let's write this well together."

Pero hindi ko yata kayang gawin sumulat sa lugar na ito, maraming ala ala at ang ginagawa namin ay hindi rin nakakatulong.

I tried to concentrate pero sa bawat pag sulat ko ng letra, siya ang na aalala ko. The place and the guitar didn't help, this is like a Deja vu.

"I can't believe i agreed na mag cutting tayo. Kapag ako napagalitan sasabihin ko kinidnap mo ako!" saad ko sa kanya, natawa naman siya.

"Sumama ka without a force, how is that a kidnap?" Tanong niya.

"Sinabi mo isusumbong mo ako kay stella but your accusation is not true, baka maniwala pa yon pag nagkataon!"