Can We Fall, One More Time?

Chapter 22: Allison's Birthday

My mind has been occupied by Lucas, something I never thought would happen. I used to be one of those who has their phone on silent because there is nothing to wait for or to expect but these days it feels like nothing of what I have is actually mine. Buong araw siya ang iniisip ko, yung oras ko nauubos sa kanya, lahat ng ginagawa ko siya ang naalala ko. It used to be peaceful but now even when i am just alone, parang andami kung ginagawa.

It's my birthday today, pero wala akong kahit anong plano, sa dami kong iniisip hindi na ako nakapag plano. Mukhang nakalimutan na rin naman ng iba dahil hindi sila nag tatanong kung anong balak ko.

"Sleep, sleep more, Allison." bulong ko sa sarili ko nang makita ko ang oras. Ala singko palang ng madaling araw.

I've been sleeping late but still waking up early these days.

I pipikit ko na sana ang mga mata ko ng makarinig ako ng sunod sunod na busina ng sasakyan sa labas.

Who the fuck does that at dawn when many are still asleep?

Tumayo na lang ako para hindi na maka abala ng iba pa.

While opening the gate, nakita kong bumaba ang nasa sasakyan, nagulat pa ako sa nakita ko, why is she here?

"Let's go." She said, with her uninterested look before she grabbed my hand.

It's Callista. Anong ginagawa niya dito?

"Anong let's go? Hindi tayo close." sabi ko bago ko hinila ang kamay ko sa kanya.

Tumingin siya sa relo niya, "Okay I'll give you 10 minutes to prepare yourself. Bilis."

"What? Ano ang pinagsasabi mo? Bat naman ako sasama sayo?" tanong ko sa kanya pero umirap siya bago ako itulak papasok.

"Maliligo ka o kakaladkarin kita nang ganyan ang itsura mo?" I look at myself, I am only wearing a nightie.

"Anong pake ko sayo, bat ako sasama?"

"Ang sakit mo rin pala sa ulo ano? I thought you're always calm and compose. Mali pala ako." she look around bago umupo sa sofa ko.

"Umalis ka dito bago ako bumalik sa katinuan atkaladkarin kita palabas." Paghahamon ko pero nagpatuloy lang siya sa pag tingin sa buong parte ng bahay habang naka upo.

"Happy birthday." Her gaze drop on me, nagulat ako ng ngumiti siya sakin. "Inis na inis na ako kaya please, maligo ka na."

"Sabihin mo muna sa akin kung saan tayo pupunta at anong gagawin natin." kalmado na sabi ko. I was moved by her greetings and smile. She looks sincere.

"This was supposed to be a surprise pero hindi kita nakaladkad lang kagaya nang plano kaya sasabihin ko na lang." tinanggal niya ang buhok niya sa kanyang leeg, muntik pa akong nasamid sa nakita ko. "It's your birthday. We're going somewhere because that is where they prepared their surprise for you. Happy?"

Hindi ko itatanggi na maganda siya. She's classy, always on fancy dresses. Parang may hair stylist pa siya araw araw dahil laging maayos at iba iba ang style ng buhok siya. We're on the same height when she wear heals mas payat siya sakin pero maganda ang katawan niya. Medyo maputi din siya and I think her eyebrows is naturally thick. Her eyes are what makes her look intimidating, she has no eyelid and that somehow makes her attractive.

"Ano aaralin mo ba ako? I know that I'm gorgeous." she rolled her eyes again. That's the problem, she always roll her eyes kaya ang sarap niya ring bulagin.

Sa sobrang arte niya parang hindi siya mahawakan. But as much as I want to keep that image of her, I can't when I see marks. After all she's just a human being who belongs to the percentage of people who craves intimacy.