လႈိင္း....အခုခ်ိန္မင္းငါ့လက္ကိုလႊတ္ရင္အခ်ိန္မွီေသးတယ္။။ေဘးကလူေတြၾကည့္ေနၿပီ။။ငါ့အေလ်ာ့ေပးမယ္လို႔မ်ားမင္းထင္လား?
အေျခအေနပိုဆိုးသြားရင္ငါတို႔သတင္းကမင္းမာမီဆီမေရာက္သြားဘူးလို႔ထင္ေနလား?
ခုငါ့လက္ကိုလႊတ္လိုက္!!!"
ခြန္းကိုဆုတ္ကိုင္ထားေသာလႈိင္းလက္ေတြကတစ္ျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ရဲက်လာသည္။။
လႈိင္းကိုင္ထားတာေျဖေလ်ာ့သြားတာနဲ႔ခြန္းေနာက္ျပန္လွည့္္မၾကည့္္ပဲထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ခြန္းထြက္လာေတာ့ခြန္းေနာက္ကေနဦးခိုက္လိုက္လာေနတာကိုခြန္းသိသည္။
"ဦးခိုက္...ဟိုေလခြန္းတစ္ေနရာသြားစရာရွိေသးလို႔ေနာက္မွပဲကေလးေတြနဲ႔ေတြ႕ေပးမယ္ေနာ္။"
"ေအာ္...ေကာင္းပါၿပီ"
မာန္ဦးခိုက္သိပါသည္။ခြန္းစကားသံအဆုံးမွာတုန္လႈပ္သံတစ္ခ်ိဳ႕ပါေနတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။
ဒီအခ်ိန္မွာခြန္းအတြက္တစ္ေယာက္ထဲေနတာကပိုသင့္ေတာ္ေပလိမ့္မည္ေလ။
ခြန္းကားကိုအရွိန္ျမင့္တင္ကာေမာင္းေနမိသည္။။ထြက္လာတဲ့ေဒါသကိုကားေျခနင္းေပၚသို႔သာအျပစ္ပုံခ်ထားသည္။
မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ခြန္းကားေလးကၿမိဳ႕ျပင္နားေတာင္ေရာက္ခံနီးေနၿပီ။အဲ့ေတာ့မွခြန္းကားကိုထိုးရပ္ခ်လိုက္သည္။အရွိန္တင္ေမာင္းလာတဲ့ကားကို႐ုတ္တရပ္။ရပ္ပစ္လိုက္တာမို႔ခြန္းကခႏၶာကိုယ္ေလးေတာင္အေရွ႕သို႔ယိမ္းယိုင္သြားသည္။
ခြန္းေရးႀကီးသုတ္ျပာဖုန္းထုတ္ကာမင္းမခဆီဖုန္းေခၚေနမိသည္။။။
"ဟယ္လိုမင္းမခ"
"ေျပာသားႀကီး"
"မင္းငါ့ကေလး၂ေယာက္ကိုေက်ာင္းႀကိဳၿပီးဒီေန႔ညမင္းအိမ္မွာခဏေခၚေပးထားပါ"
"ဘာလို႔လဲ??႐ုတ္တရက္ႀကီး"
"ငါဒီညအိမ္ျပန္မလာျဖစ္ဘူး။အျပင္မွာအိပ္မွာ"
"အျပင္မွာ??မင္းကဘယ္သြားမလို႔လဲ?"
"ဟိုတယ္"
"ဟမ္..ဟို..ဟိုတယ္ကို!!"
တီ......တီ.....
ခြန္းဖုန္းခ်သြားေပၿပီ..
ၿမိဳ႕စြန္နားကခြန္းဒီဇိုင္းဆြဲေပးေနက်ဟိုတယ္ကိုသာသြားလိုက္သည္။
"1ေယာက္ခန္းတစ္ခန္းေပး"
"ဟုတ္ကဲ့ရွင့္"
"တက္ေနခြန္းပါလားး"
ေကာင္တာဘက္ကေနဝဝဖီးဖီးနဲ႔အရပ္ပုပုလူႀကီးတစ္ေယာက္ကခြန္းနာမည္ကိုေခၚရင္းေလွ်ာက္လာသည္။
"ဦးမ်ိဳး...ဒီကိုေရာက္ေနတာလား"
"ဟုတ္တယ္။။စာရင္းေတြလာစစ္တာေလ။။ခြန္းကဒီမွာတည္းမလိုလား"
"အြန္းး။အလုပ္ကိစၥနဲ႔တစ္ညအိပ္ခ်င္လို႔"
"ဟာ..ကြၽန္ေတာ့္ဧည့္သည္ေလးကိုေကာင္းေကာင္းစီစဥ္ေပးရမွာေပါ့။။ခြန္းကိုVIPခန္းေပးလိုက္ေနာ္။ဟိတ္ေကာင္ေလးေတြ"
