အပိုင္း(15)
"တီခ်ယ္engစာအမွတ္ေတြေအာ္မယ္
ေက်ာ္ေဇယ် ၈၉မွတ္
ေမမီ ၉၁မွတ္
မင္းမခ ၈၈မွတ္
ဝတီမိုးဦး ၇၂မွတ္
ရွင္လြန္းအိမ္ ၈၅မွတ္
လႈိင္းခက္ထန္ ၉၈မွတ္
ဟန္ပိုင္ ၇၆မွတ္"
ခြန္းတစ္ေယာက္သူ႔အမွတ္စာရင္းကိုမေခၚေသးလို႔ေခါင္းကိုငိုက္စိုက္ခ်ကာလက္မအခ်င္းခ်င္းပြတ္သပ္ေနမိသည္။
"ထုံးစံအတိုင္းအမွတ္အနည္းဆုံး
တက္ေနခြန္း ၁၈မွတ္!"
ခြန္းသူ႔အမွတ္ကိုေျပာေတာ့မ်က္ခြန္းကိုတြန္႔ခ်ိဳးလိုက္ၿပီးအမွတ္စာရင္းယူရန္ဆရာမဆီထသြားလိုက္သည္။။
"တက္ေနခြန္းေရ။။ဒါအထူးတန္းေနာ္။။သားစာမလိုက္ႏိုင္ရင္အတန္းေျပာင္းလို႔ရတယ္။လတိုင္းဒီလိုဆိုအဆင္မေျပဘူး။"
"သားႀကိဳးစားပါ့မယ္။"
"ပါးစပ္ကပဲေျပာမေနနဲ႔။။"
"ဟုတ္။ဟုတ္"
ဆရာမဆီကအေျဖလႊာကိုယူလိုက္ၿပီးအတန္းထဲျပန္ဝင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။။
ခြန္းကအျပင္မွာဆိုတက္တက္ႂကြႂကြေနေပမယ့္အတန္းထဲက်ရင္ေတာ့အားငယ္ခ်င္သည္။
ကိုယ္စာမလိုက္ႏိုင္မွန္းသိတယ္။
Engစာကိုစိတ္မဝင္စားမွန္းလည္းသိတယ္။
အထူးတန္းကိုမတက္သင့္မွန္းလည္းသိတယ္။
ဒါေပမယ့္.....ဒါေပမယ့္သူခ်စ္ရတဲ့သူရွိေနတယ္မလား။။
သူကိုေတြ႕ရဖို႔၊သူနဲ႔နီးစပ္ဖို႔ကဒီနည္းပဲရွိသည္ေလ။
ေန႔ခင္းအတန္းဆင္းခ်ိန္ၾကေတာ့လႈိင္းကိုကန္တင္းမွာဟန္ပိုင္နဲ႔၂ေယာက္ေတြ႕လိုက္ပါသည္။။
လႈိင္းကိုေတြ႕လိုက္တာနဲ႔လႈိင္းနဲ႔အနီးဆုံးကိုခြန္းသံလိုက္တစ္ခုလိုၿငိတြယ္ခ်င္မိသည္။
"လႈိင္း...လႈိင္းး"
"ေအာ္..တက္ေနခြန္းေျပာ။"
"ဟိုေလငါဘာသာမျပန္တက္တဲ့စာေၾကာင္းေလးေတြရွိလို႔။။အဲ့တာငါ့ကိုေျပာျပေပးပါလားဟင္။"
