အပိုင်း(၁၆)
လှိုင်းအိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းခွန်းရှိရာအပေါ်ထပ်တက်ပြီးအခန်းထဲဝင်ခဲ့ပေမယ့်လစ်ဟင်းနေသောအိပ်ရာပြင်သာတွေ့ခဲ့သည်။
"ဟာကွာ!!!ပြောထားခဲ့သားနဲ့"
တံခါးကိုစောင့်ပိတ်ပြီးအောက်ထပ်ပြန်ဆင်းလာလိုက်သည်။
"ဟဲ့...ဘာတုန်းဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"မာမီခွန်းအပြင်ထွက်သွားသေးလား"
"အေး။ခုနကပဲထွက်သွားတယ်။"
"ဘယ်သွားမယ်ပြောသွားလဲ။"
"ဘယ်သိမလဲဟေ။အလုပ်ရှိလို့သွားတာနေမှာပေါ့။ခွန်းကနင့်လိုအလုပ်မရှိအကိုင်မရှိမဟုတ်ဘူး။"
ကိုယ့်အမေလို့မပြောရဘူးတစ်ခါမှသားဘက်ကနေပါမယ်ဆိုတာမရှိ။
ဖုန်းခေါ်တော့လည်းပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းမရှိတဲ့။
"တောက်"
"ဒယ်ဒီဘာတွေစိတ်တိုနေတာလဲဟင်"
"ကလေးတွေလာလာဖွားဖွားဆီလာ။ အဲ့ဘီလူးဆီမသွားနဲ့"
မာမီဘာပြောပြောအရေးမစိုက်နိုင်တော့ပဲ ခွန်းကိုရှာဖို့ရန်သာဦးတည်လိုက်သည်။
...........................................................................
ဟိုတယ်ဝင်ပေါက်ရောက်တော့ဦးခိုက်ကရောက်နှင့်ပြီးသားမို့ခွန်းကိုထွက်ကြိုလာသည်။
"ခွန်းနေမကောင်းဘူးလား"
"ကောင်းပါတယ်"
ခွန်းလမ်းလျှောက်တာကနည်းနည်း ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့တဲ့တဲ့။ အဖြူရောင်ဖြစ်တော့မယ့် နှုတ်ခမ်းတွေကြောင့်ခွန်းနေမကောင်းတာများလားဟု သံသယဝင်မိခြင်း။
ခွန်းကဦးခိုက်ရဲ့မျက်စောင်းထိုးစားပွဲမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးဒီဇိုင်နာအလာကိုစောင့်နေလိုက်သည်။
လောလောဆယ်မှာခွန်းကတစ်စားပွဲ ဦးခိုက်ကတစ်စားပွဲဖြစ်နေပေမယ့် မကြာမီဒီဇိုင်နာဆိုသူကရောက်လာပြီးဦးခိုက်ရှိသောစားပွဲတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။။
ဒီနေ့တော့ ခွန်းသူ့မျက်နှာကောင်းကောင်းမြင်ရပြီလေ။ ထိုသူကခွန်းနဲ့မျက်စောင်းထိုးမှာခွန်းဘက်ကိုလှည့်ပြီးဝင်ထိုင်လိုက်တာကြောင့်။
