အပိုင္း(25)
Restaurantကနာမည္ႀကီး restaurantျဖစ္တာေၾကာင့္ အရင္ေန႔ေတြကလူနည္းသေယာင္ထင္ရေပမယ့္ဒီေန႔က်မွလူမ်ားေနဟန္ရွိသည္။
"ဒီေန႔လူရႈပ္ေနသလိုပဲ။"
"အင္းးးဟုတ္တယ္။"
ခြန္းကေအးေအးေဆးေဆးပင္ၿပဳံးၿပဳံးေလးျပန္ေျဖလိုက္တာေၾကာင့္။ မ်က္ခုံးပင့္္ၿပီးၾကည့္မိသည္။
"Honey... ဘာလုပ္ထားတာလဲ"
"ဘာမွလုပ္မထားပါဘူး သတင္းေထာက္ေလး ၃ ၄ေယာက္ ၅ေယာက္ေလာက္ေခၚထား႐ုံပဲ။"
"ဟမ္..."
"ၾကည့္ေနမနက္ျဖန္က်ရင္ ခြန္းတို႔သတင္းကသတင္းစာမ်က္ႏွာဖုံးကေနေခါင္းစဥ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ပါလာလိမ့္မယ္။"
သူ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီး ေပ်ာ္ေနတာပါ။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပထမဆုံး အတူတူလက္တြဲၿပီး
သြားရမယ့္ေနရာမို႔ အကြက္က်က်ကိုစီစဥ္ထားပုံရသည္။
"အဟြင္းအဟင္း"
ေနရင္းထိုင္ရင္းအထာက်က်ေခ်ာင္းထဆိုးတဲ့ခြန္းေၾကာင့္ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာကိုတန္းသိ၏။
လႈိင္းက တံေတာင္ဆစ္ေလးကို ေကြးေပးလိုက္ေတာ့ ခြန္းရဲ႕လက္ေလးက အလိုက္သင့္ေလးလွ်ိဴဝင္လာသည္။
"ဒီလက္ကငါပိုင္တယ္မလား"
"ကိုယ့္ရဲ႕တစ္ကိုယ္လုံးကမင္းအပိုင္ပဲ။"
ထိုသို႔ေျပာလိုက္မွေက်နပ္သြားသည့္ဟန္ျဖင့္ၿပဳံးလိုက္၏။
Restaurant တံခါးကိုဖြင့္ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာပဲ အားလုံးရဲ႕အၾကည့္က လႈိင္းခက္ထန္နဲ႔တက္ေနခြန္းတို႔ဆီကိုဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာ၏။
ဆိုင္ရဲ႕လူျမင္သူျမင္အလယ္က်က်ေနရာမွာျပင္ထားေသာသားပြဲမွာထိုင္ေနေသာမိုးစက္ပြင့္။
"ကိုလႈိင္း~~~တစ္ေယာက္ထဲလာမယ္ထင္တာ။"
"အလုပ္အားတာနဲ႔လိုက္လာတာ။ တစ္ခါတစ္ေလကိုယ့္ခင္ပြန္းရဲ႕အလုပ္ေလးေတြလည္းကူရဦးမယ္မလား။"
ခြန္းရဲ႕ေတာက္ပေနေသာအၿပဳံးေတြေၾကာင့္ မိုးစက္ပြင့္ကမွင္က္ေနေသာ္လည္း လႈိင္းခက္ထန္ကေတာ့သေဘာေတြက်ေန၏။
