အပိုင်း(8)
ခွန်းက ပြောပြောဆိုဆို ဘီရိုထဲကသူ့အဝတ်တွေကိုယူ၍ ခရီးဆောင်အိတ်ထဲ ကောက်ထည့်နေသည်။
"မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ!!"
"မင်းလိုကောင်ကို ယုံကြည်ရတာမဟုတ်ဘူး ငါမင်းနဲ့မနေတော့ဘူးလှိုင်း"
"ဟက်!!!ငါ့ကိုကြောက်သွားတာလား?"
"စိတ်ပျက်သွားတာ"
ခွန်းကအဝတ်တွေထည့်ပြီးတာနဲ့ အခန်းထဲကထွက်သွားတော့သည်။
"ခွန်းးငါပြောနေတာမပြီးသေးဘူး"
ခွန်းမကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထွက်လာတော့ဧည့်ခန်းထဲထိုင်နေတဲ့ လှိုင်းအမေနဲ့တည့်တည့်တိုးတော့သည်။
"ခွန်းလေးးးခရီးဆောင်အိတ်ကြီးနဲ့ဘယ်သွားမလို့တုန်း"
"အော်~~~~ဟိုလေ~~အလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးထွက်စရာပေါ်လာလို့"
"ဘယ်ကိုလဲခွန်းလေး"
"ဟို~~မောင်းမကန်သွားရမှာ"
"ဟုတ်တယ်မာမီ~~သားပါလိုက်သွားမလို့"
လှိုင်းဆိုသည်မှာ ခုနကတော့ ဒေါနဲ့မောနဲ့ ခုကျတော့သူမဟုတ်တော့သလိုပင်။
"အော် အေးအေးသွားကြလေလင်မယား2ယောက်ထဲ။ ကလေးတွေက မာမီကြည့်ထားလိုက်မယ်"
"မာမီလေးတစ်ယောက်ထဲ အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး လှိုင်းမင်းနေခဲ့ပြီး ကူထိန်းပေးလိုက်"
"မင်းမခတို့လည်းရှိတာပဲ~~ဘာတွေစိတ်ပူနေတာလဲ ကိုယ်တို့2ယောက်တည်းသွားကြရအောင်လေ"
"အေးလေ မာမီရှိတုန်းသွားကြပါကွယ် နောက်ဆိုရင် ကလေးနှစ်ယောက်က ကန့်လန့်ပါနေမှာ"
"မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပဲ သွားမယ် ရတယ်"
ဒင်းနဲ့မနေချင်လို့ ထွက်ပါတယ်ဆိုမှ မာမီနဲ့လာတိုးနေတယ်။
"တစ်ယောက်ထဲဘယ်ဖြစ်မတုန်း ကိုယ်ပါမှဖြစ်မှာပေါ့!!ဟက်!!"
လှိုင်းကခွန်းကို သူ့ပုခုံးပေါ်သို့'မ'ချီလိုက်ရင်း
"လှိုင်း!!!ငါ့ကိုချအောက်ပေးစမ်း!!"
"မာမီသားတို့သွားပြီနော်"
