အပိုင္း(19)
"ေျပာ!!ဘယ္ေျခေထာက္နာနာလဲ။ဘယ္ဘက္လားညာဘက္လား"
"ပါးပါးနဲ႔ဒယ္ဒီတို႔ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ။ေဆာ့ေနၾကတာလား"
"အမ္!!!ဘတ္ေလးအိပ္ေသးဘူးလား"
ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ...ကေလးေရွ႕က်မွ အေနထားက ဟိုကလည္းေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲေျမႇာက္ထားတာ ခြန္းရဲ႕တင္ပါးေတာင္ ဆိုဖာနဲ႔လြတ္ေနၿပီ။
"ေလ့က်င္ခန္းလုပ္ေနတာလား"
"မဟုတ္ဘူး!"
မူးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးျပန္ေျဖလိုက္တဲ့ လႈိင္းရင္ဘတ္ကိုေျခေထာက္နဲ႔ ကန္လိုက္ရင္း ကေလးဆီထေျပးလာလိိုက္သည္။
"ပါးပါးတို႔ပ်င္းလို႔ေဆာ့ေနတာ။။ဘာမွမဟုတ္ဘူး။။ႏိုးသြားတာလားပါပီေလး"
"ဒီတိုင္း နိိုးလာတာ ပါးပါးရဲ႕။ ပါးပါးမရွိလို႔ ထြက္လာတာ။ ပါးပါးတို႔က ဘာလုပ္တိုင္းေဆာ့ေနတာလဲဟင္? သိုင္းခ်ေနၾကတာလား"
"ဘယ္လိုေတာင္?"
"မဟုတ္ဘူးလား?.."
"ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္။။ ဒယ္ဒီက ယုတ္မာၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ နဂါးႀကီးေလ။ ဒီကသားေလးရဲ႕ပါးပါးက အဲ့နဂါးႀကီးကိုလိုက္သုတ္သင္ပစ္မယ့္မင္းသားေလးေပါ့"
ခြန္းရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ လႈိင္းေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္သည္။
"အာ...မွားေနတယ္ပါးပါးရဲ႕။။ပါးပါးက မင္းသမီးေလးလုပ္ၿပီး ဒယ္ဒီကမင္းသားေလးလုပ္ရမွာေလ"
"လာ...အိပ္ရာထဲမွာဆက္ေျပာရေအာင္။"
ခြန္းကဘတ္ေလးကိုခ်ီၿပီး အခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ေနာက္ကေနလႈိင္းက ကပ္လိုက္လာတာေၾကာင့္။
"မင္းေရခ်ိိုးၿပီးမွအိပ္ရာေပၚတက္"
ခုတင္ဆီ ဦးတည္ေတာ့မယ့္ ေျခလွမ္းေတြကိုေရခ်ိဳးခန္းဆီ ျပန္လွည့္လိုက္ရေတာ့သည္။
"ပါးပါးး ဆက္ေျပာျပေလ။"
အိပ္ရာေပၚေရာက္တဲ့အထိ အရစ္ရွည္ေနေသာသူေလးကို ပုံေျပာၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ရေပဦးမည္။
"အြန္းးဆက္ေျပာျပမယ္။ ပါးပါးကမင္းသမီးမလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ နဂါးႀကီးကိုအျပတ္ရွင္းပစ္မယ့္မင္းသားေလးပဲျဖစ္ခ်င္တာ"
