ညေနက်ေတာ့တစ္ကယ္ႀကီးကိုေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ငွားၿပီးေရာက္လာေသာလႈိင္းခက္ထန္။
"ငါေျပာမယ္။။ကြာရွင္းၿပီးရင္ဒီအိမ္ကေနမင္းထြက္သြားရမယ္လႈိင္း။။ဒီအိမ္ကငါ့ပိုက္ဆံနဲ႔ဝယ္ထားတာ"
"ဟက္!!!အိမ္ကပ္ေနမယ့္ထဲငါမပါဘူးခြန္း"
ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာႏွစ္ေယာက္လုံးလက္မွတ္ထိုးလိုက္ၾကသည္။။
"ေရွ႕ေနႀကီးအားလုံးအဆင္ေျပတယ္မလား"
"ေျပပါတယ္လႈိင္းခက္ထန္။။ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္"
"ေကာင္းၿပီ"
"လႈိင္းမင္းလည္းအထုပ္ဆြဲၿပီးတစ္ခါတည္းဆင္းေတာ့"
"ဟက္!!ခုထဲကအရမ္းကိုတက္ႂကြေနပါေရာလား"
တီ.....တီ.....
လႈိင္းဆီကိုဖုန္းဝင္လာတ္မို႔စကားဆက္မေျပာေတာ့ပဲဖုန္းကိုကိုင္လိုက္သည္။။
"သားလႈိင္းေလး"
"ေျပာမာမီ။။ႏွလုံးေအာင့္ေသးလား"
"အဲ့တာေျပာမလို႔။ဆရာဝန္က၃ရက္ျခားတစ္ခါေဆး႐ုံကိုသြားစစ္ရမယ္ေျပာတယ္။။။ေဆး႐ုံကသားတို႔အိမ္နဲ႔နီးေတာ့မာမီ၄လေလာက္လာေနမလို႔"
"ေအာ္။။လာေလမာမီ.ဘယ္ေန႔လာမွာလဲ"
"အဆင္ေျပတယ္ဆိုမနက္ျဖန္ေဆး႐ုံရက္ခ်ိန္းမို႔ခုထြက္လာမွာညေရာက္ျဖစ္မယ္။။"
"ေကာင္းတာေပါ့။ခရီးလမ္းအဆင္ေျပပါမာမီ"
တီ...တီ.....
"ခြန္း"
"ဘာလဲ။ပစၥည္းေတြလာသိမ္းတာလား။။ဘာမွမက်န္ခဲ့ေစနဲ႔။။"
"မဟုတ္ဘူး!ဒီညမာမီအိမ္လာလိမ့္မယ္"
"ဘာ!!"
"၄လေလာက္လာေနလိမ့္မယ္"
လႈိင္းရဲ႕စကားကိုၾကားၿပီငူငူငိုင္ငိုင္ျဖစ္သြားတဲ့ခြန္းကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ငါတစ္ခုေလာက္ေတာင္းဆိုမယ္။။မာမီေရွ႕မွာခဏဟန္ေဆာင္ၿပီးေနရေအာင္"
"ဒီနည္းပဲရွိေတာ့တာေပါ့။။မင္းအေမျပန္တာနဲ႔မင္းလည္းတန္းထြက္သြားေပး။။ကတိေပးလား."
