အပိုင္း(3.2)
မနက္ေစာေစာခြန္းအိမ္သို႔ျပန္လာလိုက္သည္။ကေလးကိုေတာ့မနက္ေစာေစာထြက္လာရင္းတစ္ခါတည္းေက်ာင္းကိုဝင္ပို႔ခဲ့သည္။ဒီေလာက္ရက္ေတြၾကာၾကာႀကီးေပ်ာက္သြားတာမာမီေလးကိုဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္မသိ။
သူအိမ္ခန္းထဲဝင္လိုက္ေပမယ့္အားလုံးဟာရွင္းလင္းလို႔ေနသည္။
သို႔ေပမယ့္ခြန္းသူ႔အခန္းထဲဝင္ရန္တံခါးဖြင့္မလို႔လုပ္လိုက္ေပမယ့္တံခါးကအလိုက္တသိအလိုလိုပြင့္လာၿပီးတံခါးေနာက္ကထြက္လာေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။
ထိုေကာင္မေလးကခြန္းကိုျမင္တာနဲ႔မ်က္လုံးမ်ားျပဴးက်ယ္ၿပီးအံ့ၾသသြားသေယာင္။။
"မင္းဘယ္သူလဲ"
"ဟို...ညီမကအကိုေလးလႈိင္းေခၚထားတာပါ"
"ဘယ္လို"
"ဟို...အဖြားကိုျပဳစုဖို႔အိမ္ေခၚထားတာပါ"
"ေအာ္။။"
ဒီေကာင္မေလးစကားကိုရွင္းရွင္းမေျပာတာတကယ္ကိုအခက္ေတြ႕ေစသည္။
"မာမီေလးကဘယ္မွာလဲ။"
"အေပၚထပ္မွအိပ္ေနပါတယ္။"
"အဲ့ဆိုငါ့အခန္းဝင္ၿပီးဘာလုပ္တာလဲ"
"ဟို...အကို႔ရဲ႕အခန္းလား။။ညီမကအကိုေလးလႈိင္းရဲ႕အခန္းထင္လို႔"။
တကယ္ပါပဲခြန္းမ်က္ေမွာင္ေတြက်ဳံ႕လိုက္ၿပီး။
"ဒါလင္မယားေနတဲ့အခန္းေလ။ငါနဲ႔လႈိင္းနဲ႔မေနလို႔ဘယ္သူေနမွာလဲ။"
ဒီေကာင္မေလးေလသံကိုကတကယ္ေညာင္နာနာသူနဲ႔လႈိင္းအခန္းကိုဝင္တယ္ဆိုကတည္းကခြန္းဒီေကာင္မေလးအေပၚသိပ္ဘဝင္မက်။
"ဟုတ္။။ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္အကိုေလး"
"သြားလို႔ရၿပီ။။မာမီအခန္းထဲသြားေန။"
"ဟုတ္"
လႈိင္းဘယ္လိုေကာင္မေလးမ်ိဳးကိုအိမ္ေခၚလာျပန္ၿပီလဲ??သူမရွိလို႔မာမီေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အိမ္အကူေခၚတာမကန္႔ကြက္ခ်င္ေပမယ့္ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကိုေ႐ြးလာတာပါလိမ့္။
အိမ္အကူေကာင္မေလးေခၚထားတာလား။။မေခၚထားတာလားေတာင္မသဲကြဲ။။ဧည့္ခန္းထဲလည္းရႈပ္ပြလို႔။။ေအးေလ။သူ႔အေမကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ေခၚထားတာအိမ္သန္႔ရွင္းေရးဘယ္လုပ္မလဲ။။သူပဲျဖည့္ေတြးေပးလိုက္ပါတယ္။
