အပိုင္း(16)
လႈိင္းအိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းခြန္းရွိရာအေပၚထပ္တက္ၿပီးအခန္းထဲဝင္ခဲ့ေပမယ့္လစ္ဟင္းေနေသာအိပ္ရာျပင္သာေတြ႕ခဲ့သည္။
"ဟာကြာ!!!ေျပာထားခဲ့သားနဲ႔"
တံခါးကိုေစာင့္ပိတ္ၿပီးေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းလာလိုက္သည္။
"ဟဲ့...ဘာတုန္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"မာမီခြန္းအျပင္ထြက္သြားေသးလား"
"ေအး။ခုနကပဲထြက္သြားတယ္။"
"ဘယ္သြားမယ္ေျပာသြားလဲ။"
"ဘယ္သိမလဲေဟ။အလုပ္ရွိလို႔သြားတာေနမွာေပါ့။ခြန္းကနင့္လိုအလုပ္မရွိအကိုင္မရွိမဟုတ္ဘူး။"
ကိုယ့္အေမလို႔မေျပာရဘူးတစ္ခါမွသားဘက္ကေနပါမယ္ဆိုတာမရွိ။
ဖုန္းေခၚေတာ့လည္းျပန္လည္ေျဖၾကားျခင္းမရွိတဲ့။
"ေတာက္"
"ဒယ္ဒီဘာေတြစိတ္တိုေနတာလဲဟင္"
"ကေလးေတြလာလာဖြားဖြားဆီလာ။။အဲ့ဘီလူးဆီမသြားနဲ႔"
မာမီဘာေျပာေျပာအေရးမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပဲခြန္းကိုရွာဖို႔ရန္သာဦးတည္လိုက္သည္။
...........................................................................
ဟိုတယ္ဝင္ေပါက္ေရာက္ေတာ့ဦးခိုက္ကေရာက္ႏွင့္ၿပီးသားမို႔ခြန္းကိုထြက္လာႀကိဳသည္။
"ခြန္းေနမေကာင္းဘူးလား"
"ေကာင္းပါတယ္"
ခြန္းလမ္းေလွ်ာက္တာကနဲနဲယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔တဲ့တဲ့။အျဖဴေရာင္ျဖစ္တာ့မယ္ႏႈတ္ခမ္းေတြေၾကာင့္ခြန္းေနမေကာင္းတာမ်ားလားဟုသံသယဝင္မိျခင္း။
ခြန္းကဦးခိုက္ရဲ႕မ်က္ေစာင္းထိုးစားပြဲမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးဒီဇိုင္နာအလာကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ေလာေလာဆယ္မွာခြန္းကတစ္စား ပြဲဦးခိုက္ကတစ္စားပြဲျဖစ္ေနပမယ့္မၾကာမီဒီဇိုင္နာဆိုသူကေရာက္လာၿပီးဦးခိုက္ရွိေသာစားပြဲတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။။
ဒီေန႔လည္းခြန္းသူ႔မ်က္ႏွာေကာင္းေကာင္းျမင္ရၿပီေလ။။ထိုသူကခြန္းနဲ႔မ်က္ေစာင္းထိုးမွာခြန္းဘက္ကိုလွည့္ၿပီးဝင္ထိုင္လိုက္တာေၾကာင့္။
