အပိုင္း(24)
"မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္အခ်စ္ဆုံး
တန္ဖိုးအထားရဆုံးဇနီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ျပန္ေခၚခ်င္တယ္။"
"ေသခ်ာလို႔လား"
"လုံးဝေသခ်ာပါတယ္။"
"မင္း ခြန္းအေၾကာင္းေတြကို မသိေသးတာေတြရွိေသးတယ္ လႈိင္းခက္ထန္.....ငါေျပာျပမယ္။ ၿပီးရင္ေသခ်ာဆုံးျဖတ္ေပး။ မင္းေျပာတဲ့စကားကအတည္ေတာ့ျဖစ္ပေစ။"
"ဟုတ္။"
...........................................................................
"အကိုေလးေရ။ ထမင္းစားဖို႔ေခၚခိုင္းလိုက္လို႔။"
"အြင္း.....လာခဲ့မယ္။"
တစ္ညလုံးအေတြးေပါင္းစုံနဲ႔အိပ္မထားရေသးတာေၾကာင့္အိပ္ေဆးေသာက္ၿပီးတစ္ေနကုန္အိပ္ေနမိတာ မိရံလာေခၚမွႏိုးေတာ့သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးမ်က္ႏွာသစ္ရင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မွန္ထဲကေနတစ္ဆင့္ျပန္ၾကည့္မိ၏။
ခံစားခ်က္မဲ့ေနပါေရာလား။
ၿပဳံးၾကည့္လိုက္သည္။
"တက္ေနခြနဆိုတာမင္းပဲ။ ၾကည့္ပါဦး
ခံစားခ်က္မပါပဲၿပဳံးေနလိုက္တာ တစ္ျဖည္းျဖည္းေၾကာက္ဖို႔ေတာင္ေကာင္းလာၿပီ။"
ေလွကားတစ္ဝက္မွာတင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္တာေၾကာင့္ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔ထားလိုက္၏။
"ခြန္း"
သူ႔ေခၚသံအဆုံးမွာေတာ့ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲအေပၚသို႔ျပန္ေျပးတက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"က်စ္!!!ဘာလို႔ေရာက္ေနတာလဲ။ ငါရွိတာဘယ္လိုသိသြားျပန္တာလဲ။"
ေဒါက္~~~ေဒါက္
"ခြန္းးထမင္းစားရေအာင္ေလ"
"မင္းးး ထြက္သြား"
"ငါတို႔စကားခဏေျပာရေအာင္ေလ။"
"ဘာအလိမ္အညာေတြနဲ႔ကလိမ္ကက်စ္လုပ္ဦး
မလို႔လဲ။"
"ငါဘာမွလိမ္ညာထားတာမရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ငါရဲ႕ အျဖဴစင္ဆုံးစကားကိုလည္းေျပာခ်င္ေသးတယ္။"
"......."
"တံခါးခဏေလာက္ဖြင့္ေပးပါကြာ"
"......."
