အပိုင္း(22)
"အားးးးး"
ခြန္းရဲ႕လက္ကိုကိုင္ထားတဲ့ထိုေကာင္ေလးလက္ကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီးလက္ေကာက္ဝတ္ကိုေျပာင္းျပန္လွည့္ေပးလိုက္သည္။
"ဒီလက္ကပိုင္ရွင္ရွိတယ္။ ငါပဲကိုင္ခြင့္ရွိတယ္။"
"မင္းးးမင္းနဲ႔ဆိုင္လို႔လား"
"ဆိုင္တာေပါ့!!ငါ့တရားဝင္လက္ထပ္ထားတဲ့သူေလ....ငါ့ေရွ႕မွာ ငါ့အပိုင္ကို ဒီလိုလုပ္တာ ရပ္ၾကည့္ေနရမွာလား..ေသာက္္႐ူး"
လက္ကိုေနာက္တစ္ခါေနာက္ကိုျပႏ္ွန္ခ်ိဳလိုက္လွ်င္..
"အားအ့"
"က်ိဳးသြားေအာင္ခ်ိဳးေပးရမလား"
"ငါသြားမယ္။ ငါသြားမယ္။"
လႈိင္းက ထိုလူရဲ႕လက္ကိုလႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့။
ဆိုင္ကယ္ကို လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ေမာင္းၿပီးအသည္းအသန္ထြက္ေျပးသြား၏။
"ဟားးးခီခီ"
ေဘးနားကေန အူတက္ေအာင္ရီေနေသာ ခြန္းေၾကာင့္ လႈိင္းကမ်က္ခုံးကို ပင့္တင္လိုက္ရင္း
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။...ဒီအေျခအေနမွာရယ္စရာပါလိုလား"
"ဟမ္...sorry sorry မင္းေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ငါရယ္ခ်င္စိတ္ မထိန္းလိုက္ႏိုင္ဘူး"
"ဘာ!! ငါေျပာတဲ့ထဲမွာဘာရယ္စရာမွမပါဘူး"
"မင္းေျပာလိုက္တာေလ ငါကမင္းရဲ႕တရားဝင္လက္ထပ္ထားတဲ့သူဆို"
"ဟုတ္တယ္ေလ"
"ဟားးဟားးးလႈိင္းခက္ထန္....လႈိင္းခက္ထန္...
အတိတ္ေတြေမ့ကုန္ၿပီလား။ ငါတို႔ကကြာရွင္းၿပီးသားေနာ္။"
"အဲ့ကိစၥကို ေမ့လိုက္လို႔ မရဘူးလား"
"ငါဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုလြယ္လြယ္နဲ႔ခ်ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ မင္းသိလား ငါကြာရွင္းဖို႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာစဥ္းစားခဲ့ေသးတယ္။ ေတြေဝခဲ့ဘူးတယ္။ တုံ႔ဆိုင္းေနခဲ့ဘူးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ျဖစ္လာတဲ့ကိစၥကို လြယ္လြယ္ကူကူေမ့ပစ္လို႔ရပါ့မလား
မင္းဦးေႏွာက္ရွိရင္ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။"
