အပိုင္း(18.2)
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ရန္ျဖစ္ေနရတာနဲ႔သာကုန္ကုန္သြားသည္။။
ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ပတ္အေတာအတြင္း ခြန္းက သူ႔ကို အဲ့ေလာက္ႀကီးရန္မရွာေတာ့ေပမယ့္ အရင္ကလိုလည္း စကားမ်ားေလး မဟုတ္ေတာ့ပဲ။ သူ႔ဟာသူ ေအးရာေအးေၾကာင္းေနတတ္သည္။
အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္လည္းသိပ္မထြက္ေတာ့ပဲ သူ႔ကေလးေတြနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနတက္သည္။
မာမီအတြက္ကေတာ့အိမ္အကူေကာင္မေလးရွိေနလို႔ဘာမွသိပ္လုပ္ေပးစရာမလို။။ မာမီကလည္း မလိုအပ္ရင္ အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုသိပ္ဆင္းမလာတက္။
ဒီေန႔အားလပ္ရက္ေန႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ အိမ္မွာလူစုံေနၾကသည္။ အခန္းထဲမွာ ခြန္းတစ္ေယာက္ထဲဒီဇိုင္းထိုင္ဆြဲေနတာ ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ရွိသြားၿပီ။ ထမင္းမစားေသးလို႔ ၃ခါမက လာေခၚတဲ့လႈိင္းကိုလ်စ္လွ်ဴရႉၿပီး မၿပီးေသးေသာဒီဇိုင္းေတြသာစိတ္ႏွစ္ၿပီးဆြဲေနတာ။ ခုေတာ့ေတာ္ေတာ္ေညာင္းသြားၿပီ။ အေၾကာဆန္႔ၿပီးအခန္းျပင္ထြက္လာေတာ့။ သားအဖ၃ေယာက္သား TV ၾကည့္ေနၾကတာ လႈိင္းကဆိုဖာေပၚမွာေျခကားယားလက္ကားယား ပက္လက္လွန္ထားၿပီး ကေလးႏွစ္ေကာင္က လႈိင္းရဲ႕ဗိုက္ေပၚနဲ႔ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ေမွာက္ခုံေလးေတြ။။ ေတာ္ေတာ္ သာယာေနၾကတာပါ။
TVၾကည့္ေနရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္က စူးစိုက္ၾကည့္ေနသလို ခံစားေနရတာေၾကာင့္ စိတ္မသကၤာတာနဲ႔ေဘးဘီလွည့္ၾကည့္ေတာ့။
အကြက္ၾကားေဘာင္းဘီအပြႀကီးနဲ႔တြဲၿပီး တင္ပါးထိရွည္က်ေနေသာ Hoodieအက်ီအိတ္ကပ္ထဲလက္ႏွစ္ဖက္ထိုးထည့္ထားကာ ပါဝါမ်က္မွန္အဝိုင္းေလးတက္ထားတာေတာင္ မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳံ႕ကာစိုက္ၾကည့္ေနေသာခြန္း။
"မင္းးဘယ္တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ။ ဒီဇိုင္းကဆြဲလို႔ၿပီးၿပီလား"
ေျပာလိုက္တဲ့ ထဲမွာ စကားအမွားမပါေသာ္ျငားလည္း ဟိုကေတာ့ လႈိင္းေျပာလိုက္မွ
မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မီးဖိုခန္းထဲဝင္သြားသည္။
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္သြားတာမို႔ ကေလးေတြကိုေဘးခ်ကာ ကိုယ္ပါလိုက္ၿပီးဝင္သြားမိသည္။
