အပိုင္း(၁)
"ငါတို႔ကြာရွင္းေတာ့မွာ"
"ဘာ!!!ေဟ့ေကာင္ခြန္းမင္း႐ူးေနၿပီလား"
ေကာ္ဖီ shop ေလးထဲမင္းမခရဲ႕ေအာ္သံႀကီးကလႊမ္းၿခဳံသြားသည္။
"မင္းးးတစ္ကယ္ေျပာေနတာလားခြန္း"
"ဒီအေျခအေနကိုငါေနာက္ပါ့မလား"
"မင္းစိတ္ေလ်ာ့ၿပီး။။နဲနဲေလာက္သည္းခံၾကည့္ပါကြာ။။မင္းခုကြာခ်င္းတိုင္ကြာလို႔ရတာမဟုတ္ဘူး။။ေမြးထားတာပဲကေလး၂ေယာက္ေတာင္ရွိၿပီ။။။ကေလးေတြေရွ႕ေရးဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ။"
မင္းမခ..ငါေသတဲ့အထိသည္းခံရမွာလား။။၆ႏွစ္လုံးလုံးသည္းခံခဲ့တာေတာ္ၿပီေပါ့။။ကေလးေတြကိုငါတာဝန္ယူႏိုင္တယ္။ငါအားနည္းတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး"
"ငါသိပါတယ္။။ဒါေပမဲ့ကြာ...."
"ပါးပါးးး"
ပါပီေလးတို႔ျပန္လာၿပီလားး။
လက္ထဲေရခဲမုန္႔ေလးကိုင္ထားၿပီးသူ႔ပါးပါးကိုေတြ႕ေတာ့လွမ္းေခၚသည္။
ပါပီေလးတို႔၂ေယာက္လုံးခြန္းအနားေရာက္တာနဲ႔ခြန္းရဲ႕ၾသဝါဒစကားသံကိုစၾကားရပါၿပီ
"အခ်ိဳေတြေနာက္မစားနဲ႔ေနာ္သြားပိုးေတြစားကုန္မယ္ေလပါပီ"
"တီတီဟန္ေနးဝယ္ေကြၽးတာပါ"
"ဟုတ္တယ္ခြန္း။ဟန္ဝယ္ေကြၽးလိုက္တာ။တစ္ခါတစ္ေလစားတာဘာမွမျဖစ္ပါဘူးခြန္းရယ္"
အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမင္းမခနဲ႔တိုင္ပင္စရာေတြရွိလို႔ကေလးေတြကိုဟန္ေနးနဲ႔ခနအျပင္ပတ္ဖို႔လြတ္လိုက္တာကိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ျပန္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ခြန္းနဲ႔မင္းမခတို႔ခုနကကိစၥကိုဘာမွဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ေပ။။။
"ဒါဆိုငါတို႔ျပန္ေတာ့မယ္ခြန္း။။ဟန္..ကိုယ္တို႔သြားရေအာင္။"
မသြားခင္မင္းမခတစ္ေယာက္။တက္ေနခြန္းရဲ႕နားနားကပ္ျပရေအာင္ေျပာသြားေသးသည္။
"ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခြန္း"
"၃ႏွစ္ႀကီးမ်ားေတာင္စဥ္းစားခဲ့တာမင္းမရယ္။။ငါသူနဲ႔ကြာရွင္းလိုက္လို႔။လုံးဝေနာင္တရမွာဟုတ္ဘူး"
