အပိုင္း(23)
"ဦးခိုက္..ခြန္းကိုေစာင့္ေနရတာၾကာသြားလား"
"မၾကာေသးပါဘူးဗ်ာ။ ခြန္းနဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းထြက္လာတာေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ေလးပဲ"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ညေနေတာင္ေစာင္းေနၿပီဆိုေတာ့ ခြန္းကဦးခိုက္မအားေလာက္ဘူးထင္တာ။"
"ကိုယ္ပို႔ထားတဲ့ပုံၾကည့္ၿပီးၿပီလား"
"အမ္"
ဦးခိုကာေျပာတာကိုေတာ္ေတာ္ေလးစဥ္းစားလိုက္ရသည္။ မိုးကုတ္ကိုေရာက္ေနတုန္းကပို႔ထားတဲ့ပုံကိုခုထိမၾကည့္ရေသးတဲ့အထိအာ႐ုံေတြမ်ားေနပါေရာလား။
"အာ....ခြန္းမၾကည့္ရေသးဘူး။"
အားနာနာနဲ႔ပဲေခါင္းေလးကိုကုတ္လိုက္ရင္းဖုန္းကိုအျမန္ဖြင့္ၿပီးၾကည့္မိသည္။
"ဒီ ဒီဇိုင္းလား"
"အြန္းဟုတ္တယ္ သူဆြဲေပးထားတဲ့ဒီဇိုင္း"
"ဒီ ဒီဇိုင္းကခြန္းဆြဲေနတာ ၿပီးသြားတာတစ္ပတ္ေလာက္ပဲရွိမယ္။ ၿပီးေတာ့အခန္းထဲမွာပဲထားတာ။ အျပင္ေတာင္မထုတ္ရေသးဘူး။ ဒီဇိုင္းကအကုန္တူတူပဲ။ အေရာင္ကအစ တစ္ထပ္ထည္းပဲ"
"ဒါဆို ခြန္းရဲ႕ဒီဇိုင္းေပါ့"
"ဟုတ္တယ္။ အေသအခ်ာပဲ။ ဘယ္လိုေတာင္လဲ။"
"အခန္းထဲမွာပဲထားတာဆိုေတာ့ ခြန္းအခန္းထဲကိုဝင္တဲ့သူရွိလို႔လား။"
"မရွိဘူး!! ခြန္းရဲ႕အခန္းထဲ....မရွိပါဘူး"
တစ္ခန္းထဲတူတူေနတာဆိုလို႔ခြန္းရယ္ကေလး၂ေယာက္ရယ္လႈိင္းရယ္ပဲရွိတာ။ ကေလး၂ေယာက္ကလည္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူး
လႈိင္းဆိုသည္မွာလည္း သူ႔ပစၥည္းေတြကိုကိုင္တာေတာင္မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ...
"ခြန္း..စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါဦးမယ္"
"ေကာင္းၿပီေလ။ ကိုယ္ ကူၿပီးစုံစမ္းဖို႔လိုရင္လည္းေျပာေနာ္။"
"အင္း"
"ၿပီးေတာ့..."
"......."
"အိပ္ေရးဝဝ အိပ္ၿပီး အစားလည္းမ်ားမ်ားစားအုံးလို႔"
"ဟုတ္ပါၿပီ..."
