It Girl

Chapter 30:

Honestly, this was my first time running out in a heavy rain carrying a feeling that I don't understand, feeling scared, confused, loved. FEELING PAIN.

Ano na ba talagang nangyari sa buhay ko? Isa lang naman akong simpleng tao na kasama lang ang Mama at Kuya ko ay okay na. Bonus nalang kung may tunay akong kaibigan at minamahal.

Karl. Ayoko ng paulit ulit pero ikaw nalang ang paulit ulit kong naaalala. Yung pangalan mo. Bakit nga ba may isang Karl Benolirao na part ng story ng buhay ko?

Oo gusto kita. Gusto lang naman kita nung bata ako eh. Sa'yo nga ako unang kinilig at mag daydream. In short, sa'yo ako unang kumerengkeng. Bwisit man pakinggan para saken pero totoo.

Sa'yo ko nga lang na-experience 'tong pagtakbo habang umuulan. Gabi pa. Ano ka ba talaga? Tao oo. Pero ano ka ba talaga sa buhay ko? MAHAL NA MAHAL KITA.

Would you still give me a chance? Ang epic naman ata nang love story ko sa'yo. Nakakainis naman oh. Bakit ba sa'yo ko lang naramdaman 'to?

Bakit ba ikaw ang mahal ko? Bakit ikaw ang nagustuhan ko? Bakit ikaw ang hinahanap hanap ko? Bakit ikaw lang ang kailangan ko? Bakit ikaw?

Ilang milya nalang ang layo ko sa kinauupuan mo. Yung puso ko para bang gustong tumalon sa sobrang saya dahil naabutan pa kita.

Pero di ko yata kayang lumapit sa'yo. Nahihiya ako. Nakokonsensya ako sa ginawa ko sa'yo kanina. Pero I meant it, na mahal kita kaya kakausapin kita.

"Karl.."