It Girl

Chapter 45

We talked for like, five hours now pero it feels like two hours lang. I enjoyed talking with Lance again. Kahit na may nagawa siya sakin hindi pwedeng hindi ka magiging nice sakanya kasi he's so kind.

"I need to go home now Lance. Thanks for the time."

"What? Pero di pa dumadating si prof?"

"Eh kasi hanggang 4pm lang paalam ko kay Mama kaya need ko na umalis. I'll text Mrs. Almazan nalang. Di naman siguro siya magagalit kasi pumunta naman ako."

"Okay sasabihin ko nalang kay Mrs. Almazan. Hatid na kita?" Tumayo rin si Lance para alalayan ako. Tss, magaan lang naman ang bag ko e.

"No Lance kaya ko naman kaya ako nalang."

"Are you sure?"

"Pretty sure."

"Okay so? Take care. I see you on Tuesday."

"Okay!! See you!"

Eh kasi naman. 4 hours na kaming naghihintay ni Lance dun pero walang Mrs. Almazan na dumating. Bukas ko nalang ipapaliwanag sakanya wala akong load. Basta ang focus ko ngayon ay umuwi at matulog agad.

"Ahyee." That voice is so cold. I knew that voice. I knew that.

"Babe?" It's Karl standing in front of me. Nandito na siya!! I ran towards him and hugged him but.. no response?

"How are you Karl? I really missed you babe."

"So you're with him?"

"Ha?"

"Kelan pa? Kelan pa kayo ulit lumalabas na magkasama? Nung umalis ba ako?"

"What do you mean babe?" Hindi ko siya maintindihan. Ano ba sinasabi niya?

"With Lance Ahyee!! Bakit magkasama kayo?!" Ngayon ko ang siya narinig na sumigaw. Sinigawan niya ako.

"I forgot to tell you Karl.. Lance and I are-"

"Are what?! Are together again?! Tangina naman oh!!"

"What?! Can you listen to me first Karl?!"

"Halika na, umuwi kana."

He grabbed my hand at sinakay sa car niya. Ang lamig ng mga kamay niya. Nakita kong umiiyak siya pero pinipigilan niya. Wala akong magawa. Hindi ko din alam na ganito mangyayari ngayong araw. Pero bakit? Wala naman kaming ginagawa ni Lance e.

Hinatid niya ako sa bahay. Sa car, I saw a bouqet of red roses. Is that for me? Nah. Hindi siguro. Tahimik lang kami buong byahe. Walang umiimik. Hindi ko narin nagawang mag-explain kay Karl. How? I don't how how to feel pero kasi natatakot ako. Hindi ako dapat matakot dahil wala akong ginawang masama. Pero kasi, ewan ko ba. Ayokong sigawan niya ulit. Dahil sa totoo lang, nang sigawan niya ako kanina nanghina ako.

Pagdating namin sa bahay, bumaba siya ng car at agad akong pinagbuksan. Tahimik parin siya. Bumaba ako at hinintay niya ako makapasok sa gate bago umalis. Pinakiramdaman ko siya kung may sasabihin siya habag papasok ako ng gate pero wala. Pagharap ko, pasakay na siya ng car.

"Karl!" Hindi niya ako pinansin. Tuloy tuloy lang siya sa pagsakay.

Ano bang nagawa ko? Bakit siya nagkakaganyan? Dahil lang ba kay Lance? Shit. Pagpasok ko sa loob ng bahay, dumiretso lang ako ng kwarto. Hindi pa ako nakikita ni Mama dahil si Kuya ang naabutan kong naglilinis ng bahay.