Chapter 44

30 5 0
                                    

KARL'S POV.

On my way to my princess's house. I really missed her. Hindi niya alam na nakabalik na ako dito sa Manila. Ipapaalam ko na sana last night kaso I bothered her. Kaya I decided to surprise her today.

I bought her a bouqet of red roses. Pink sana kaso I'm sure magrereklamo yun na 'masyadong girly' haha.

"Uy, bro may sakit ka ba? Nagwawalis ka ata dito sa labas ng bahay niyo?" Nagbabagong buhay na siguro 'tong si Jerome puspusan ang pagwawalis sa labas nila e.

"Karl, dito kana pala. Seriously bro I hate this. Si Mama kasi."

"Hahaha ano nangyare bro?"

"Ilang araw na kasi ako sa bahay. Kesyo wala daw akong ginagawa."

"Hirap talaga maging tamad noh?"

"Gago hindi ako tamad."

"Hahaha. Osige bro gusto mo yan e. By the way where's Ahyee?"

"She haven't told you? She's in her school."

"School? Sunday ngayon ah?"

"May meeting ata yun for her pageant."

"Ah pageant. Wait? Pageant?"

"Yeah. Hindi ba niya nabanggit sayo?"

"Hindi pa kami nakakapag-usap ng maayos bro."

"Ah. Eto bro good news." Tingil ni Jerome ang pagwawalis niya sabay patong ng braso sa balikat ko.

"Alam mo bang, yung kapatid ko e, kasali sa Ms. Psychology ng campus nila?"

"Really? That's great!" Ms. Psychology? Wow. Sumali na siya sa ganun? Iba na ang girlfriend ko. Hahaha.

"Really great bro!! Kaya pasalamat siya at kasali siya dun. Kung hindi, hindi ako papayag na magwalis dito. Gawain niya 'to e."

"Wow. Just wow. So she's in school?"

"Yes bro."

"Pupuntahan ko siya."

I didn't expect this. Sobrang saya ko para sa girlfriend ko. The fact na ayaw niya ng make ups. She's beautiful. Very beautiful. I'm happy for her because the whole world can now see how beautiful she is.

Syempre girlfriend ko yun and I'm proud. I feel the excitement. I don't know basta I feel excited para sakanya. Mapuntahan na nga siya sa kung nasan man siya ngayon.

••

I can't find her. Inikot ko na campus nila pero di ko parin siya nakita. Nasan na ba siya? Akala ko pa naman makikita ko na siya agad. I want to hug her badly.

"Hi Karl."

And who is she? Sorry for her but I don't talk to someone na di ko kilala.

"Oh I'm sorry, oo nga pala di mo ko kilala. I saw your girlfriend at the cafeteria. You should go there."

"Ah. Thanks." Ah, may pakinabang naman pala pagtawag niya sakin kahit di ko kilala. So pupunta na ako ngayon sa cafeteria. Later ko nalang ibibigay flowers niya I forgot in the car.

Apparently, my heart felt so weaked real quick. Nanlambot ako...

It Girl Where stories live. Discover now