It Girl

Chapter 42

Bakit sa dinami-rami ng tao sa campus namin, at sa dinami-rami ng Psychology Student ako pa pinili ni Mrs. Almazan. Kung di lang terror ang prof ko na yun ay.. nako ha. Huhuhu.

"Hoy Ahyee wala ka daw ba balak kumain ng lunch sabi ni Mama?"

"Wala Kuya."

"Wow ano 'to? Ngayon lang ata kita narinig na tinanggihan ang pagkain."

"Nyenyenye."

"Halika na."

"Ayoko nga Kuya."

"Wag ka nga mag emote diyan. Babalik pa si Karl ok?"

"Kuya this is not about Karl."

"What? Whom?"

"I cannot tell you. Tatawanan mo lang ako Kuya."

"No I'm not. I promised to be a kind Kuya to you before. So what's your problem?"

"Kasi Kuya.. my professor chose me to represent the campus for Ms. Psychology."

Nag lighten up naman yung itsura ni Kuya. Tinigil pa nga yung pagkalikot sa cellphone niya tapos tumingin ng seryoso sakin.

"Really?! Naks naman Ahyee!! I'm so happy for you."

"Kuya!? I don't like this okay?! Di ko gusto 'to."

"Bakit naman? Look. You're beautiful Ahyee. Wag mo sayangin." Sabi ni Kuya Jerome habang binalik ulit yung atensyon niya sa cellphone niya.

"Pero Kuya.."

"Lumaki ka kasing hindi sanay sa mga ganyan. Yung mga pambabae ba. Maganda ka naman kasi talaga Ahyee e. Lalo na ngayon, nag-aayos kana talaga. Di ka nalang basta simple. Although, simple ka parin pero may dating na."

"What should I do Kuya?"

"Come on, go for it. You can do it Ahyee. Wait, alam na ba 'to ng boyfriend mo?"

"Not yet Kuya."

"Why? I'm sure matutuwa yun. Baka umuwi pa ng di oras yun para sayo."

"Tsaka na Kuya."

"You can do it okay? Don't be confused. You're beautiful. Tss. Tara kain na tayo." Ginulo ni Kuya yung hair ko at bumaba na kami.

"Oh ang tagal niyo naman bumaba?"

"Ma you're daughter have some good news!"

"Kuyaaaa!"

"What is it Ahyee?"

"Come on tell Ahyee."

"Hays. Okay. Ma, ako po yung napili for Ms. Psychology sa school."

"WHAT?! I'm so proud of you Ahyee."

"Proud agad mama? Wala pa nga e."

"Basta. I'm proud Ahyee."

Kung nagtataka kayo kung bakit ganyan kasaya si Mama at Kuya ay dahil sa buong buhay ko, ngayon palang ako na-involved sa mga ganitong pageant o basta. Bata pa lang kasi ako gustong gusto na ako isali ni Mama sa mga ganitong competition ako lang ang ayaw.

"Oh basta Ahyee, sa araw na yun, nandun kami ng Kuya mo. Diba Jerome?"

"Yes. Kahit may game kami di ko pupuntahan mapanood ka lang. Haha."

"Wag na Mama. Yun lang e."

"Anong yun lang? First time mo yun at gusto ka namin mapanood."

"Kayo po bahala."

*Fone Rings*
Calling...
0912-234-5678

"Uhm hello who's this?"

"Ms. Rodriguez meet Mr. Navarro sa cafeteria na katapat ng campus at 3pm. By the way this is Mrs. Almazan."

What? Today? Hindi man lang ako pinagsalita ni prof kung okay lang sakin.

"Sino yun anak?"

"Ah yung prof ko po ma. Kelangan ko po kasi pumunta sa school mamaya."

"Siguro about sa sinalihan mo yan ano?"

"Hatid na kita Ahyee."

"Sure Kuya!"

••
*CAFETERIA*

"Oh take care Ahyee ah?"

"Yes Kuya. Thank you."

At umalis narin si Kuya. May date siguro yun hehehe.

"Ahyee?" S-sino yun? Si Lance na ba yun? Ugh. Hindi ako makalingon sa nagsalita sa likod ko. Kinakabahan ako.

"Y-yes?"

"Let's go inside?"

"S-sure." I'm a nice person. Yeah. Nakipag usap ako ng nakatalikod sakanya. I need to face him at pumasok sa loob ng cafeteria para matapos na kung ano man meron kaming dapat pag usapan ngayon.

Nauna naman akong pumasok sa loob habang nakasunod lang siya sakin. Nag order ako ng milkshake.

"How are you Ahyee?" Nakangiti niyang tanong sakin habang iniikot ikot ko ang milkshake sa table.

"Ano bang pag uusapan natin? Nabago na ba isip ni prof at di na ako ang candidate?"

"Ah hindi.."

"So bakit niya ako pinapunta dito?"

"Gusto niyang magkakilala daw tayo to be comfortable with each other."

"So she doesn't know about us?"

"Yes."

"I think I'm just wasting my time. Gotta go." Pinigilan niya ako sa pamamagitan ng paghawak sa wrist ko.

"Wag ka muna umalis. Hindi ko na din sinabi na magkakilala tayo. I take the chance para makamusta ka."

"I'm good." Malayong tingin kong sagot sakanya.

"Why can't you look at me?"

"Wag mong isipin na I can't look straight on you because I still have feelings. I just-"

"I know. Siguro uncomfortable ka parin. Pero kelangan mo. Ilang araw din tayong magsasama."

"Tss. Okay okay."

No choice naman na ako kaya nag stay parin ako. Siya naman gumagawa ng way para may mapag usapan kami. Madali naman akong pakisamahan kaya nga eto, nakikipagkwentuhan at nakikipag usap na ako ng maayos sakanya.

"Uhm. Kamusta na kayo ni Jenn? You two still together?"

"Two months na kaming wala. Walang communication wala kahit ano."

"Ha? Bakit? Bakit hinayaan mong wala kayong communication?"

"Hindi sa hinayaan. I'm just.. I'm just accepting the fact na bumabalik na sakin lahat ng ginawa kong masama sayo."

"What do you mean?"

"She's with other man."

"I'm sorry Lance."

"No it's okay. Ako nga dapat mag-sorry e. Karma na 'to." Naging malungkot naman ang aura niya ng ma-open ko ang topic na yun. My bad.

"But you know what Lance? Never ko naisip o hiniling na sana makarma ka o dumating ka sa ganitong situation."

"Why? Napaka-bait mo parin talaga. Hahaha. Ikaw talaga. Yan ang namiss ko sayo e. Yung tipong nagawa na lahat ng kasamaan sayo but you still wished for the best."

"Hahaha. No. I'm not that kind. I'm just being fair."

"But thank you Ahyee." Iiyak na ba 'tong si Lance? Medyo teary eyed na e. Naku wag naman sana. Paano ba mag cheer up ng broken hearted? Haay.

"You deserve to be happy, not in the arms of someone who keeps you waiting but of someone who wants you now, love you forever & never leave. Don't be sad Lance cheer up!"

"I need to go Lance. Maiwan na kita ah?"

Nag smile nalang ulit siya sakin. Kelangan ko na umuwi. 7pm na e. Napasarap ata kami sa kwentuhan. Ayoko gabihin masyado kaya it's time to go home.