"Hello, Dindee?! Kumusta ka na?" Ako ang tumawag.
"Ayos lang ako, Red. Huwag mo na akong alalahanin." Matamlay ang sagot niya. "Kararating ko lang. Sige na. Marami pa kaming pag-uusapan ni Mommy."
"Sandali lang, Dee. Gusto ko lang sanang ipaunawa sa 'yo ang.."
"Huwag na, Red. Same old story. Narinig ko na 'yan. Besides, hindi mo naman ako kayang bigyan ng 100% love dahil may iba kang pinahahalagahan. You are free now. Thank you sa lahat! Naging masaya ako sa piling mo."
"Dee, alam kong andami kong pagkukulang sa 'yo... pero God knows kung gaano kita kamahal."
"Oo, mahal mo ako, pero mahal mo pa rin si Riz. Aminin mo man o hindi, buo na ang loob ko... Bye, Red!"
"Hello, Dindee?! Dindee!?" Wala na siya. Aasahan ko na, na magpapalit na siya ng numero.
Shit! Ang tindi niya. Hindi man lang niya ako binigyan ng tsansa na makapagpaliwanag. Lagi na lang akong mali.
Siguro nga ay tama siya. Kailangan naming mag-isip-isip.
Hindi ko mapigilang mapaluha. Ang sakit-sakit pala. Mas masakit kaysa noong nabugbog ako.
"Red, anak? Okay ka lang ba? Anong sabi ni Dindee?" Nilapitan ako ni Mommy at tinabihan sa sofa.
Pinahiran ko muna ang luha ko. "Ayaw na niya po Mommy..."
"Nasaktan lang talaga 'yon. Natural lang ang reaksyon niya. Hayaan mo muna. Ayaw ko lang mangako, pero tutulong ako." Nginitian niya ako.
Natawa ako kasi last time na nangako siya, hindi niya nagawa.
"Mommy, saka na lang ako maniniwala."
Nagtawanan kami. Kinurot pa ako ni Mommy sa pisngi. Niloloko ko raw siya.
atima at6?g
BINABASA MO ANG
BlurRed
Teen FictionMalinaw na malinaw na malabong hindi na magkabalikan sina Red at Dindee, habang malabong-malabo naman na mawala ang pagmamahal ni Riz kay Red. Paano nila ito haharapin?
