BlurRed

Bye

"Nagpaalam na ako kay Boss Rey kagabi. Tumawag ako." Kausap ko si Jeoffrey. Tinatanong niya kung bakit wala ako sa bar kagabi.

"Ang aga pa para mag-retire ka."

"Ogag! Pasukan na kaya. Kailangang ihanda ko ang sarili ko. Ikaw, hindi ka pa rin ba nagkapagdesisyon?"

"Desisyon? Saan?"

"Mag-aral!" sigaw ko.

Tumawa siya. "Alam ko... Binibiro lang kita. Ayaw kong mag-aral."

"Sabagay... ang sarap na ng buhay mo."

Naasar siya sa sinabi ko. Bawiin ko raw. Bago ko pa binawi, napindot ko na ang 'End Call.'

Paulit-ulit tumimo sa utak ko ang tinuran niya. "Temporary lang ang lahat ng bagay, kaya hindi dapat asahan." Minsan lang siya magsalita ng malalalim at matalinghaga, kaya napaisip ako. Iba kasi ang dating sa akin, lalo pa nang sabihin niyang "Hindi magtatagal, malalaman mo kung bakit ko ginagawa ito."

Bago pa ako mabaliw sa pag-iisip ng kahulugan ng mga sinabi niya, nag-almusal na ako. Mag-isa akong kumain. Nasa work na si Daddy. Si Mommy naman ay nasa school. Ayos lang kasi malaya akong magtagal sa mesa. Wala kasi akong ganang kumain. Pinilit ko lang ubusin ang inihanda nilang almusal.

Bunga ito ng pagkakalabuan namin ni Dindee. Hindi ako puwedeng magkamali. Miss na miss ko na siya, lalo na ngayong magpapasukan na.

"Hello, Dee... Huwag mo akong patayan ng cellphone please." Sinagot niya ang tawag ko, sa wakas.

"Ayan na, kinakausap na kita. May rason ba para hindi ko ibaba?" Iba pa rin ang timpla ng boses niya.

"Sorry na."

"Sorry lang?"

"Ano pa ba ang dapat kong gawin?" Handa akong gawin anuman ang sabihin niya.

"Huwag education ang kunin mo. Ayaw kong magkapareho kayo ng course, lalo na ng school."

Natigalgal ako. Wala akong nasabi kundi, "Magagalit si Mommy..."

"Puwes, hindi ka dapat humihingi ng sorry. Bye!"

Umalingawngaw sa kabahayan ang malakas kong sigaw.