BlurRed

Tiaong

Kagabi, pagkatapos akong ihatid nina Boss Rey at Jeoffrey, naghanda naman ako para sa pagbiyahe namin patungong Tiaong, Quezon, kung saan mag-aabay ako sa kasal.

Alas, tres ng hapon, nasa bus terminal na kami. Hinintay lang namin ng konting sandali sina Sharon at sumakay na kami ng bus. Magkatabi kami ni Sharon. Ang magkumpare naman ang nasa likod namin.

Ang daldal ni Sharon. No dull momentS. Hindi naman siya nonsense, pero ultimo ang bagay na hindi na dapat ikuwento ay ikinukuwento niya. Nalaman ko tuloy na ang kuya niya ay kapatid niya lang sa ama.

All in all, gusto ko ang companionship ni Sharon. Hindi siya boring kasama. Ang ayaw ko lang sa kanya ay ang pagiging madikit niya sa akin. Kung ibang lalaki lang ako o kung hindi ako magpapari, sasamantalahin ko ang mga touching at flirting niya, lalo na't obvious at vocal ang paghanga niya sa akin.

Maganda siya at chubby. May sense naman, kaya lang kapag hindi niya binawasan ang pagiging sweet sa mga lalaki, masisira ang buhay niya. Gusto ko nga siyang pagsabihan kaso ayaw kong maka-offend. Umiwas na lang ako. Niyakap ko ang backpack. Naging frontpack tuloy.

Mga pasado alas-singko, dumating na kami sa Tiaong. Akala ko ay makakaligtas na ako kay Sharon. Hindi niya pa rin ako nilubayan. Niyaya pa akong maglakad-lakad sa plaza nila. Tinour niya ako. Mabuti na lang ay magaganda naman ang tanawin sa kanila kaya hindi ako na-boring.

"Gusto ko dito ako ikasal sa lalaking mamahalin ko," sabi niya nang mgawi kami sa simbahan, sabay kapit sa braso ko.

Hindi ako nag-react, siyempre. Kasal agad?! Ligawan niya muna ako.