Epilogue

231 10 8
                                    

Epilogue

         I tried to hold back my tears but I can't, this is it. My girl is now walking to be with me forever.

"Gago pre, 'wag mong pigilan' yan, magkakasakit ka niyan sa puso," natatawang sabi ni Aivan sa gilid ko, hindi ko siya pinansin.

Matamis ang ngiting binigay niya sa akin ng tuluyan na siyang makalapit, her teary eyes makes my heart ache but except for today. Everytime that she's crying i feel like I'm a bad person. She's always crying because of me and I'm feel sorry for that.

"I trust you, Andres that you will take care of my princess," tito Alfredo said. Tumango ako sa kanya habang nakangiti. "You can trust me forever, tito." i said.


"Call me papa from now on,"


Ngumiti ako sa kanya, "Papa,"he tapped my shoulder, inabot nito ang kamay ng anak sa'kin. Ang sarap sa pakiramdam.

" You're beautiful," nakangiting sabi ko sa kanya, nakita ko ang pamumula ng kanyang pisngi.


" Ikaw din naman, ang gwapo mo."nahihiyang sabi niya, ngumisi ako sa kanya.

Her gown, I'm the one who designed this gown. I don't have an idea, hindi ko alam na tinago pa pala iyon ni Tasha. Wala naman sa isip ko na ang babaeng pakakasalan ko ngayon ang magsusuot nito. Bagay na bagay sa kanya, nakalaan talaga para sa kanya.

Marahan kaming naglakad papunta sa harapan ng pari habang hawak ko ang kanyang kamay na kanina pa nanlalamig. Sa'kin din naman, pero sana ay hindi niya iyon mahalata.


I remember the day when I first saw her, her mom dropped her photo in the kitchen. Tatawagin ko na sana si ate Kristina ng pumunta na ito nang garden, kinuha ko ang litrato saka tinignan ito. A picture of a girl, nakatayo sa upuan habang may hawak na teddy bear sa kamay, mahaba ang buhok at maamo ang mga mata. Mukang kasing age lang namin or mas matanda ako sa kanya.

"You dropped this," sabi ko ng makabalik sa kusina si Ate, kumunot ang noo nito at nagpakawala ng mahinang tawa ng mapagtanto niya kung ano ang hawak ko.


"Kaya pala biglang nawala, salamat a." aniya sa akin, I want to ask her kung sino ang babaeng iyon. Pero pinigilan ko ang sarili ko, it's not my thing.


"Anak ko siya," napatingin ako sa kanya ng sabihin niya iyon, sinabi niya, hindi ko tinanong. Tumango ako sa kanya pero interesado akong malaman, hindi ko alam kung bakit!


"Nasa bicol siya ngayon, matanda lang kayo ng dalawang taon sa kanya, pero pagdating ng kolehiyo ay dito na siya mag-aaral."


Parang gusto kong mag-aral ng kolehiyo dito sa pilipinas. That's the plan, btw.


"Kailan ang dating ng anak mo, Kristina?" dad asked her, kumpleto kami sa hapag ngayon habang nasa gilid sila ate Nena and Kristina.

"Pagka graduate po ng senior high," sagot nito, tinignan ko si Tasha ng ilagay niya ang kanyang gulay sa aking pinggan. Ngumiti lang ito sa akin, she hates veggies.


"Kasing edad lang ba nang kambal?"tanong ni mommy, tahimik lang akong kumakain pero ang tenga ko ay nakikinig. This is wrong, this is not my thing, listening to someone.


" Hindi po, matanda lang po ng dalawang taon ang dalawa. "


  Dumating ang araw na kailangan na naming pumunta sa spain, were going to Spain to study. But my mom is being oa now, were going to Spain to study not to stay there. Mas gusto ko pa rin na manirahan dito sa pilipinas.


Sawyer Series#1 : 2 hot to handle (Completed) Where stories live. Discover now