ေဝ့ရင္းလည္း ႐ွက္တာနဲ႔ လန္က်န္႔ေပၚမွာ တက္ထုိင္ေနတာကေန ထပီး ေတာင္းပန္လႊာ ေရးဖို႔ သြားေတာ့တယ္ သူပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ေရးေနတုန္း ေရာက္လာတဲ့ အား႐ွန္႔
'ေရး ေရာက္လာပီလား ႐ွန္႔႐ွန္႔ ငါ့ကုိေဆးေပး'
'ဟြန္႔ ေရာ့ယူလို္က္ ေသာက္ '
'ဟီး ငါရဲ႕ ႐ွန္႔႐ွန္႔ အေကာင္းဆံုး'
'လာမဖားနဲ႔ missionလုပ္ဖို႔ မစဥ္းစားေတာ့ဘူးလား က်န္႔က်န္႔'
'စဥ္းစားေနတယ္ေလ မင္းကလည္း ဇာတ္လိုက္မကို ေစာင့္ၾကည့္ထား '
'အြနး္ '
သူေရးေနရင္းနဲ႔ သူ႔နားကုိေရာက္လာတဲ့ လန္က်န႔္ေၾကာင့္ အား႐ွန္႔နဲ႔ေျပာေနတာကုိ ရပ္လိုက္တယ္
''ဘာလဲ လန္က်န္႔''
''ဘာမွမဟုတ္ဘူး ပီးပီလားလို႔ လာၾကည့္တာ''
''မပီးေသးဘူး အမ်ားႀကီးကို ငါလက္ေတြနာေနပီ ဒီမွာၾကည့္''
''အင္း ျပစမ္း ဟုတ္ပ လက္ေလးေတြေတာင္ ရဲေနေရာ''
''အနာၾကည့္တာလား အသားယူတာလား မသဲကြဲဘူး ''
''ကိုယ္က အနာၾကည့္ေနတာပါ ယုန္ေပါက္ရဲ႕''
''ဘသူလဲ ယုန္ေပါက္က''
''ကု္ိယ့္ရဲ႕ယုန္ေပါက္ေလ ေ႐ွ႕ကယုန္ေပါက္ေလးေပါ့''
''ဟြန္႔ သူမ်ားကိုမ်ား ယုန္ေပါက္တဲ့ သူကမွ က်ားႀကီး''
''ဟားဟား ဟုတ္ပ ကုိယ္ကက်ားႀကီး ေဟာဒီက ယုန္ေပါက္ကို ဆြဲစားမယ့္က်ားႀကီး''
ေဝ့ရင္း စကားေျပာလုိက္ စာေရးလို္က္လုပ္ရင္းနဲ႔ စာေရးျခင္း ၿပီးဆံုးသြားေတာ့တယ္
''ကဲ ပီးပီဆုိေတာ့ သြားေတာ့မယ္ေနာ္''
''ခနေလာက္ ေနပါအံုး ယုန္ေပါက္ကလည္း''
''ေတာ္ပီ မေနေတာ့ဘူး အေဆာင္ျပန္ေတာ့မယ္''
''ကဲ အာ့ဆုိလည္း သေဘာဘဲ''
ေဝ့ရင္းလည္း စာၾကည့္ေဆာင္ကေန ထြက္လာေရာ သူ႔ကုိေစာင့္ေနတဲ့ ဇာတ္လုိက္မ
''ဟက္ ဘလုိလဲ အေစခံသားေလး ငါ့အကိုကုိ လာစတာ အခုေတာ့ ခံရပီမလား''
''ဟားဟား ဒီေလာက္မွ မခံႏို္င္ရင္ ငါ့နာမည္ ေဝ့ဝူ႐ွန္႔မဟုတ္ေတာ့ဘူး ''
''အ႐ွက္မ႐ွိလိုက္တာ ကုိယ့္ေနရာကို မသိဘူး''
''ကိ္ုယ့္ေနရာကုိ မသိတာက က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး လီက်ဴ းေအာ္ေရာ ပါတယ္''
''ငါ့ကုိမ်ား လီက်ဴးေအာ္ လုိ႔ နာမည္တပ္ေခၚရဲတယ္ ဟုတ္လား''
''ဘာလုိ႔မေခၚရဲရမွာလဲ လန္ဆရာႀကီးရဲ႕ေရ႕ွမွာ ေခၚသလို အေခၚခံခ်င္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္''
''နင္ နင္ အေစခံသားကမ်ား ငါ့ကို ေတာက္စ္''
''ဟုတ္တယ္ က်ေနာ္က အေစခံသား ဒါမဲ့ သူမ်ားေတြလို သူလ်ဳိမဟုတ္ဘူး''
''နင္ ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ ''
