႐ွငး္ဟန္ ႏိုးလာလာခ်င္း သူ႔ကုိတစ္ေယာက္ေယာက္က စိုက္ၾကည့္ေနသလုိ ခံစားရလုိ႔ ထိုု္င္ပီး ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဇာတ္လုိက္ႀကီးဖစ္ေနတယ္
''ခင္မ်ား က်ေနာ့္အခနး္ထဲ ဘာဝင္လုပ္ေနတာလဲ''
''အဟမ္း ဘာမွမလုပ္ပါဘူး ကုိယ္ မနက္စာစားဖို႔ လာေခၚတာ ကေလး ကအိပ္ေပ်ာ္ေနတာကုိး''
''ခင္မ်ား ဘာကေလးလဲ က်ေနာ္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး မနက္စာစားဖို႔မလား လာခဲ့မယ္ သြားေတာ့''
''ဟားဟား ကုိယ့္လုိ ေခါင္းေဆာင္ကုိ ေအာ္ပီး ေမာင္းထုတ္ရဲတာ မင္းေလးဘဲ႐ွိမယ္ သိလား ယုန္ေပါက္''
''ခင္ ခင္မ်ား''
''သြားပီေနာ္ အခ်စ္ကေလး တာ့တာ''
''ႏွာဘူးႀကီး ''
'အဟမ္း စိတ္ထဲမ႐ွိဘဲနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ခနခနဒီစကားေျပာတာလဲ'
'အား႐ွန္႔'
'သီခ်င္းဆုိတာပါ က်န္႔က်န္႔ရဲ႕ ဆုိေတာ့ က်န္႔က်န္႔ခ်စ္သူႀကီးက ဇာတ္လုိက္လား'
'မသိေသးဘူး ယုန္ေပါက္လို႔ေခၚတာ တခုတည္းနဲ႔ ဆံုးျဖတ္လို႔မရဘူး'
'ဘာလဲ ဟိုဗီလိန္ေကာင္ကို က်န္႔က်န္႔လင္ထင္လုိ႔လား'
'မဟုတ္တာေတြ ငါေျပာပီးသားဘဲ အဲ့ဗီလိန္ေကာင္ကေတာ့ ငါ့ခ်စ္သူလံုးဝမဟုတ္တာေသခ်ာတယ္'
'ဘာလုိ႔လဲ က်န္႔က်န္႔က ဘလိုသိတာလဲ '
' ငါ့စိတ္ထဲကေန သိေနတာ ငါ့ခ်စ္သူသာ ဗီလိန္ဖစ္မယ္ဆို္ရင္ အဲ့လုိမိနး္ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္နဲ႔ရင္းပီး ရယူမွရမဲ့ အခ်စ္မ်ဳိးကုိ လံုးဝ သူလုပ္မွာမဟုတ္ဘူး ငါေျပာခ်င္တာက ငါ့ခ်စ္သူက အဲ့ေလာက္ေအာက္တန္းမက်ဘူး '
'ေအာ္ အဲ့လိုလား'
'အင္း အခုေတာ့ ငါကငါ့ကိုသတ္မဲ့သူကုိ ကယ္ေတာင္လာခဲ့ေသးတယ္'
'ဟားဟား ခံေပါ့ လူေကာင္းမွန္းမသိ လူဆုိးမွန္းမသိ ကယ္ခ်င္တာ'
'ငါမွမသိတာကုိးလုိ႔ ေတာ္ပီ မနက္စာသြားစားေတာ့မယ္'
႐ွင္းဟန္ မနက္စာစားဖုိ႔ ထြက္လာေတာ့ သူ႔ကိုေစာင့္ေနၾကတဲ့ လူေတြ
''လာပီလား ႐ွင္းဟန္ ငါေစာင့္ေနတာ''
''ဘာလု႔ိေစာင့္ေနတာလဲ လီဟြားကလည္း စားႏွင့္တာမဟုတ္ဘူး''
''ဟန္ေလးနဲ႔ ဟြားနဲ႔က ဘလုိသိတာလဲ''
''ေအာ္ ဒီလုိေလ အကုိမင္က်ိဳးကလည္း ဟြားေတာထဲကေန လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ခဲ့တာ ဟြားကိုကယ္တဲ့သူ႐ွိလုိ႔ဆုိတာေလ အဲ့တာ ႐ွင္းဟန္ဘဲ''
''မဟုတ္တာ ငါကအဲ့ေလာက္လဲမဟုတ္ပါဘူး''
