Aceလည်း ညစာ စားဖို့ အပေါ်ထပ်က အဆုိးလေးကိုနှိုးဖို့ တက်လာခဲ့တယ် အခနး်ထဲရောက်တော့ အိပ်မောကျနေတဲ့ အဆုိးလေးကို ကြည့်ပီး သူ့မှာချစ်မဝဖစ်နေတယ် တကယ်ဆို သူကသာ ချစ်ခဲ့ရတာမလား အဆုိးလေးက သူ့ကိုဆို လုံးဝကြည်တာမဟုတ်ဘူးလေ
'အရမ်းချစ်ခဲ့မိလို့ အရယူမိတာကို ခွင့်လွှတ်ပါ အဆုိးလေး'
"အဟမ်း ထတော့ king ညစာ စားရအောင်"
"အင်း ငါးမိနစ်ဘဲ "
"ပူတုန်းလေး စားရအောင် ခနဘဲကို ပီးကျပြန်အိပ် နော် ထ"
"ခန ခနလို့"
"ထပါကွာ လိမ်မာတယ် ထတော့"
"အား ဘလုိဖစ်နေတာလဲ"
"ဟို တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ်က မင်းကို စားစေချင်လို့ ဒါဆို ကိုယ်သွားပီနော်"
'ရှန့်ရှန့် မင်းထွက်ခဲ့စမ်း မင်းလုပ်လို့ ငါ့လင်က သူ့ကိုအော်တယ်ထင်သွားတာ'
'အဟမ်း အဲ့တာ ရှန့်ရှန့် နဲ့မဆိုင်'
'မင်းဘဲ ဘေးကနေ နားကိုဒုက္ခပေးနေတာလေ အာ့ကြောင့် ငါအော်လိုက်တာ အဲ့တာကို ငါ့လင်က သူ့အော်တယ်ထင်သွားတာလေ အဲ့တာမင်းကြောင့်'
'မဆုိင်ရေးချ မဆိုင် '
'ဘာမဆို်င်တာလဲ ဒါနဲ့ ဇာတ်လိုက်မ ဒီနေ့ဒဏ်ရာရမှာမလား'
'အွနး် ကျန့်ကျန့် လင်ကြီးရော ရမှာ'
'ဟမ် ဘာလို့လဲ သူက'
'မသိဘူးလေ ဇာတ်ကြောင်းထဲမှာ အဲ့လိုပါတာဘဲ သူဒဏ်ရာရနေတာတောင် ဇာတ်လိုက်မကိုကျ မကယ်ဘဲနဲ့ မူလကိုယ်နေမကောင်းလို့ ပြန်လာတာလေ'
'အာ ဟုတ်တယ် ဒါဆို ငါလိုက်သွားရမယ်'
'အင်း'
Kingလည်း မျက်နှာသစ်ပီး အောက်ကိုဆင်းလာတော့ စားပွဲဝိုင်းမှာ သူ့ကိုမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ သူ့လင်
"ဟို ဘာလို့စောင့်နေတာလဲ မစားဘဲနဲ့"
"အင်း မင်းကို စောင့်နေတာ တစ်ယောက်တညး်ဖစ်နေမှာစိုးလို့ စားရအောင်လေ"
"ငါ ဟို ငါတောင်းပန်ပါတယ် တကယ်တော့ မင်းကိုတမင်သက်သက်အော်တာ မဟုတ်ပါဘူး ငါကဒီတိုင်း နားညီးတာ မကြိုက်လို့"
"အင်းပါ ငါနားလည်တယ် စိတ်ထဲမထားနဲ့ စားတော့ ပူတုန်းလေး"
"အွနး်"
သူတို့စားသောက်နေရင်း Aceဆီကို ဝင်လာတဲ့ phကြောင့် သူ နားစွင့်လိုက်တယ် ကြည့်ရတာ ဇာတ်လို်က်မဆက်တာထင်တယ် သူတို့လက်နက် ရောင်းတာအဆင်မပြေလို့ လှမ်းခေါ်နေပုံဘဲ
"Hello''
"အင်း အဆင်မပြေဘူးလား"
"အချိန်ဆွဲထားလိုက် ငါလာခဲ့မယ် "
"အိုကေ ဒါဘဲ"
