ဂ်ိမ္း ကေလးကိုဝင္ေခၚဖို႔ မနက္ေစာေစာထ ျပင္ဆင္ပီးတာနဲ႔ အျမန္ထြက္လာခဲ့တယ္ ဒါေတာင္ သူ႔ညီဂ်က္ခ္က အိစိအိစိလုပ္ေနလုိ႔ ေအာ္ခဲ့ရေသး
''ကိုႀကီးက ဘာေတြေလာေနတာလဲ ဆမ္ကထြက္မေျပးပါဘူး''
''ထြက္ေတာ့မေျပးဘူးေပါ့ကြ ေစာင့္ေနရရင္ အားနာစရာ မဟုတ္ဘူးလား''
''အဟမ္း အဟမး္ တုိ႔ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အေျဖာင့္ဆူိပီး ေကြးေတာ့မယ္ထင္တယ္''
''မဟုတ္တာ မေျပာနဲ႔ အဟင္း''
''ေအာ္ အာ့ဆုိမဟုတ္ဘူးေပါ့ ပီးတာဘဲေလ အာ့ဆုိလည္း ဆမ့္ကုိ ဂ်က္ခ္ေကာင္ေလးဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္ရမလား''
''မင္းမွာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လံုး ႐ွိေနတာကုိ''
''ဟြန္႔ ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းက ဂ်က္ခ္ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္တာ ေတြ႔ရင္ေျပာလုိက္ ေနာက္ဘဲထားေတာ့မွာလို႔''
''ဟားဟား တကယ္ျပတ္ႏိုင္တာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အပုိေတြ ေျပာေန''
''အာ့ဆို ကုိႀကီးကေရာ ဆမ့္ကုိတကယ္သေဘာက်တာလား''
''ဟူိ အဲ့တာက ''
သူတုိ႔စကားေျပာေနရငး္ ဆမ့္ရဲ႕ ကြန္ဒိုေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာလုိ႔ သူတို႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေခါင္းမွာပတ္တီးအေဖြးသားနဲ႔ ငုတ္တုပ္ကေလးထုို္င္ေနတဲ့ ကေလး
'ဘာေတြဖစ္ခဲ့တာလဲကြာ ကုိယ္ရင္ေတြပူလုိက္တာ'
''ဆမ္ ဘာဖစ္လာတာလဲ''
''ဟုတ္တယ္ ကေလး ေခါင္းကဘာဖစ္တာလဲ ပတ္တီးႀကီးနဲ႔''
''ေအာ္ အဲ့တာလား ဟုိငါေရခ်ဳိးခနး္ထဲမွာ ေခ်ာ္လဲလို႔ ဟီး''
''ဖစ္ရမယ္ ကေလးရယ္ ဒါဆုိ လည္ပင္းကေရာ''
'ေသစမ္း ဟုိမိနး္မ လက္ရာႀကီး ဖံူးဖို႔ေမ့သြားတယ္'
'က်န္႔က်န္႔ကိုက စပ္စလူးစိန္ေနတာကို ေမ့မွာေပါ့'
'မင္းသတိေပးေလ သူကသတိမေပးဘဲနဲ႔'
'ေအာင္မာ ႐ွန္႔႐ွန္႔ကမေမ့ပါဘူးေနာ္ အျမင္ကပ္လို႔ တမင္မေျပာတာ သူ႔လင္လည္း လာေခၚမယ္ဆုိေရာ အေစာႀကီးထပီး သေနတာ မပီးေတာ့ဘူး ဟြန္႔'
'မနာလုိမဖစ္နဲ႔ ႐ွန္႔႐ွန္႔'
'အမယ္ ေဝးပါေသး ေတာ္ပီ က်န႔္က်န္႔ ႏွိမ္လို႔မရေအာင္ လင္သြား႐ွာလုိက္အံုးမယ္ သြားပီ ဟမ့္'
'သြား သြား ရမွျပန္ခဲ့'
''ကေလး ဘာေတြေတြးေနတာလဲ''
''အာ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေမာင္းေတာ့ေလ ''
''အြနး္''
''အာ့ေၾကာင့္ ေျပာပါတယ္ ငါတုိ႔နဲ႔လာေနပါလို႔ အခုလုိလဲေနေတာ့ ဘလုိလုပ္မလဲ''
''ရပါတယ္ ဂ်က္ခ္ရဲ႕ ငါကကုိကုိ႔ကုိ အားနာလုိ႔ပါ''
''ကုိယ့္ကို ဘာအားနာစရာ႐ွိလို႔လဲ ယုန္ေပါက္ကလည္း''
''ကုိကို ဘလုိေခၚလိုက္တာလဲ''
''ယုန္ေပါက္လုိ႔ေလ မႀကိဳ္က္လုိ႔လား အာ့ဆုိကိုိကုိမေခၚ''
''ႀကိဳက္တယ္ ကိုကုိေခၚခ်င္သလုိ ေခၚလို႔ရပါတယ္''
