က်ဴ းေအာ္ လန္သခင္ေလး သူ႔ကုိပစ္ပီး ထြက္သြားေတာ့ ဘယ္သြားလဲဆုိပီး လိုက္ၾကည့္တာ လန္သခင္ေလးက ဟုိအေစခံသားဆီ သြားတာဘဲ ပီးေတာ့ ဖက္ေနၾကေသးတယ္
'ရြံလိုက္တာ နင္လိုေကာင္ကမ်ား လန္သခင္ေလးကို ျမဴဆြယ္ရဲတယ္ လန္သခင္ေလး ကငါ့အပိုင္ဘဲ'
လန္က်န္႔ တကယ္ပင္ ေပ်ာ္ေနမိသည္ အခုဆုိ ယုန္ေပါက္ နဲ႔သူက ခ်စ္သူေတြဖစ္သြားၾကပီေလ သူယုန္ေပါက္ကို တစ္သက္လံုး ပုိင္ရေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ အေတြးက သူ႔ုကိုၾကည္ႏူးေစတယ္
''ဘာေတြ ေတြးပီးျပံဳးေနတာလဲ ကို''
''ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ရင္း နဲ႔ ကုိယ္နဲ႔ အေၾကာင္းကို ေတြးေနတာပါ''
''ဘာေတြးေနတာလဲ ဘာလဲကုိက ရငး္ကို မယူခ်င္လို႔လား''
''ဖစ္ရမယ္ ကုိယ္က ယူခ်င္လြန္းလုိ႔ ခက္ေနတာပါေနာ္''
''ဟားဟား သိသားဘဲ ႏွာဗူးႀကီး''
''ရင္းေၾကာင့္ဖစ္တဲ့ ႏွာဗူးႀကီးပါေနာ္''
'ႏွာဗူးမေနနဲ႔ က်န္႔က်န္႔ ဇာတ္လုိက္မက က်န္႔က်န္႔ကုိ အေကာက္ၾကံဖို႔ ႀကိဳစားေနတယ္'
'ဟုတ္လား လုပ္စမ္းပါေစ သူအဲ့လုိလုပ္ေလ ငါ့အတြက္ အဆင္ေျပေလဘဲ'
'ဘာလုိ႔လဲ'
'ကုိယ့္ကုိကိုယ္အထင္ႀကီးတဲ့သူက ပုိအမွားလုပ္တတ္တယ္ေလ ငါတုိ႔က အဲ့အမွားကို ေစာင့္ဖမ္းယံုဘဲ'
'ေအာ္ အဲ့လိုလား '
''သြားေတာ့မယ္ ကို''
''ဘယ္လဲ ''
''ဘယ္ရမွာလဲ အေဆာင္ေပါ့ ဒီမွာဘဲ ေနလုိ႔မွမရတာကို''
''ခနေလးဘဲ႐ွိေသးတာကို''
''ေနာက္ရက္က်မွ ထပ္လာခဲ့မယ္ အခုေတာ့ ျပန္ေတာ့မယ္ ေနာ္''
''အင္း အင္း ပီးတာဘဲ အာ့ဆုိ ကုိယ္လုိက္ပုိ႔မယ္''
''ရတယ္ ရတယ္ မပုိ႔နဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာျပန္မယ္''
''အြန္း သေဘာဘဲ ခ်စ္တယ္ေနာ္ ရင္း''
''ခ်စ္တယ္ ကုိ''
ေဝ့ရင္းလည္း လန္က်န္႔ဆီကေန ထြက္လာခဲ့တယ္ ဘာလုိ႔ဆုိ သူmissionလုပ္ရမွာမုိ႔လုိ့္ဘဲ သူျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ
''အဟက္ ႐ုပ္ကေလးဗန္းျပၿပီး ကုိယ့္အဆင့္ကို မသိပါလား''
''လီက်ဴးေအာ္ က ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ ''
''ကုိယ့္ကုိ ကုိယ္သိမွာေပါ့ ငါေျပာေနစရာေတာင္ မလိုဘူး နင္သိထားဖို႔က ဘလုိဘဲ ဖစ္ဖစ္ လန္သခင္ေလး ကငါ့အပုိင္ဘဲဖစ္လာမွာ''
''ဟက္ ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတာဘဲ လီက်ဴးေအာ္ ဘာလုိ႔မ်ား ကမၻာေပၚမွာ ႐ွိတဲ့ ေယာက်ား္တုိင္းက နင့္ကိုၾကဳိက္မယ္ထင္ေနရတာလဲ''
''ဘာလုိ႔ဆုိ သူတုိ႔က ငါ့အလွကုိ မခံႏိုင္ၾကဘူးေလ အဟက္''
