Just lucky?

HOOFDSTUK5

Toen we eindelijk aan wal aan waren gekomen moest ik eerst mijn koffer ophalen en langs de douanen. Het duurde niet al te lang eer ik daar voorbij was, en toen ik uiteindelijk in de welkoms hal aankwam zag ik Nicky en haar moeder staan. Ik begon zachtjes te rennen, natuurlijk niet te hard anders zouden mensen me heel erg raar aankijken, toen ik bij Nicky was aangekomen sloeg ik mijn armen om haar heen en gaf haar een knuffel.

"Hey, ik heb je zo erg gemist! De laatste keer dat we elkaar echt gezien hebben is alweer een half jaar geleden!" zei ik. Nicky knikte. "Het is inderdaad echt al ziek lang geleden dat we elkaar hebben gezien! Maar gelukkig zien we elkaar nu gewoon elke dag! Is dat niet awesome!" ik knikte en gaf haar nog een knuffel. Daarna wende ik me tot haar moeder. "Hallo mevrouw Jackson." Nicky haar moeder keek me gek aan. "Ach kind noem me niet zo, dan voel ik me zo oud! Noem me maar gewoon Karin." Ik glimlachte. "Oke, Karin!" "Nou, zullen we dan maar even snel iets gaan drinken hier en dan naar huis gaan? Jullie mogen nu toch iets later opblijven aangezien jullie morgen kunnen uitslapen." Vroeg Karin. Ik keek Nicky aan en we knikte beide. Ik haakte mijn arm door Nicky haar arm heen en zo liepen we achter haar moeder aan terwijl we over van alles en nog wat praatte.

We gingen naar de Mac Donald en kochten daar allemaal wat te drinken. Ik wilde net betalen voor mijn milkshake maar Karin duwde het geld terug en gaf haar eigen geld al aan de kassière. "Karin dat hoeft echt niet, ik ben al heel erg dankbaar dat ik bij jullie mag blijven slapen deze week." Karin schudde haar hoofd. "Het is echt niets, je bent altijd welkom bij ons." Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. "Dankjewel. Dat betekent echt heel erg veel voor me." Karin glimlachte en gaf me een knuffel. Dit heb ik zo erg gemist. Ik had nooit echt doorgehad dat ik mijn moeder zo erg miste, oke ja ik miste haar maar dat was vooral gewoon thuis. Dat gevoel dat ik vroeger had als ik thuis kwam en mijn ouders samen aan het koken waren en mijn zusje die een spelletje op haar mobiel aan het spelen was, dat gevoel dat was gewoon weg. Het was vervangen voor een grote leegte. Een leegte die niemand kon opvullen. Maar nu besefte ik me eigenlijk hoe erg ik het gemist heb dat ze, mijn moeder, er niet was op de momenten dat ieder meisje haar moeder nodig had. De eerste keer ongesteld zijn, het praten over jongens, dat ze me helpt met het opmaken voor mijn eerste school feest. Dat soort dingen mis ik toch denk ik wel het allermeest.

Toen Nicky, Karin en ik alle 3 ons drinken ophadden liepen we met z'n drieën naar de auto van Karin en stapte in nadat ik mijn koffer achterin had gegooid. We gingen allemaal zitten en reden uiteindelijk weg.

~

Toen we bij Nicky thuis kwamen was er verder niemand thuis. We liepen naar de kamer van Nicky en ik legde er mijn spullen neer. Er stond al een logeer bed klaar. Ik glimlachte en ging op het bed zitten. Nicky ging naast me zitten en keek me onderzoekend aan. "Oke, ik weet niet of ik het moet vragen maar waarom ben je eigenlijk eerder gekomen? Want eigenlijk zou je toch pas volgende week komen?" Ik glimlachte naar haar. "Het is uit tussen mij en Jace... Of nouja hij weet dat nog niet, en hij weet ook niet dat ik hier ben..." Nicky keek me met grote ogen aan. Ze wist dat ik Jace zo leuk vond. "Oh my god, Hailey het spijt me zo erg!" met een handgebaar wuifde ik haar, uhm medelijden denk ik, weg. "Je kan er ook niks aan doen, niemand kan er iets aan doen behalve Jace. Hij had maar niet vreemd moeten gaan." Nicky haar ogen werden nu zo groot dat ik bang was, dat ze als ze ze nog iets groter maakte, uit haar kassen kwamen gerold. "H-hij ging vreemd?" ik knikte en vertelde haar heel het verhaal. Nicky haar hoofd werd steeds roder en toen ik klaar was met het verhaal stond ze op en begon door de kamer heen te lopen. "HOE DURFT HIJ WEL NIET! SON OF A BI-" "Hey, niet z'n moeder erbij betrekken.... Die is namelijk echt heel erg aardig..." Nicky schudde haar hoofd. "Dat kan ik moeilijk geloven als hij zoon zo'n ongelofelijke arrogante, egoïstische, smerige, eikel is die alleen maar aan seks denk!" Ik keek Nicky aan en schudde mijn hoofd. "Dat hebben we niet eens gedaan!" Nicky keek me fronsend aan. "Maar heeft het wel gevraagd niet waar?" ik wende mijn blik af en knikte voorzichtig. Ik schaamde me. Hoe heb ik dit niet eerder kunnen zien! Ben ik heel de tijd dat we in een relatie zaten dronken geweest ofso.... "Liefde maakt blind..." de stem van mijn moeder dreunt opeens door mijn hoofd heen. Ze vertelde me dit vroeger altijd. Ik zuchtte. "Oke, je hebt gelijk... Hij is een eikel, en ik haat hem..." Nicky wilde iets zeggen maar werd tegen gehouden door het geluid van de voordeur. Er kwamen voetstappen naar haar kamer en niet veel later ging haar deur open. Er kwam een jongen binnen en ik wist niet echt wie het was maar hij kwam me wel vaag bekend voor.

"Nick, waarom heb je niet even af kunnen zeggen! Nu was ik helemaal alleen op dat feest." Ik zag dat nicky met haar ogen rolde. "Alsof je echt alleen was. Je had Rose en Jay." Terwijl ze dit zei begon ze te grijnzen. De jongen zuchtte geïrriteerd. "Rose is gewoon zo vervelend, die is gewoon alleen maar goed voor mijn behoeftes en Jay was nergens te bekennen nadat we naar binnen zijn gegaan, zoals altijd." Nicky negeerde de jongens deze keer en draaide zich naar mij om. Ook de jonge zag me nu staan en bekeek me van top tot teen, daarna begon hij te grijnzen. Zo'n grijns waarvan je al meteen weet dat er niks goeds achter zit. "Zo zo en wie is dit? Nicky waarom heb je me nog niet eerder aan je nieuwe vriendin voorgesteld." Nicky keek hem fronsend aan terwijl ik haar weer fronsend aankeek. Nicky begon keihard te lachen. "Ach maar broertje van me, ik heb je al een keer voorgesteld aan mijn vriendin." Omg die jongen die tegenover me stond was Jason.... De broer van Nicky, wow...hij is echt veranderd! Jason keek Nicky vragend aan. Nicky begon hierdoor nog harder te lachen. "Omg, je herkend haar echt niet! Het is Hailey jij sukkel!" Jason keek me met open mond aan. Wat ik ook best wel kan begrijpen. De laatste keer dat ik Jason zag was iets van 3 jaar geleden. Toen droeg ik nog een bril en zag ik er, ook al zeg ik het zelf, nogal uit als een nerd. Ook heb ik meer rondingen gekregen en ben ik wat afgevallen. "Hay..." zei ik maar om de stilte te verbreken. "uhm... hay.." zei Jason terug. Wow... dit was awkward.. Gelukkig had Nicky dit ook door en duwde ze Jason de kamer uit. "nou, doei Jason. Wij gaan slapen!" ze deed de deur meteen dicht achter hem en zo gingen wij ons omkleden. Toen we ons om hadden gekleed en onze pyjama's aan hadden gingen we in onze bedden liggen en bleven nog even praten over van alles en nog wat. Uiteindelijk waren we allebei zo moe dat we gewoon in slaap vielen.
******************
Hey Guys!
Ik plaats even snel een update omdat ik dit hele weekend weg ben...
-xxx- love yaa