Just lucky?

HOOFDSTUK34

Het is grappig hoe mensen reageren als ze iets van je verwachten maar uiteindelijk doe je het gewoon niet. De reactie is nog grappiger als je hem letterlijk elke dag voorbij ziet komen.

Het is nu een week later en Carter is nog steeds op zijn hoede. Hij verwacht dat ik iets terug ga doen nadat hij dat flesje water over me heen heeft gegooid. Elke keer als hij mij ziet kijkt hij een stuk vaker om zich heen. En als we dan toevallig oogcontact maken kijk ik hem mysterieus aan en geef ik hem ook nog eens een knipoog. Het is zo grappig om zijn reactie te zien. Binnen een paar seconden veranderd zijn gezichtsuitdrukking van bang, naar verward en toen naar frustratie. Ik grinnikte en zwaaide naar hem. Je kon aan hem zien dat hij echt moe was, moe omdat hij constant op zijn hoede is geweest en dit nu toch echt wel z'n tol begon te eisen.  Tommy gaf Carter opeens een duw in mijn richting. Ik zag dat Carter zich verzette maar uiteindelijk won Tommy toch en kwam hij naar me toe gelopen.

"Oh hey Carter! Lang niet gezien! Heb je het zo druk gehad de afgelopen week?" vroeg ik onschuldig. Carter rolde zijn ogen en mompelde iets. Ik deed alsof ik het niet hoorde en begon naar mijn kleedkamer te lopen. Ik wist dat er in de kleedkamer een chocolade milkshake voor me klaar stond, en daar had ik nu echt zoveel zin in!

"Oke, kan je niet gewoon die grap uithalen?!" riep Carter abrupt toen ik net de deur van mijn kleedkamer open wilde doen. "Welke grap?" Carter's mond viel open, maar hij  deed hem ook weer snel dicht. Hij keek me boos en geïrriteerd aan. "Je WEET waar ik het over heb. Haal die grap gewoon uit Hail, want dit is echt een marteling!" Ik grinnikte. "En dat is nu precies het leuke! Oké ik beken, in het begin wilde ik een grap uithalen, maar na een paar uur was dit al weg en wilde ik het niet meer. En toen werd jij helemaal paranoia terwijl ik helemaal niets meer wilde doen! Maar oké als je zo graag wilt dat ik een grap met je uithaal!" Ik beende de kleedkamer in en pakte mijn milkshake.

Sorry lieve milkshake, het spijt me zo erg maar ik moet dit blijkbaar doen.... R.i.p

Ik liep met de milkshake in mijn handen naar Carter en gooide het over zijn hoofd heen. Carter bleef even een paar seconden versteend staan, maar begon toen opeens te lachen. Ik fronste, oke misschien is hij nu eindelijk echt helemaal gek geworden.... "Dankje, dankje, dankje, dankje!" ik voelde twee natte, plakkerige armen om me heen en werd van de grond getild. Ik gaf een gil en hield Carter stevig vast om te voorkomen dat ik zou vallen. "Carter, zet me neer!" Ik voelde een paar seconden later de grond weer onder mijn voeten. Ik zuchtte en gaf Carter een speelse klap tegen zijn arm. "Kijk nu wat je hebt gedaan!" Ik wees naar mijn trui. Er zaten allemaal bruine milkshake vlekken op! En mijn haar! Mijn haar was nu ook helemaal vies en plakkerig. Geïrriteerd liep ik mijn kleedkamer weer in en liep naar mijn kleding rek. Ik pakte een jogingsbroek en een t-shirt en liep naar de kleine badkamer die er in de kleedkamer was.

"Wat ga je doen?" Hoorde ik Carter vragen. Ik draaide me om. "Nouja, ik voel me nu echt heel vies. Mijn haar plakt en mijn trui is vies, dus ik ga douche." Ik zag dat de mondhoeken van Carter omhoog gingen en er een grijns op zijn gezicht verscheen. "Care to share?" ( zou je willen delen?)

Mijn mond viel letterlijk open. "WAT? Nee! Absoluut niet!" ik liep de badkamer in. De deur deed ik meteen op slot en leunde er toen met mijn rug tegen aan. Aan de andere kant hoorde ik Carter hard lachen. Het geluid werd wel wat gedempt door de deur die er tussen zat maar je hoorde het maar al te duidelijk.

"SHUT UP!!" riep ik terwijl ik mijn wangen warm voelde worden. Gelukkig kon hij me niet zien anders lag hij nu waarschijnlijk op de grond van het lachen. "Je had je gezicht moeten zien! Geweldig gewoon!" Ik kreunde en wreef over mijn voorhoofd. "Oke, oke het was grappig HAHA. Kan je nu weg gaan, dankzij jou heb ik nu hoofdpijn. Thanks daarvoor." Carter begon nog harder te lachen. Ik kon het nu echt niet meer aan. Ik drukte op het aan knopje van de radio die in de badkamer stond. Ik draaide de volumeknop zo dat ik het geluid tijdens het douche ook nog kon horen. Ik kleedde me om en ging onder de douche staan terwijl ik sommige liedjes luidkeels meezong.

~

Na het optreden van die avond zaten we met z'n alle in de kleedkamer van de Blue Jeans. Bruno, Tristan, Brad en Tommy waren met z'n allen aan het praten. Bruce, Will en Nicky waren aan het discussiëren over wie er knapper was: Selena Gomez of Ariana Grande. Ik zat daarentegen op mijn laptop. Mijn twitter account had de laatste tijd weer heel veel nieuwe volgers erbij gekregen. Ik besloot dan ook om meer met mijn twitter te gaan doen aangezien ik er zelf nooit echt veel aandacht aan had besteed. Ik zag het nut vroeger gewoon niet echt. De mensen die me volgden waren toen mensen die ik elke dag gewoon zag, en nu zijn het allemaal fans die me meer willen leren kennen.

Ik keek tussen alle tweets waarin mensen mijn naam hadden getagd. Ik ging snel door de hele lijst met tweets heen en probeerde op zoveel mogelijk een antwoord terug te sturen.

Er waren zoveel lieve berichtjes! Naast berichtjes van fans van mijn band waren er ook berichtjes van andere die vandaag bij het concert waren geweest en ons wilde laten weten dat ze ons ook goed vonden.

Opeens viel mijn blik op een tweet. Mijn mond viel letterlijk open. Noah Evans...

Chris Evans is mijn favoriete youtuber! Ik volg hem nu denk ik al een aantal jaar en hij is echt geweldig! Hij doet 1 keer per week een soort van Q & A en verder plaatste hij nog 2 andere dagen een filmpje waarin hij de ene dag doet wat hij zelf wilt en de andere doet hij wat z'n fans willen. 

Niet te geloven dat mijn favoriete youtuber me gewoon heeft getweet!! Ik kan dit echt gewoon niet geloven! Ik bedoel, hij is gewoon zo knap en zo grappig en geweldig en en en.... Ik kan het gewoon niet in woorden uitleggen.

Ik las de tweet een paar keer over:

Chris Evans

"Vandaag naar het concert van the Blue Jeans geweest, het was gaaf en de band illusions is echt on fire!"

Ik begon hardop te grinniken en staarde naar het beeldscherm van mijn computer.

"Gaat het wel goed met haar?" hoorde ik iemand mompelen. Ik bleef zelf gewoon doorgaan met grinniken. Ik voelde dat iemand met zijn vinger in mijn wang begon te prikken, maar gaf nogsteeds helemaal geen kik. Toen kwam er opeens een hand in mijn gezichtsveld. Ik knipperde niet en bleef met een abnormaal grote grijns op mijn gezicht zitten kijken naar de tweet.

"Er is niks aan de hand." zei Nicky grinnikend. Ze wilde mijn laptop dichtklappen, en dit was ook het gene wat me weer uit mijn staarsessie haalde. Ik greep Nicky's hand beet terwijl mijn blik heel langzaam van mijn beeldscherm kwam. "Waag het niet." Nicky begon te lachen en deed haar handen onschuldig de lucht in. "Dus.... Noah Evans huh?" ze bewoog haar wenkbrauwen op en neer. Ik rolde mijn ogen maar voelde mijn wangen toch wel een beetje warm worden. "Je bent aan het blozen!!" zei Nikcy met een zangstem. "Whatever..." mompelde ik en pakte mijn oortjes. Ik deed mijn oortjes in en ging naar youtube. Meteen begon ik naar wat muziek te luisteren. Ik had vandaag zin in wat langzamere muziek zoals Echo van Jason Walker. Jason Walker is zo'n goede zanger. Zijn muziek zit vol met emotie en de tekst is geweldig!

Na een tijdje viel ik in slaap.

******************

Omg sorry dat het zooooo lang heeft geduurd!! Ik heb gewoon totaal geen inspiatie meer voor dit boek.... ulg .... ik haaaaat dat zo erg! Maarja ik probeer er het beste van te maken hahaha ik wil namelijk wel gewoon door blijven plaatsen.

-xxx- love yaaa