Just lucky?

HOOFDSTUK33

"Oke, we gaan het iets anders doen!"

We waren aangekomen bij het laatste nummer van ons optreden. Als laatste hadden we een mashup gemaakt.

"Als laatste hebben we een mashup van shut up and dance en want to want me!" Het publiek begon hard te juichen. Er werden allemaal akoestische instrumenten op het podium getild.
Toen alles op z'n plek stond liepen we allemaal naar ons instrument toe. Iedereen ging achter zijn instrument zitten: tristan ging op het houten blok zitten. Je weet wel zo'n "akoestische" drum ding... Oke, ik weet zelf ook niet hoe het precies het ik noem het maar gewoon een hout blok. Ik ging zelf op een kruk zitten en hoefde niet te spelen in dit nummer. Nicky kreeg een tamboerijn en Brad speelde op het keyboard terwijl Bruce de akoestische gitaar bespeelde.

Brad begon als eerst met zingen. Hij zong eigenlijk bijna nooit, maar als je hem hoort zingen kan je gewoonweg niet geloven hoe mooi zijn stem is.

"Oh don't you dare look back. Just keep your eyes on me.
 I said you're holding back, she said-"

"Shut up and dance with me!" zongen Brad en Nicky nu samen. Ik ademde in en zong het volgende stuk.

"It's too hard to sleep
 I got the sheets on the floor
 There is nothing on me
 And I can't take it no more
 It's a hundred degrees
 I got one foot out the door
 Where are my keys?
 Cause I gotta leave..."

Ik ging gewoon verder met het zingen van Want To Want Me terwijl Brad aan en couplet van Shut up and dance begon. Ik keek terwijl ik aan het zingen was even het publiek in om de reacties van de mensen te zien, en tot mijn eigen verbazing zag ik dat heel veel mensen hard aan het meezingen waren. Ook waren ze aan het dansen, en alleen dit maakte mijn avond al helemaal goed.

Toen het liedje klaar was stonden we allemaal op en zwaaide we naar het publiek. Terwijl het publiek hard aan het klappen was liepen wij het podium af. Ik moest dadelijk nog een keer het podium op om samen met Blue Jeans een liedje te doen. Nicky moest dadelijk ook nog een keer maar dan met een ander liedje en eigenlijk moesten we allemaal nog een keer. Het programma van het concert was namelijk nogal speels ingericht. Ik moest namelijk Drag me down mee gaan zingen en Nicky zou Maps gaan meezingen. Uiteindelijk zouden Brad en Bruce nog een nummer meespelen op de gitaar en Tristan zou uiteindelijk ook een drumbattle gaan doen.

Toen we weer backstage waren was het eerste wat ik deed een groepsknuffel geven aan mijn band. We hadden elkaar net losgelaten toen ik opeens een klap op mijn kont kreeg. Ik schrok door de klap en gaf een gil. Ik draaide me boos om en zag Carter staan, je weet wel van Blue Jeans.

Ik fronste. "Serieus? Het eerste wat je doet is me op m'n kont slaan? Ik zweer het je, aan het eind van deze tour staat er gewoon een permanente handafdruk van jou op mijn kont!" Carter begon te lachen, "Leuk souvenirtje, toch?" Ik keek hem strak aan. "Het is maar hoe je leuk beschrijft. Als je ermee bedoeld: pijnlijk en vervelend om naar te kijken, dan je natuurlijk súper leuk!" zei ik sarcastisch. "Ach we weten allemaal dat je het stiekem wel leuk vind en er wel van geniet, van die klap op je bibs." terwijl Carter dat zei gaf hij me weer een zachte tik op mijn kont en rende toen we.

"CARTER!!!" schreeuwde ik en ik rende hem snel achterna. "Je krijgt me toch niet te pakken Hailey!!" Ik bleef achter hem aan rennen en had niet door dat het concert weer bezig was aangezien er na ons optreden een pauze was. Nu ging dus show dus net weer van start maar dat had ik dus nog niet door. Nouja ik had het pas door toen ik achter Carter aan het podium was opgerend en zag dat de gordijnen open waren en het publiek ons aankeek toen we beide stil stonden. Ik keek Carter met grote ogen aan. Carter keek me grijnzend aan en liep toen naar me toe. Hij leunde wat voorover en fluisterde toen iets in mijn oor. "Zie je nu wel, je krijgt me toch niet te pakken." Ik keek hem strak aan en leunde nu ook voorover om iets in zijn oor te fluisteren. "Wacht maar totdat je dadelijk van je podium af bent prinses, we zullen dan nog wel eens zien. Bruno, Will en Tommy kwamen nu ook het podium opgelopen. Ze gaven mij een microfoon. Ik keek ze verbaasd aan. Ik most nu nog niet! Ik moest pas na dit nummer.