Just lucky?

HOOFDSTUK22

Een week later wisten we het antwoord. We zouden met Blue Jeans op tour gaan. Toen ik het mijn vader vertelde stemde hij meteen toe. Hij weet hoeveel muziek voor mij betekend en hij wilde dat ik ging doen wat ik zelf het liefste deed.
De jongens stemde ook meteen toe. Nicky was daarentegen moeilijker om over te halen, of eigenlijk was het haar moeder die het in de eerste instantie niet wilde. Uiteindelijk konden we haar overtuigen.

Nu, 3 weken later, staan we met ingepakte koffers bij onze eigen tourbus. Mijn vader stond naast me en gaf me nog een laatste kus op mijn wang. "Veel plezier meis, vergeet niet om elke dag nog wat dingen aan school te doen, en je moet me elke avond bellen of een sms'je sturen." Ik knikte lachend en gaf mijn vader een knuffel. "Oke, nu even voor de duidelijkheid, heb je het concert kaartje goed bewaart?" vroeg ik terwijl ik mijn vader streng aankeek. Hij rolde zijn ogen en knikte. "Ik vergeet dat heus niet hoor. Je hoeft je daar dus een zorgen over te maken." Ik grinnikte. "Ik hoop maar dat je het niet vergeet." Mijn vader keek me quasi boos aan en wees toen nar de bus. "Kom, iedereen wacht op je." Ik keek om en zag inderdaad dat iedereen op me aan het wachten was. Ik begon te blozen en gaf m'n vader nog snel een knuffel een een kus op z'n wang. Ik rende naar de bus toe en stapte in. Ik ging naast Nicky zitten. "Ik kan echt niet geloven dat we op tour gaan! En dan ook nog eens met onze favoriete band!" Ik knikte. "Inderdaad! Het is echt ongelooflijk!" Ik hoorde Tristan en Bruce lachen.

"Het is zó leuk dat we op tour gaan!" Riep Tristan in een overdreven hoge meisjesachtige stem en klapte daarbij in zijn handen. Ik rolde mijn ogen. Nicky sloeg haar hand voor haar mond om niet te gaan lachen.

"Ja, totes!" riep Bruce nadat hij een hairflip deed. Dit deed het hem en binnen een paar seconden lag ik al op de grond van het lachen. Nicky hapte iedere keer naar adem en had tranen over haar wangen heen rollen van het lachen. Toen ik eindelijk weer normaal adem kon halen ging ik rechtop zitten en keek Bruce aan. "Doe dat alsjeblieft, nooit meer! Als je het nog een keer doet dan ga ik waarschijnlijk echt gewoon dood van het lachen." Bruce wilde iets zeggen maar Brad ging hem voor.

"Ja totes, een dikke retweet hierzo!" zei hij met een extreem hoge meisjes stem. Mijn mond viel open en ik keek Nicky ongelovig aan. Nicky was alweer keihard aan het lachen. Daarna keek ik naar Bruce en Tristan die ook met open mond naar Brad keken. Daarna keken ze allebei naar mij en binnen een paar seconden begonnen ook wij weer heel erg hard te lachen.Uiteindelijk liepen er tranen over mijn wangen en had ik pijn aan mijn buik en kaken. "au... au au au au!!! Mijn kaken...."

Brad keek me geamuseerd aan. "Ik had echt niet verwacht dat je zo hard zou lachen..." mompelde hij daarna. Ik grinnikte. "Het is niet elke dag dat tiener jongens met hoge meisjesstemmen aan praten, dus ja het was nogal hilarisch." Brad, Tristan en Bruce rolde hun ogen.

~

Na een uur waren we bij de concerthal waar Blue Jeans vandaag moest optreden. Vandaag hoefde wij nog niet op te treden aangezien we eerst met iedereen kennis moesten maken en daarna een schema maken van welke liedjes we gingen optreden.

Ik stapte uit de bus en strekte me uit. De andere deden precies hetzelfde. Ik wachtte tot dat iedereen weer normaal stond. "Oke, zijn jullie er klaar voor?" Iedereen knikte naar me en we liepen naar de concerthal voor ons. Ik liet de kaartjes zien die Bruno me had opgestuurd. We kwamen zonder problemen binnen en gingen toen opzoek naar Blue Jeans. Ik keek ondertussen in het rond en keek met grote ogen naar alle apparatuur dat werd gebruikt. Opeens werd ik van de grond af getild en over een schouder heen gegooid.

"Haileeeyyyy!!!" werd er van onder mij geroepen en voor ik het wist waren we rondjes aan het draaien. "Carter! Zet me neer!" ik begon op zijn rug te slaan in de hoop dat het ook maar een beetje pijn deed. "Stop met slaan, het heeft toch geen zin! Je doet waarschijnlijk alleen jezelf pijn." riep Tommy. Ik bleef nog even doorgaan met slaan maar gaf het al snel op. Ik zuchtte en liet mezelf gewoon over zijn schouder heen hangen. "Waar gaan we heen?!" riep ik. Carter grinnikte. "Op naar de sterren en daar voorbij!" riep Carter en hij begon super snel te rennen. Ik gaf Carter een klap tegen zijn hoofd aan. Carter begon daardoor alleen maar te lachen.

"Ik zal dat niet nog een keer doen, Hailey..." Ik fronste.  "En waarom dan wel niet?" Ik voelde dat Carter begon te lachen. "Dat ga ik je niet vertellen, dat verpest de fun!" Ik rolde mijn ogen. "Heb je gedronken?" Carter schudde zijn hoofd. "Waarom denk je dat nu weer?" "Mmm... misschien omdat je je als een klein kind gedraagt."

"Dat is omdat hij gewoon een klein kind is." Hoorde ik nu een andere stem antwoordde. Ik kon niet zien wie het was aangezien de persoon voor Carter stond, en dus aan de kant waar mijn kont nu zat. "Carter, kan je me nu neerzetten?" Ik hoorde Carter grinniken. "Nope...." vlak daarna kreeg ik opeens een klap tegen mijn kont. Ik hapte naar adem. "Carter...." zei ik op een dreigende toon. "O shit... Dat had je niet moeten doen bro." hoorde ik de nogsteeds onbekende persoon zeggen. Carter zette me langzaam neer en rende daarna snel weg. Ik rende keihard achter hem aan....

************************************

Hey guys! Sorry dat ik weer zo weinig upload maar heb het weer druk met school... waarschijnlijk plaats ik volgende week wel weer wat aangezien ik het weekend weg ben....

-xxx- love yaa!