Just lucky?

HOOFDSTUK16

Ik geloofde hem niet. Hij zei ook dat hij van mij hield, maar dat deed hij ook niet. Anders zou hij Stacy niet hebben gezoend. Oke, misschien geloofde ik hem toch wel, maar dat veranderde helemaal niks. Ik was nog steeds boos. Boos is eigenlijk een zwak woord voor wat ik voelde op dat moment. Ik voelde me woedend en bedrogen. Ik keek Jace strak aan en deed mijn best om geen enkele emotie te tonen.

"Dat veranderd helemaal niks. Je bent nog steeds dezelfde asshole die je altijd al bent geweest. Jammer dat ik daar nu pas achter kom. Nu heb ik voor niks mijn tijd verknoeid aan een klootzak die helemaal niks om me geeft." Ik draaide me om en beende de kleedkamer uit. Ik liep meteen weer naar het voetbal veld en zag dat Kaitlynn nog steeds op de grond zat. Claire zat naast haar. Jayden, Luke en een andere jongen waarvan ik z'n naam niet wist zaten op de bank. Ik zag dat Jayden's kaak helemaal rood was en al best dik. Ik draaide me om en liep naar de kamer van de zuster. Ik haalde een icepack uit de vriezer en nam er ook meteen een voor Kaitlynn mee aangezien er waarschijnlijk nog geen dokter, of zuster of whatever aanwezig was op het veld. Tja wat kan ik zeggen, de school is niet goed met dingen voorbereiden. Ik liep naar het voetbalveld en gaf Jayden een icepack. Hij pakte hem dankbaar aan. Ik liep meteen naar Kaitlynn. "Ik heb een icepack, maar misschien kan je beter even op een bankje zitten of zoiets." Kaitlynn knikte. Ik keek Claire aan en ze knikte, ter teken dat ze me zou helpen om Kaitlynn op te laten staan aangezien dat nu wat moeilijker ging. We pakte allebei een arm van Kaitlynn beet en ondersteunde haar terwijl ze opstond. We liepen, oke Claire en ik liepen terwijl Kaitlynn aan het hinkelen was, naar een bankje en gingen toen zitten.

De voetbalwedstrijd was even stil gelegd, maar ging na een kwartier gewoon weer verder. Jace en Jayden stonden allebei weer in het veld en gaven elkaar een paar blikken... oe... Als blikken konden doden lagen ze allebei al lang 6 meter onder de grond...

Ik heb heel de wedstrijd naast Kaitlynn op de bank gezeten en heb ook heel veel met haar gepraat. De tijd ging echt super snel voorbij en voor ik het wist moest ik me al gaan klaarmaken voor het optreden. Ik pakte mijn gitaar en liep naar het muziek lokaal. Ik oefende nog een keer het liedje.

Na het oefenen pakte ik mijn gitaar weer en liep weer naar het voetbal veld. De wedstrijd was al een tijdje afgelopen en iedereen stond langs de kant en was met elkaar aan het praten, of ze waren wat aan het drinken. Ik zag een van de leraren het podium op lopen. Ze begon niets te vertellen maar ik letten niet echt op. Opeens hoorde ik mijn naam. Ik keek op en zag dat de lerares me wenkte. Ik ademde diep in. "Je kan het!" zei opeens iemand. Ik draaide me om en zag Nicky. Ik glimlachte. "Dankje, ik ga m'n best doen..." Ik liep op het podium af en stopte de aansluiting van de versterker in mijn gitaar.
Ik keek voor me uit en zag dat heel veel mensen naar me keken. Ik zuchtte en richtte mijn blik op mijn gitaar en begin te spelen.

"You are not your make up, not your clothes
An anonymous face that no one knows
You're not a skin color, a pretty face
The number of inches around your waist
There's so much that you've been through that nobody knows
So many things you never show."

Ik haalde diep adem en keek voorzichtig even naar het publiek. Best veel mensen waren naar me aan het kijken. Ik voelde een angstig gevoel in mijn buik maart probeerde het zoveel mogelijk weg te duwen. Ik keek naar de plek waar Nicky stond. Ze zag me kijken en stak meteen twee duimen de lucht in. Ik glimlachte en haalde weer diep adem.

"When will you realize
Baby, you're worth it
You don't have to do anything to earn it
Baby, you're perfect
You deserve it
When will you see what I see
And realize you're worth it"

Langzaam werd het angstige gevoel minder en begin ik het zelf leuk te vinden. Mijn spieren begonnen te ontspannen en langzaam voelde ik hoe een kleine glimlach zich op mijn gezicht begon te vormen. De rest van het liedje zong ik ontspannen verder en toen ik klaar was keek ik het publiek in. Heel veel mensen begonnen te klappen en sommige waren zelfs aan het fluiten! Ik glimlachte en bracht de microfoon weer naar mijn lippen.

"Uhm, hoi allemaal..." begon ik ongemakkelijk. "ik hoop dat jullie mijn liedje leuk vonden... En uhm.. Als iemand zelf iets wilt zingen mogen jullie hier het podium op komen. Veel succes!" ik rende o ongeveer het podium af. Nicky kwam meteen naar me toe gerend. "Je was goed!!" ze sloeg haar armen om me heen en gaf me een knuffel. "Dankje. Ik ren nu even het schoolgebouw in en ga wat drinken." Nicky knikte. Ik liep het schoolgebouw in. De adrenaline gierde nog steeds door mijn lijf heen. Ik wilde er het liefst meteen vanaf maar had geen idee hoe. Ik besloot om maar eerst iets te gaan drinken. De meisjes wc was gelukkig leeg dus ik kon gewoon lekker mijn gang gaan en wat water gaan drinken uit de kraan. Na een paar minuten voelde ik me al langzaam weer een beetje normaal worden, en zuchtte opgelucht.

Ik besloot om naar het muzieklokaal te gaan en daar nog een stukje te gaan spelen op de piano om weer helemaal mezelf te worden. Toen ik bij het muzieklokaal aankwam zag ik dat het lokaal helemaal leeg was. Ik liep er naar binnen en ging achter de piano zitten. Ja onze school had een echte piano in het muzieklokaal. Een piano, geen keyboard. Oke, ze hadden ook nog een keyboard maar daar hebben we het nu niet over. De piano was al best oud maar zag er nog best goed uit, voor een piano die op een school staat met een stel kinderen die zich als een soort piraten gedragen.

Ik begon te bedenken welk nummer ik zou gaan spelen en kwam als snel op een nummer wat mijn moeder vroeger altijd voor mijn zusje en mij speelde. Mijn moeder was vroeger helemaal geobsedeerd van Peter Pan. Uiteindelijk heeft ze zelfs een liedje geschreven over Peter Pan.
Ze zong het liedje eigenlijk altijd al ze vrolijk was. Ik glimlachte bij de herinnering en voor ik het ook maar zelf door had danste mijn vingers al over de toetsen van de piano.

"There was a time when I was alone
Nowhere to go and no place to call home
My only friend was the man in the moon
And even sometimes he would go away, too"

Ik speelde verder en kwam uiteindelijk bij het refrein aan.

I am a lost boy from Neverland.

Ik hoorde opeens nog een stem meezingen. Ik keek op en zag dat het Nicky was. Nicky heeft mij ook al heel vaak dit liedje horen zingen. Blijkbaar net iets te vaak aangezien ze zelf ook de tekst weet.

Usually hanging out with PeterPan                                                                                                                                            And when we're bored we play in the woods                                                                                                                                                                                              Always on the run from Captain Hook                                                                                                                                     "Run, run, lost boy," they say to me.
Away from all of reality.

We zongen het liedje samen verder. Nicky kende sommige stukjes nog niet helemaal dus viel soms nog even stil terwijl ik gewoon door bleef zingen.

Toen het liedje afgelopen was keek ik naar Nicky en gaf haar een knuffel. We bleven zo in de omhelzing zitten totdat we geklap hoorde. Ik keek geschrokken op. Het was niet de bedoeling dat mensen dit hoorde!

********************************************

hey guys!!!

Wow, jaja ik leef nog hhah. Het is al weer een tijdje geleden dat ik iets heb geplaatst... Sorry daarvoor trouwens... Ik heb een paar dagen heel slecht internet gehad doordat ik op vakantie was. Ik ben nu terug van vakantie en heb gewoon weer normaal internet dus daarom dacht; laat ik maar weer wat gaan schrijven : )

Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden. Ik zal bekennen dat ik het zelf niet echt een heel leuk hoofdstuk vond maar dat komt gewoon omdat ik even geen inspiratie meer heb... dus ja, vandaar.

-xxx- love yaa

en voor de mensen die nog vakantie hebben: nog veel plezier! Ik moet volgende week weer naar school :(

Muziek:

Eerste liedje : you're worth it van cimorelli

tweede liedje: lost boy van Ruth B. Ik houd echt van dit liedje!! jullie moeten er echt naar luisteren.