Just lucky?

HOOFDSTUK26

Toen ik de volgende dag voor Austin's huis stond friemelde ik zenuwachtig aan de onderkant van mijn jurkje. Ik had geen idee of hij wel thuis was... Ik ademde diep in en drukte op de bel. Het duurde even maar na een tijdje werd de deur dan eindelijk open gedaan. Ik keek verbaasd toen ik zag wie het was. Het was namelijk Owen, de oudere broer van Austin. Ik glimlachte. "Hey Owen." zei ik vrolijk. Owen keek me verwart aan. "Uhm, hoe ken jij mijn naam?" vroeg hij na een paar seconden stilte. Mijn mond viel open en ik sloeg mijn hand op mijn hart. "Ouch Owie.... Dat doet echt pijn!" Het is alweer jaren geleden dat ik Owen voor de laatste keer heb gezien. De laatste keer was waarschijnlijk voordat hij naar een kostschool was gestuurd omdat hij hier alleen maar slechte dingen deed. Hij rookte, heeft boeken naar leraren gegooid en nog veel meer dingen. Ik kon het altijd wel goed met Owen vinden, en Austin opzich ook wel. Owen's gezichtsuitdrukking was veranderd van verwart naar een lach. Hij deed een stap naar voren en sloeg zijn armen om me heen. Ik grinnikte en knuffelde hem terug. "Je hebt tegen me gelogen Hailey, je zei dat je niet zo groeien..." Ik begon te lachen. "Zo erg ben ik nou ook weer niet gegroeid? Ik moet nog steeds helemaal tegen je op kijken!" Owen grinnikte. "Dat is waar!" hij deed weer en stap naar achter en bracht zijn hand naar mijn haar. Hij wreef daarna door mijn haar heen waardoor het helemaal door de war kwam te zitten. Ik rolde mijn ogen en sloeg hem tegen zijn arm aan. "Je weet dat ik dat haat!" Ik begon mijn haar weer goed te doen terwijl Owen over zijn arm heen wreef. "Jeez woman! Je slaat hard voor zo'n kleine kabouter met die kleine baby armpjes van je!" Ik keek hem boos aan en hij gooide zijn handen in de lucht ter overgave. "Chill! Je moet me laten leven omdat ik mijn kleine broertje even in elkaar moet slaan omdat hij gelogen heeft. Hij vertelde me dat je naar Londen bent verhuist!" Ik keek Owen geamuseerd aan. "Aww Owie heeft gewoon naar me gevraagd! Heb je me dan zo erg gemist Owie?" zei ik met een babystemmetje terwijl ik zijn wang vast pakte en erin kneep. Owen sloeg mijn hand weg. "Natuurlijk heb ik je gemist!" Ik glimlachte. "Maar Austin heeft niet gelogen, ik woon  in Londen maar ben hier nu voor een paar dagen in Nederland. Hierna ga ik weer naar mijn vader toe en dan moet ik aan het werk." Owen keek verbaasd. "Jij. Jij werkt? Wow dat is een wonder! Sinds wanneer werk jij nu weer, en wat voor werk doe je?" Ik grijnsde dat zal ik dalijk wel vertellen, maar nu moet ik eerst je broer verrassen met mijn aanwezigheid." Ik grinnikte. "Hij is boven. Hij wilde dat ik de deur open deed omdat hij te lui was om op te staan. Dus heb ik de deur maar open gedaan." Ik schudde mijn hoofd en liep naar binnen. Ik liep meteen naar boven en klopte bij Austin op de deur. Ik horde hem wat mompelde en klopte opnieuw, maar deze keer net iets harder. "Owen! Open die deur nu maar jij idioot!" Ik klopte opnieuw en deze keer was het echt heel hard. Ik hoorde Owen grinnikten terwijl hij zijn hoofd schudden. "Je kan echt hard slaan!" fluisterde hij zachtjes in mijn oor en begon nu zelf ook mee te slaan op de deur. "Verdomme! Je kan beter gaan rennen, asshole. Ik ga je vermoorden!" riep Austin nu boos. Ik schudde mijn hoofd en giechelde. "Je hoort hem Owen je kan maar beter gaan rennen!" fluisterde ik naar Owen.  Owen rolde zijn ogen en opeens werd de deur open getrokken. Owen had dit niet door en bleef door kloppen waardoor zijn vuist vol tegen zijn oog. "Au!!" riep Austin terwijl hij zijn hand naar zijn oog bracht. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. "Je kan nu beter wel gaan rennen." zei ik hardop tegen Owen. Toen Austin mijn stem hoorde viel zijn mond open en keek hij me met een oog aan terwijl zijn andere oog bedekt was door zijn hand. "What the f*ck doe jij nu hier?! Jij hoort in Engeland te zitten! Droom ik?!" hij kneep zichzelf in zijn arm, en geloof me dat deed hij ook echt hard. "Auu..." mompelde hij daarna terwijl hij over zijn arm wreef. Ik schudde mijn hoofd lachend. "Je bent een sukkel... Kom hier." ik zette een stap in zijn richting en gaf hem een knuffel. Toen hij zich terug trok uit de knuffel keek hij om zich heen en zag dat Owen weg was gerent. "Oke, kom we gaan nu Owen terug pakken." zei hij met een grijns terwijl jij mijn hand beet pakte en begon te rennen.

**********************************************

Ow wow! Het is een wonder!!! Mensen bel de krant of het nieuws want dit moet echt eventjes bekend gemaakt worden! Ik heb gewoon alweer zo snel een nieuw hoofdstuk erop gezet!! Ik wilde dit eerst bewaren tot volgende week maar ach, omdat ik zo lief ben! Hier een nieuw hoofdstuk voor jullie!!

-xxx- love yaa, en ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden!!