Just lucky?

HOOFDSTUK17

Ik keek naar de deuropening en zag daar 3 jongens staan.

"Wat doen jullie hier?" Ik herkende geen een van de jongens maar het boeide me ook niet echt wie ze waren. "Dat zou jij wel willen weten, niet waar?" Zei een van de jongens, hij had blond haar en groene ogen. Ook waren zijn armen best gespierd. Hij was ongeveer 1 meter 80 maar was niet de langste van de 3 doordat ze allemaal even lang waren. Een jongen met hazelnoot bruin achtig haar gaf de jongen een klap tegen zijn hoofd. "Ja, natuurlijk wilt ze dat weten, anders vraagt ze er toch niet naar jij idioot!" De jongen met het blonde haar wreef over zijn hoofd, precies over de plek waar hij was geslagen. "Ouch!! Waarom deed je dat jij aardappelhoofd!!" Ik grinnikte bij zijn opmerking. Wie scheld iemand nu uit voor aardappelhoofd! Verzin dat iet beter. Oke, niet dat ik zelf echt super goed ben in dat soort dingen ik zou namelijk ook met iets komen zoals: regenboog poepende kabouter. En ja dan scheld je helemaal niemand uit aangezien regenboog poepende kabouters juist heel cool zijn, ik bedoel: wie zou er nou geen willen? Iedereen zou er een willen! Als ik die dingen nou eens zou gaan verkopen zou ik binnen no-time stinkend rijk zijn! Maar ja, dan moet ik ze eerst zien te vinden.

Ondertussen lagen de 2 jongens op de grond en waren ze bezig met... ik heb eigenlijk geen idee waarmee ze bezig waren. De 3e jongens stond een beetje ongemakkelijk toe te kijken en haalde zijn hand door zijn haar heen. Hij had zwart haar maar een en pluk had hij geblondeerd en hing af en toe in zijn gezicht. Verder had hij bruine ogen.

"Het spijt me voor hun gedrag... Ze zijn af en toe nogal.. apart." Ik grinnikte en zag vanuit mijn ooghoek dat Nicky haar ogen rolde naar de jongens. "Dat is te zien." Zei ik tegen de jongens die niet over de grond heen rolde.

"Maar oke, nu weer even terugkomend op mijn vraag, waarom zijn jullie hier? Voor zover ik weet zitten jullie hier niet op school." Ik zat zelf ook nog niet lang hier op deze school maar ik kende al aardig wat mensen. De jongen grinnikte schaapachtig naar me. "Nou, ja uhm... Ik ben Brad, en die twee sukkels hier zijn Tristan en Bruce. We hebben een band maar zijn nog opzoek naar wat andere leden die ook een instrument spelen en kunnen zingen en nadat we je hoorde zingen vroegen we ons af of je in onze band wilt spelen. Of eigenlijk, jullie allebei." Ik keek Nicky met opgehaalde wenkbrauwen aan. Langzaam trok al de kleur uit Nicky's gezicht weg en ik wist al meteen wat haad antwoord zou zijn op die vraag.

"Nee. Sorry maar dat willen we niet." De jongens die over de grond heen aan het rollen waren, Bruce en Tristan stopte met rollen en keken ons aan. "Wat? Waarom niet?" Ik rolde mijn ogen. "Omdat we daar geen interesse in hebben. Daarom niet." Tristan, de jongen met het blonde haar, stond op en keek ons verbaasd aan. "Maar.... Alsjeblieft?" hij zette een paar puppy ogen op. Ik keek hem recht in de ogen aan terwijl Nicky haar hoofd meteen weg draaide. Ze was niet goed met puppy ogen, nooit geweest en dat zal ze waarschijnlijk ook niet worden.
"Nee." Zei ik uiteindelijk zonder ook maar een keer weg te kijken. Tristan keek als eerste weg en zuchtte diep. "Dan moeten we dus maar opzoek naar iemand anders..." Mompelde hij. "Dat lijkt me wel handig als je nog steeds een band wilt maken." Antwoordde ik met een glimlach. Oke, ik weet dat ik bitchy was maar het maakte me echt geen ene hol uit. Ze hebben me iets horen zingen wat niemand, maar dan ook echt NIEMAND had mogen horen! Dat liedje was privé!

Nicky keek me aan en gaf me een klap tegen me arm. Ik haalde mijn schouders op en draaide me weer om zodat de jongens alleen nog maar mijn rug konden zien. Ik begon weer op de piano te spelen, maar zong deze keer niet mee met het liedje. Na een tijdje hoorde ik de jongens zuchtte en niet snel volgde het geluid van voetstappen en een klap van de deur die dicht ging. Ik zuchtte opgelucht en keek naar Nicky.

"Je had niet zo bitchy hoeven doen. Volgens mij dachten ze dat je klaar was om ze aan te vallen of zoiets." Zei Nicky grinnikend. Ik rolde mijn ogen. "Je weet hoe belangrijk dat liedje is voor me, dus ja, ik kan er niet echt veel aan doen..." Nicky knikte. "Ja, ik weet het.... Kom zullen we weer terug gaan? Ik denk dat Austin wel weer met je wilt praten." Ik grinnikte. "Ja, die sukkel kan niet zonder me." Grijnzend liep ik het klaslokaal uit en ging daarna meteen weer naar het voetbalveld. Op het voetbalveld was het nog aardig druk. Er stond een meisje op het podium te zingen terwijl er iemand, ik kende de persoon niet, op de piano het liedje aan het spelen was. Verder was iedereen aan het dansen, kletsen of waren ze bij het snackkraampje iets te eten of te drinken aan het halen. Door dat het op het voetbalveld van school was werd er geen alcohol verkocht maar ik zag wel degelijk een paar mensen die stiekem iets van bier of cola bacardi aan het drinken waren. Ik keek in het rond, opzoek naar Austin. Ik zag hem bij zijn voetbalteam staan. Het liefst wilde ik ernaartoe om met Austin te praten maar hield me in. Never nooit niet dat ik daar heen zou lopen.  "Heb je honger?" vroeg ik aan Nicky. Nicky knikte. "Suikerspin! Ik wil een suikerspin!" riep ze. Ik grinnikte door haar kinderachtige gedrag. Ze leek wel op een 5 jarige. "Oke, little girl! Kom op, we gaan je suikerspin halen." Nicky klapte in haar handen en rende zo ongeveer naar het snackkraampje. Ik rolde mijn ogen en rende achter haar aan. We kwamen bij het kraampje aan en kochten allebei een suikerspin. Ik had een hele grote roze en Nicky had een blauwe. We liepen naar de tribune en wilde daar gaan zitten om onze suikerspin rustig op te eten. Austin kwam ook aangelopen en begon te grijnzen toen hij de suikerspin in mijn hand zag. "Dankje!!" hij rende naar me toe en trok een groot stuk van mijn suikerspin af. Ik sloeg zijn hand weg, maar jammer genoeg was het al te laat en was het stuk al los van de rest. "Ulg, oke, tuurlijk neem maar een stuk." mompelde ik. Austin's grijns werd nog groter. Hij pakte nog een stuk van mijn suikerspin af. "Dankje!" Mijn mond zakte open. "He! Ik zei niet dat je nog meer mocht pakken!" riep ik ongelovig. "Uhm... technisch gezien zei je dat wel." Austin gaf me een knipoog en nam een hap van zijn stuk suikerspin. "Niet waar!!" riep ik. "Ach nouja, whatever." Austin stak zijn tong uit en ging verder met het eten van zijn suikerspin.

*************************************

hey guys!

Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden!!

Ik zal de antwoorden van de Q/A zo meteen online zetten;)

Mijn vakantie zit er bijna weer op :( waarschijnlijk zal ik dan weer 1 keer in de week gaan updaten, dus ik hoop dat jullie dat niet erg vinden!

-xxx- love yaa ♥