Just lucky?

HOOFDSTUK12

Het was Austin! Ik stond op en wilde net naar hem toe rennen toen ik Stacy en Jace de bus uit zag stappen. Ik stopte meteen en draaide me om. De lach was van mijn gezicht verdwenen en was vervangen door een andere emotie: verdriet en woede. Ik draaide me om en beende het schoolgebouw in. Nicky liep achter me aan en riep mijn naam maar het had niet veel zin. Ik luisterde toch niet. Ik liep de school in en pakte mijn mobiel uit mijn broekzak. Ik belde Austin meteen op.

Austin: "Hey Hail! Hoesty?"
Ik: "Aust, kom nu het school in."
Austin: "W-wat? Hoe weet je dat ik bij een school ben?"

Ik rolde mijn ogen en zuchtte.

Ik: "Omdat je bij mijn school bent, jij sukkel! Dus kom nu de school in lopen, en zorg dat Jace of wie dan ook gewoon daar blijft."
Austin: "Oh m-"
Ik onderbrak hem. "Oke, dude nu niet emotioneel worden." zei ik grinnikend.
Austin: "Oke, ik kom eraan."
Ik eindigde de oproep en stopte mijn mobiel weer in mijn broekzak. Ondertussen keken Nicky en Cayden me raar aan. "Austin is hier!" zei ik met een grote grijns op mijn gezicht. Nicky keek me blij aan. "Oh my god! Dan kan ik die gestoorde dude ook weer eens zien! Het is zo lang geleden dat ik hem heb gezien!" ik grinnikte bij de gedachte aan de laatste keer dat Nicky Austin heeft gezien. Ik was toen nog een nerd. En Nicky was in Nederland op vakantie.

Ik keek op en zag het wel heel erg bekende haar van Austin. Mijn glimlach werd groter en voor dat ik het ook maar door had rende ik door de gang heen, op hem af. Austin zag me ook en bleef stil staan terwijl hij zijn armen uitstrekte. Ik rende zijn armen in en werd nog geen 5 seconden later door de lucht gedraaid. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en begroef mijn gezicht precies tussen het stuk waar zijn nek en schouders in elkaar overliepen. Ik ademde zijn geur in en had meteen weer een veilig gevoel.

Oke, begrijp me nu niet verkeerd hoor. Sommige zullen nu denken dat ik romantische gevoelens voor Austin heb. Dit is dus echt niet zo. Ik zie hem eerder als een broer. Hij is er altijd voor me geweest en mijn ouders behandelde hem ook echt als een zoon, mijn vader doet dat nu nog steeds.

"Ik heb je zo erg gemist...." fluisterde ik zachtjes. Ik hoorde Austin grinniken. "Ik wist wel dat je mijn goddelijke lichaam niet voor lang kon missen." Ik tilde mijn hoofd omhoog zodat ik Austin aan kon kijken. Hij begon meteen te grijnzen terwijl hij met zijn ogen wiebelde. Ik rolde mijn ogen en gaf hem een speelse klap tegen zijn borst. "Whatever makes you sleep at night." Zong ik onschuldig. Austin schudde lachend zijn hoofd. "Alleen jij Hailey, alleen jij..." Ik draaide me om en keek naar Nicky die geamuseerd toe stond te kijken. Austin keek nu ook naar Nicky met een grijns. "Dus, je hebt het eindelijk voor elkaar om haar van me af te pakken hè?" zei hij. Nicky haalde haar schouders op. "Ik doe gewoon waar ik het best in ben." Ik rolde mijn ogen en zag dat Austin precies hetzelfde deed. Nicky deed daarna een stap naar voren en omhelsde Austin. Austin omhelsde haar terug. "Je bent gegroeid Nick." Nicky grinnikte. "Tja, dat is wat er gebeurd in een aantal jaren tijd. Je groeit, je word ouder je weet wel het gewoonlijke....." zei ze terug. Ik draaide me om en zag Cayden tegen een locker aan staan geleund terwijl hij ons geamuseerd aan stond te kijken. In zijn hand had hij de gitaar die ik dalijk nodig heb voor het optreden.

Ik pakte Cayden's hand vast en trok hem naar me toe zodat hij naast me stond. "Cayden dit is Austin, mijn beste vriend. Austin dit is Cayden een vriend." Ze gaven elkaar zo'n jongens begroeting waar ik geen ene reet van snapte, ik bedoel het is eigenlijk gewoon een knuffel terwijl ze elkaar dan ook nog een klopje op de rug geven. Maar nee nee, als je zegt dat het gewoon een knuffel is beginnen ze meteen uit te leggen wat het verschil er tussen is. Bijvoorbeeld dat hun begroeting een stuk hard cooler is dan die van ons.

Cayden en Austin begonnen met elkaar te praten terwijl ik Nicky aan keek.

"Dus waar kennen jullie elkaar van?" vroeg Austin aan Cayden aangezien hij het gevoel kreeg dat ik Cayden al langer kenden dan de weken dat ik in Londen was. "Oh vroeger waren onze moeders beste vriendinnen en werden we af en toe gedwongen om met elkaar om te gaan."zei Cayden terwijl hij begon te grinniken. Ik rolde mijn ogen en keek naar Nicky. "Hoelaat is het?" Nicky liet me haar horloge zien. "Oh, over 5 minuten begint de warming up voor de voetballers pas." "Gaan we nog kijken bij de warming up?" vroeg Nicky. Ik haalde mijn schouders op. "Ach waarom niet, we hebben toch niks anders te doen..." Ik haakte mijn arm door die van Nicky heen en greep met mijn andere arm Austin's rugzak vast die hij op zijn rug had. Austin had dit niet door dus toen ik begon te lopen en een ruk aan de rugzak gaf viel hij bijna. Ik keek hem onschuldig aan. "Um.. oeps..." mompelde ik terwijl ik mijn best deed op niet te gaan lachen. Jammer genoeg lukte dit niet en schoot mijn ene mondhoek een beetje omhoog. Austin bleef stil staan met een geamuseerde lach op zijn gezicht. "Je vond dat grappig?" Ik keek hem onschuldig aan. "Nee, natuurlijk vond ik het niet grappig." antwoordde ik op zijn vraag. "You better run..." mompelde hij daarna, met nog steeds die geamuseerde grijns op zijn gezicht. Ik slikte een keer en keek naar Nicky en daarna naar Cayden. "Ik ... uh... Ik moest maar eens gaan... Doei hè!" zei ik terwijl ik nerveus aan het lachen was. Ik draaide me om en rende er snel vandoor. Ik wist dat Austin me een voorsprong zou geven aangezien hij sneller is dan mij en ik word echt heel snel moe door rennen, tja wat kan ik zeggen. Mijn conditie is gewoon -1. Ik rende de kantine in en zag dat er nog een paar kinderen uit mijn klas in de kantine zaten. Ze keken me raar aan toen ze me de kantine in zagen rennen, maar het enige wat ik deed was naar ze toe rennen en achter ze gaan zitten, in de hoop dat Austin me niet zou zien. Eline keek me nog steeds raar aan, nu waarschijnlijk doordat ik me achter hun verstopte terwijl ik half onder de tafel gedoken zat. "Wat doe je?"vroeg ze fluisterend. "Wat denk je dat ik aan het doen ben?" zei ik terwijl ik mijn ogen rolde. Eline zuchtte. "Nou, ik dacht eerst dat je naar de wc moest maar het niet haalde naar het toilet dus maar gewoon hier, onder een tafel, naar de wc zou gaan maar-" ik gaf haar een klap tegen haar been aan. Ze ademde diep in en keek me boos aan. Ik wist dat ze niet echt boos was aangezien haar ene mondhoek aan het trillen was, ten teken dat ze zo in lachen kon uitbarsten. Ik grinnikte toen ik iemand de kantine binnen hoorde rennen. Ik kroop nog iets meer achter Eline. "Nou, wie is die hottie die net binnen komt gerent?" zei Jaydee. Ze draaide zich opeens om zodat ze naar mij keek. "En waarom rent hij achter je aan?" ik grinnikte omdat het echt iets voor Jaydee is om dat te denken, en dan ook nog eens hard op te zeggen. "Hij is mijn-"