This Is Me

Chapter 46 #Shocked

Darryl's POV

Buti nalang at di masyadong nag-invite si mama ng guest. Okay na yung mga close relatives. Di naman kasi ganun ka-bongga yung party. Simple lang.

"Kuya, pupunta ba si Ate Stephie?" tanong ni Muffin. Nandito kami ngayon sa kitchen, nakatambay lang.

"Hindi daw eh. Sabi ng kuya Kev niya. May pinuntahan daw. Sayang nga eh." malungkot kong sagot. Sayang talaga. Gusto ko pa naman siyang makasama ngayon. Since ilang years din akong nawalay sa kanya. And I want to catch up with her life now. Ang dami ko na atang namiss.

"Darryl! Nandito na yung pinsan mo!" narinig kong tawag sa akin ni mama. Sinenyasan ko si Muffin na mauuna na ako at saka siya tumango. Lumabas na ko sa kitchen at pumunta ng living room.

--

Stephanie's POV

"Wifey! Snap out of it!"

Bigla akong natauhan ng marinig ko ang sigaw niya. What just happened? And bakit nasa labas ako? Di ba dapat nasa kotse kami ngayon?

"Anong meron?" wala sa sarili kong tanong sa kanya.

Nakita kong kumunot ang kanyang noo, na parang naguguluhan na ewan. "Are you kidding me? Wifey, okay ka lang? Tell me if you're sick, iuuwi ka nalang namin." sabi niya.

"Huh?" Ano ba talagang nangyari? Bakit biglang nablanko yung utak ko?

He just heaved a sigh. "Nevermind. Baka hindi mo lang magets pag sinabi ko pa." sabi niya saka ako hinila papasok ng bahay.

Bahay? Wait? Nandito na pala kami sa venue? T.T? Ano na bang nangyayari sa utak ko?

"Stephie? Okay ka lang? Namumutla ka ata." puna sa akin ni tita.

I looked at her at tumango bilang sagot. "Opo. I'm fine. Medyo nahihilo lang."

"Ha? Nahihilo ka? Gusto mo na bang umuwi? Ihahatid ka nalang namin."

"No. Wag na po. Okay lang po ako. Kaya ko pa naman po. Medyo nawawala na." I tried to smile. Pero seriously, hindi ko na naiintindihan yung mga nangyayari ngayong gabi sa akin.

Naramdaman ko ang paghawak ni Aiden sa aking kamay and ininterwine pa niya. Sht! There goes that spark again. And ramdam ko ang pagblush ko. Sht! I hope he wouldn't notice. Nakakahiya.

Nakapasok na rin kami sa loob. Sinalubong kami ng isang middle aged woman who looks so familiar. Teka----- MOMMY ITO NI NAMPYEON AH?! Hindi ako pwedeng magkamali. Or is it just in my head?

"Mare! I'm so glad na nakarating kayo." sabi nung babae kay tita sabay nagbeso-beso sila. Napatingin naman siya sa direction namin ni Aiden. Buti nalang nasa likod niya ako at nakayuko so hindi mapapansin masyado.

"Mars, ito na ba yung anak mo? Grabe. I haven't seen him in ages. Ang laki na ah. At infairness, ang gwapo. Haha! Magkasing-edad na sila ng pinsan niya." Pinsan? Sino? Bigla akong nakaramdam ng kaba.

"Haha! Alam ko. And kasama rin namin ang girlfriend niya, si Stephanie." pakilala ni tita. Hindi po niya ako gf! Ilang beses ko bang kailangang sabihin. I look like a sirang plaka na here. -.-

"Really? How nice. Binatang-binata na yung anak mo, mars. Teka lang, tatawagin ko muna si Darryl."

Phew! That was close. Nakahinga ako ng maluwag. Buti hindi na ako inintriga. Wala rin naman akong maisasagot na tama. Puro lies. White lies. Pero parang narinig ko ang name ni nampyeon? Nah! Impossibleng party nila ang pinuntahan namin. Naghahallucinate lang ako siguro dahil sa guilt na tinanggihan ko ang kanyang invitation. And besides, maraming pangalang Darryl sa mundo at di lang si nampyeon yun.

Pinaupo muna kami dun sa may living room habang hinihintay yung pinsan ni Aiden. Hmm? Nakakacurious tuloy. Gwapo kaya? Pero may possibility na babae, diba? So wag mag-assume much. Mahirap na. Landi kasi eh.

"Sorry kung hindi masyadong enjoyable tong pinuntahan nating party." narinig kong sabi niya. Magkatabi kaming nakaupo at hanggang ngayon ay hawak-hawak pa rin niya yung kamay ko.

Ngumiti lang ako. "Okay lang yun. Sanay na ako sa ganito."

Napatingin ako sa kamay naming naka-interwine. "Uhm, pwede naman siguro na bumitaw na." sabi ko sabay pilit na inaalis yung kamay ko. Pero mas lalo niyang hinihigpitan yung grip.

"Ayoko. I want them to think that you are already taken." nakangiting sabi niya sabay wink.

>////////< "E-eh kasi.... nakakailang." pagdadahilan ko.

"Don't be. And bakit ka maiilang sa gwapo mong boyfriend?"

My eyes were like.... O.O Is he really gonna take this fake relationship seriously?

"Anong boyfriend ka dyan? Psh. Nababaliw ka na ata."

"Oo nga. Baliw na ata ako. Baliw na baliw sayo." sabay kurot sa cheeks ko.

Biglang umakyat lahat ng dugo sa mukha ko. Bakit siya ganyan? Bakit bigla nalang bumabanat? Di ba niya alam na......... kinikilig ako.... >/////////<

"A-anae?!"

Napabitaw ako bigla sa kamay niya. Napatingin ako sa taong nagsabi nun and nagulat ako.

O.O

I slowly stood up. "N-nampyeon?!"

****

[A/N: may nagrequest kasi na mag-update na daw ako. Haha. Sorry medyo lame. :)

And this chapter is dedicated to you. Yes. Yung nagrequest. Haha! Hope you like it.

Read.Vote.Comment.AndBeAFan

12 more chapters to go. ❤]