Kuzgun - Draco Malfoy ile Hayal Et

44. Bölüm

Raven

Aman Tanrım... Bu yaptıkları... Artemis bunları yaparken ne düşünüyordu! Mattheo'nun bunları yaşaması adil değildi...

-Mattheo... Ben çok üzgünüm... Böyle olmasını istemediğini biliyorum. Ama bu olduysa bile bu kötü bir şey değil. Hatta belki sana-

-Sakın sana karşı bir şey hissediyor olabilir deme. Bunu kötü olarak nitelendirmezdi öyle olsaydı...

-Matt... Gerçekten bu dünyanın sonu değil. Bir şekilde-

-Bir daha yüzüme dahi bakmayacak! Bu mu dünyanın sonu değil?! Bana baktığı her an bakışlarında can buluyorum. Yaşama sevincim uzun zamandır o. Şimdi o gözler bana bakmazsa ne yaparım ben... Hem de böyle saçma sapan bir şey olduğu, yaşandığı için... Keşke olmasaydı... Keşke bir şeylerin belki de o şekilde değişeceğini düşünmeseydim... Anlık bir şeydim onun için. Artemis'i bilirsin Rav... Kimseye bağlanmaz, biraz onunla takılır biraz onunla. İstediği hayatı yaşar. Ve ben... O hayatta yokum. İstenmiyorum.

-Matt, belki fazla tepki veriyoruz. Belki de sadece korkmuştur bu durumdan o yüzden böyle davranmıştır? Belki onun da hoşuna gitmiştir bu durum?

-Bu durum hoşuna gitse sabah beni çarşafların altında bırakıp gider miydi? Hem de- hem de benim ilk- ilk defa-

-Nasıl yani?

-Uyanmıştım ama o uyanmasın diye kıpırdamıyordum. Kokusu gitmesin yanımdan diye... Bir süre sonra bir hareketlilik hissedince gözlerimi kapadım ve ne yapacağını merakla bekledim. Göğsümden kafasını kaldırdı ve birbirimize sarıldığımız kollarımızı ayırdı. Hayatımda hiç bu kadar soğuk ve yanlız hissetmemiştim... Yavaşça doğruldu ve kıyafetlerini giyinerek çıkmak için hazırlandı. Bu sırada gitmesini istemediğimden yavaşça uyanıyormuş gibi yaptım ve gözlerimi açtım. Gözlerimiz bir saniyeliğine buluştuktan sonra kafasını önüne eğip kapıdan çıktı.

-Bu çok ağır... Artemis'le konuşmam lazım.

-Sakın! Benim ne kadar acınası halde olduğumu bilmesin...

-Matt, bunu sana asla yapmam ama onu da dinlemem gerekiyor. Diğerlerinin yanına git sen. Ben geliyorum.

Kısa bir düşünme süresinden sonra onaylayarak çıktı. Daha doğrusu çıkıyordu ki içeri girmeye çalışan Draco'ya çarptı.

-Bunun neyi var?

-Karışık Draco... Çok karışık... Şuan işim var, uzun sürmez, yakında gelirim yanınıza.

Kapıya yönelmiştim ki kolumdan tuttu.

-Görüşürüz öpücüğü?

Gülümseyip parmak ucuna kalktım. Büyük bir şehvetle öpüyordu beni.

Dudağımı zorla ayırdıktan sonra kıkırdayarak konuştum.

-Dray... Sonra, şimdi olmaz. Gitmem gerek. Görüşürüz sevgilim!

Ben odadan çıkarken arkamdan sesleniyordu.

-Acısını çıkarırım ama!

Artemis'in kapısının önüne geldiğimde derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım.

-Gidin buradan!

-Artemis. Benim Raven. İçeri girebilir miyim?

-Neden?

-Konuşmamız lazım.

-Konuşabilecek durumda değilim. Git buradan.

-Ne olduğunu biliyorum.