Isabell Alexa Rosier...
5 yaşından 13 yaşına kadar ailesinden uzakta, bir savaşçı olarak yetiştirilmiş genç kızın eve dönüşü...
Ne zorluklar kaldıracak?
Bu yükleri taşırken yanında duranlar kimler olacak?
Güçlerinin ağırlığının altında kaldığında k...
Birkaç gün önceki günün berbatlığı -ve Draco'nun soğukkanlılığı- sonrasında gelişen tek iyi şey Tom Riddle'ı bitirecek kelimeyi bulmuş olmamdı. Hortkuluk. Tahminen 7 ya da 8 adet vardı ve eğergerçekten bu kadar fazla varsa hepsini kendisiyle taşıyamazdı. En azından birini bana vermesini sağlamalı ve diğerlerinin yerini öğrenmeliydim. Zaten çok uzun süredir çağırmamıştı, toplantı olmadığında benim onu kendim bulmamı söylerdi.
Tek sorun şuydu ki yerini tespit etmek imkansıza yakındı. Ama günler süren araştırma ve takip sonucunda ipin ucu Zabini Malikanesi'ni gösteriyordu.
Draco'ya onunla konuşmaya gideceğimi söylediğimde... bunu pek iyi karşılamadı. O da gelmek istedi. Ne kadar onun için çok tehlikeli olduğunu söylesem de umursamadı. İnadı inattı; o da gelecekti. Kabul etmek zorunda kaldıktan sonra ona kullanabildiği taşınabiğlir her türlü silahı da almasını söylemiş ve hazırlanmak için yukarı çıkmıştım.
Yol ne kadar tehlikeli olursa olsun onun yanına giderken onun dikkatini çekici giyinmem gerektiğini öğreneli çok olmuştu. Bu Draco'nun hoşuna gitmese dahi Riddle'ın tüm düşüncelerini kendime çevirmeliydim ve bu da bir artıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Draco'nun oldukça rahatça giyinmesiyle hazırlığımız tamamlanmıştı. Elini tutarak bizi gerekli yere cisimlediğimde Draco elini gevşetmişti. Yaşananlardan sonra çok daha sert mizaçlı birine dönüşmüştü. Duygularını eskisi kadar göstermiyor, kelimelerini kullanmaktan çekiniyor ancak ne olursa olsun hissettiriyordu.
Onu ormanlık alanın arasında bırakıp gizlenmesini tembihledikten sonra Zabini Malikanesi'nin kapısını çaldım. Kapıyı açan ev cinin kim olduğumu neden geldiğimi sorgulamasına izin vermeden içeri geçtim. Hissedebiliyordum onun enerjisini. Hislerimin beni yönlendirmesine izin vererek onun olduğu odanın önüne geldim ve kapının önünde durdum. Derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı tıklattım. Onun da beni hissettiğine emindim.
-Gir Raven.
Kapıyı hızlı ama sert olmayanbir hamleyle açıp hızlıca içeri girdikten sonra ardımdan kapıyı kapattım. Eğer onu ikna edeceksem yanlız olmamız gerekiyordu. Yanına yeterince yaklaştıktan sonra hafifçe eğilerek selamladım.
-Lordum.
-Raven. Seni dinliyorum. Ne oldu?
Sanki 'konuş da git işim var' der gibi bir tavrı vardı. Benden önce birileri onu sinirlendirecek bir şeyler yapmış olmalıydı. Her kimse..! İşim daha zor olacak gibi...
-Lordum müsait değilseniz başka bir vakit geleyim?
-Hayır. Sadece aklımın içi çok dolu Raven. Ne için geldin?
-Sizi görmeye Lordum.
Suyuna gitmek her zaman en iyisiydi. İşe yaramıştı. Yarım ağız sırıtarak bana yaklaştı.
