Kuzgun - Draco Malfoy ile Hayal Et

22.Bölüm

Isabell Alexa Rosier

23.00 - 08.01.2005

Olanlardan sonra ne yemek yemiş ne de uyku uyumuştum. İçtiğim suları da çevremdekilerin zoruyla içiyordum. Annemin durumunun iyi olduğunu kısa sürede uyanacağını söyleseler de aynı şeyler babam için geçerli değildi. Hangi lanetin onu vurduğunu ya da çözümünü bulamıyorlardı.

Yatağımda dizlerim göğsüme çekilmiş kafamı da onların arasına koymuş şekilde oturup hangi lanet olabileceğini düşünüyordum. Kapım tıklatıldığında dahi, tepki veya ses vermemiş aynı pozisyonda kalmıştım. 

-Isabell, içeri giriyorum, müsait misin?

Yine ses çıkmayınca yumuşak şekilde açılan kapının tekrar kapanma sesi gelene kadar kıpırdamamıştım. Yatağıma yaklaşan ayak sesleriyle ise kafamı kaldırıp gelen çocuğa bakmıştım.

-Yine uyumadın değil mi?

Başımı hayır anlamında salladım. 

-Göz altların mosmor olmuş.

'Ne yapayım' anlamında omuzlarımı silktim.

-Yemek de mi yemedin?

Kafamı tekrar salladım.

-Bir deri bir kemik kalmışsın, bir süre daha yemezsen bayılacaksın.

Gözlerimi kaçırıp yere çevirdiğimde yanıma oturdu ve kafamı omzuna yaslayıp kolunu omzuma attı.

-Biz güçlülüğünle biliyoruz seni. Yapma böyle. Güçlü ol.

-Ne yapayım? Madem benim yüzümden babamın neyi olduğu bile bilinmeden orada yatıyor, ben de rahatça uyuyayım mı? Ziyafet mi çekeyim?

-Kimse bunu istemiyor. Ama açlıktan ve uykusuzluktan vampirlere döndün. En azından karnına bir şeyler girsin...

-Canım istemiyor.

-Bizi de üzüyorsun. Lütfen, kendin için değilse annen ve baban için ye. Annen seni böyle görünce sevinir mi zannediyorsun? Belki baban yarın uyanacak?

-Belki... Olasılıklar... Hiç bir şey yapamamak bana çok koyuyor Draco...

-Biliyorum güzelim ama senin onlara ihtiyacın olduğu kadar onların da sana ihtiyacı var. Bir çözüm bulabilmek için önce senin iyi olman lazım.

Sessiz kaldım. Kısa süre sonra ise kapım tekrar çaldı. Ben bir şey söylemeyince Draco da ses çıkartmadı.

-Giriyorum.

İçeri giren, gülümseyen Alex'in gözleri önce Draco'da sonra ise bende dolaştı.

-Annem uyandı, Isabell!

-Ne mutlu haber...

-Hadi ama gül biraz! Annem diyorum, uyandı diyorum!

-Uyanacağını zaten biliyorduk. Babamla ilgili bir şey var mı?

Yüzü düştükten sonra kafasını iki yana salladı. Ama hızlıca tekrar toparladı.

-Hadi annemin yanına gidelim! Ben yanındaydım zaten.

-Niye geldin ki o zaman?

-Asasını istedi.

-Asasını mı?

-Evet?

-ASASINI! Aman Tanrım! Bu nasıl daha önce aklıma gelmedi!

-Neyden bahsediyorsun Bell?

-Anneme selam söylersin! Ben babamı kurtarmanın anahtarını almaya gidiyorum!

-Nasıl yani?

-Sadece git! Draco, benimle gelir misin? Lütfen, yanlız gitmek istemiyorum.