Isabell Alexa Rosier...
5 yaşından 13 yaşına kadar ailesinden uzakta, bir savaşçı olarak yetiştirilmiş genç kızın eve dönüşü...
Ne zorluklar kaldıracak?
Bu yükleri taşırken yanında duranlar kimler olacak?
Güçlerinin ağırlığının altında kaldığında k...
Sabah her zaman olduğu gibi, tahta kadar sert olan yatağımda uyandım. Yan taraftaki küçük lavaboda elimi yüzümü yıkadıktan sonra odama bırakılan çorbayı yedim. Çağırılmayı beklerken meditasyon yapmaya karar verdim ve bağdaş kurup oturdum. Ne kadar olduğunu bilmediğim bir süre sonra kapım gıcırdayarak açıldı.
-Isabell?
-Evet?
-O gün geldi.
-?
-Yıllardır beklediğin gün. İyi ki doğdun, seni özleyeceğim.
-Dün akşam hazırlanıp aşağı indirildi. Sadece senin aşağıya inmen gerekiyor. Hadi, ailen bekliyor.
-Güle güle, kendine iyi bak Benedict.
Küçük bir baş selamı verip odadan çıktı. Yavaş ama büyük adımlarla ben de odanın kapısına yürümeye başladım ama yarı yolda geri dönüp yastığımın altından her şeyden daha çok değer verdiğim kolyelerimi aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kırmızı olanı bana kardeşim gitmeden önce vermişti. Diğerini kimin verdiğini hatırlamasam da o kişiye ve kolyeye çok değer verdiğim kesindi.
Çocukluğumla ilgili hatırladığım tek şey kardeşim ve kuzenim Artemis'ti. Mikael dayım ve Marry yengemin kızıydı. Umarım beni hatırlıyordur.
Kolyeleri cebime atıp aşağı doğru hızla inmeye başlamıştım. Acaba beni almaya kim gelmişti? Aaron yanlarında mıydı? Veya Artemis? Dayım, amcam, teyzem, yengem?
